SB2C HELLDIVER PILOT

US NAVY

Bombing Squadron 8 (VB-8)

 

Ο Andrew Scopelitis γεννήθηκε στο Norwich του Connecticut την 1η Ιουνίου 1919. Ήταν γιος των Ελλήνων  μεταναστών Παύλου και Ευδοκίας Σκοπελίτη και είχε ένα δίδυμο αδελφό, τον Matthew και δύο ακόμα αδέλφια τον George και τον John. Τα αγόρια είχαν επιπλέον δύο αδελφές, τη Sofia και τη Mabel. Μετά το σχολείο ο Andrew φοίτησε στην Ελεύθερη Ακαδημία του Norwich και αργότερα εργάστηκε σε διάφορες δουλειές ως εργάτης. Στις 19 Ιουλίου 1938 αποφάσισε να καταταγεί στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ για να ακολουθήσει μια καριέρα και να αποκτήσει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Απολύθηκε στις 16 Ιουλίου 1942 από τον Αεροναύσταθμο NAS Pensacola της Φλόριντα, και κατατάχθηκε εκ νέου την επόμενη ημέρα για να υπηρετήσει για μια περίοδο 4 ετών. Στις 23 Οκτωβρίου 1942, μετατέθηκε στο Σχολείο Προ Πτήσεως Εκπαίδευσης του USN στην Athens, GA για να ξεκινήσει την εκπαίδευση του ως δόκιμος αεροπόρος της Αεροπορίας Ναυτικού. Με την ολοκλήρωση της Προ Πτήσεως  Εκπαίδευσης διατάχθηκε να παρουσιαστεί στον Αεροναύσταθμο NAS Dallas του Τέξας για την αρχική πτητική εκπαίδευσή του στις 27 Ιανουαρίου 1943. Στις 23 Μαΐου 1943, μετατέθηκε για τη βασική εκπαίδευση πίσω στον Αεροναύσταθμο NAS Pensacola στη Φλόριντα. Σύμφωνα με τον φάκελό του μέχρι την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης του είχε πετάξει 260,4 ώρες πτήσης, εκ των οποίων οι 157,5 ήταν solo. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1943 ονομάστηκε πιλότος της Ναυτικής Αεροπορίας στις 16 Οκτωβρίου, 1943, προήχθη σε Σημαιοφόρο του USN και έφερε με περήφανος τα Χρυσά  Φτερά στο στήθος του. Οι διαταγές του ήταν να παρουσιαστεί στον Αεροναύσταθμο NAS Jacksonville της Φλόριντα για προσωρινή υπηρεσία που περιλάμβανε μετεκπαίδευση σε αεροσκάφος τύπου VSB, που σημαίνει ότι προοριζόταν να υπηρετήσει σε βομβαρδιστικά κάθετου εφορμήσεως. Ωστόσο, υπήρχε ένα ακόμη βήμα μέχρι που ο Ελληνοαμερικανός πιλότος να υπηρετήσει στο καμάρι του USN, τα αεροπλανοφόρα του Στόλου. Στις 14 Δεκεμβρίου 1943, παρουσιάστηκε  στον Αεροναύσταθμο NAS Glenview του Ιλινόις και αποσπάστηκε   στη Μονάδα Εκπαίδευσης Και Αξιολόγησης Επιχειρήσεων από Αεροπλανοφόρα μαθαίνοντας πώς να προσνηωθεί στο κατάστρωμα των εκπαιδευτικών αεροπλανοφόρων USS Samble και USS Wolverine. Τα κατάφερε και στις 30 Ιανουαρίου 1944 μετατέθηκε στην Μοίρα Βομβαρδισμού 8 (VB-8) με έδρα τον Αεροναύσταθμο NAS Alameda. Την περίοδο εκείνη η Μοίρα εκπαιδεύονταν για να αναλάβει πολεμικά καθήκοντα σε ένα από τα αεροπλανοφόρα που πολεμούσαν στον Ειρηνικό.

Στις 5 Φεβρουαρίου 1944, αναχώρησε από τις ηπειρωτικές ΗΠΑ πιθανώς για τη Χαβάη, και μετά από σύντομη εκπαίδευση, ο Andrew και οι συνάδελφοί του επιβιβάστηκαν στο αεροπλανοφόρο USS Bunker Hill (CV-17) στις 13 Μαρτίου 1944. Κατά την διάρκεια της θητείας του με την VB-8 συμμετείχε σε πολλές επιθετικές επιχειρήσεις  εναντίον του Palau, της Yap, και του Woleai στις Καρολίνες νήσους στις 30 και 31 Μαρτίου καθώς και την 1η Απριλίου 1944. Μετά από μια σύντομη περίοδο κατά την οποία πέταξε πολλές ανθυποβρυχιακές περιπολίες γύρω από την Ομάδα Μάχης των αεροπλανοφόρων, πήρε μέρος σε πολλές αποστολές εναντίον ιαπωνικών αμυντικών θέσεων στην Hollandia και το Wadke της Νέας Γουινέας από τις 21 έως τις 27 Απριλίου 1944, καθώς και σε επιθέσεις εναντίον της Truk στις Καρολίνες νήσους από τις 29 έως τις 30 Απριλίου. Στις 8 Ιουνίου 1944 ο Σημαιοφόρος (Ι) Andrew Scopelitis επέστρεφε από μια συνηθισμένη αποστολή ανθυποβρυχιακής περιπολίας όταν λόγω έλλειψης καυσίμων αποφάσισε να προσνηωθεί στο USS Yorktown (CV-10). Κατά την τελική προσέγγιση με το SB2C-1C BuNo.18336 η αριστερή πτέρυγα «βούτηξε» ξαφνικά προς τη θάλασσα αριστερά του αεροπλανοφόρου και το αεροπλάνο βυθίστηκε αμέσως. Διάφοροι μάρτυρες δήλωσαν ότι είδαν έναν άνδρα στο νερό μετά από την συντριβή. Λίγα λεπτά μετά τη βύθιση του Helldiver, εξερράγησαν οι δύο βόμβες βυθού που έφερε το αεροπλάνο. Ο πολυβολητής ΑRM2c Andrew Cicero Dills Jr με τον οποίο ο Ελληνοαμερικανός πιλότος πέταξε τις περισσότερες από τις αποστολές του περισυλλέγει από ένα αντιτορπιλικό που πλησίασε στον τόπο της συντριβής ωστόσο ήταν ήδη νεκρός. Η περιοχή ερευνήθηκε τόσο από αεροπλάνα όσο και από πλοία, αλλά δεν βρέθηκαν ίχνη του πιλότου και το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ. Σύμφωνα με το Ναυτικό, ο θάνατός του δεν ήταν αποτέλεσμα δικού του παραπτώματος. Σε ένα γράμμα προς τη σύζυγό του, ο διοικητής του USS Bunker Hill, Κυβερνήτης T.P. Jeter έγραψε:
 
«Το έντονο ενδιαφέρον του συζύγου σας για το Ναυτικό και ο εξαιρετικός τρόπος με τον οποίο εκτέλεσε τα καθήκοντά του είχαν κερδίσει την υψηλή εκτίμηση των συναδέλφων του. Η πίστη, το θάρρος και ο εξαίρετος χαρακτήρας του κέρδισαν την αγάπη όλων εκείνων που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν προσωπικά. Ο Andrew είναι ο τύπος του νεαρού που το Ναυτικό δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει και θα λείψει πολύ από όλους μας».
 
Για την δράση του, ο Andrew Scopelitis τιμήθηκε με το Αir Medal το Purple Heart και μεταθανάτια το Μετάλλιο Επιχειρήσεων Ασίας - Ειρηνικού, καθώς και την Εύφημο Προεδρική Μνεία του USS Bunker Hill.

Andrew Scopelitis 2
Andrew Scopelitis 1
Ο Σημαιοφόρος (Ι) Andrew Scopelitis φωτογραφίζεται ευτυχισμένος μέσα στο πιλοτήριο ενός Helldiver. Στην επόμενη φωτογραφία, αυτός και ο πολυβολητής του, ARM2c Andrew C. Dills Jr σε μια τυπική φωτογραφία με το αεροπλάνο τους στο παρασκήνιο, στο κατάστρωμα του USS Bunker Hill (CV-17). Δυστυχώς, και οι δύο άνδρες χάθηκαν σε ένα ατύχημα που σύμφωνα με το Ναυτικό δεν προκλήθηκε από τις πράξεις τους. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δεν θα δεχόταν το SB2C σε υπηρεσία μέχρι να γίνουν 880 τροποποιήσεις στο σχεδιασμό και οι αλλαγές στη γραμμή παραγωγής είχαν καθυστέρησαν το πολεμικό ντεμπούτο του Curtiss Helldiver μέχρι τις 11 Νοεμβρίου 1943 με την Μοίρα VB-17 στο USS Bunker Hill. Η πρώτη έκδοση του SB2C-1 χρησιμοποιήθηκε μόνο για εκπαίδευση, με τα διάφορα προβλήματα στην ανάπτυξή του να οδηγούν στην κατασκευή μόνο 200 αεροπλάνων. Το "Θηρίο" αντιπαθήθηκε έντονα από τα πληρώματα λόγω του μεγέθους, του βάρους και της μειωμένης εμβέλειας σε σχέση με το SBD Dauntless που αντικατέστησε. (Charles Scopelitis)
Το Curtiss SB2C-1C Helldiver BuNo.18336 ήταν μέρος της παρτίδας 18192/18598 που κατασκευάστηκε από από την Curtiss. Διατέθηκε στο δυναμικό της VB-8 η οποία ανήκε στην 8η Αεροπορική Πτέρυγα (CVG-8 ) του USS Bunker Hill (CV-17). Η Μοίρα βομβαρδισμού 8 πουαναπτύχθηκε από τις 30 Μαρτίου 1944 έως τον Ιούνιο του 1944 με την CVG-8 στο CV-17 στον Δυτικό Ειρηνικό. Στις 08 Ιουνίου 1944, χάθηκε στα ανοικτά της χερσονήσου Ορότε στο Γκουάμ, ενώ επέστρεφε από μια ανθυποβρυχιακή περιπολία κατά τη διάρκεια μιας προσέγγισης στο USS Yorktown αντί του Bunker Hill λόγω χαμηλής στάθμης καυσίμων στις δεξαμενές του. Τόσο ο Σημαιοφόρος (Ι) Scopelitis όσο και ο ARM3c Andrew C. Dills Jr πνίγηκαν. Το βομβαρδιστικό καθέτου εφορμήσεως φέρει την τρίχρωμη παραλλαγή που ήταν σύνηθης της μεσοπολεμικής περιόδου και η οποία εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται σε πολλά αεροσκάφη μέχρι και το τέλος του πολέμου στον Ειρηνικό. Από τα διαθέσιμα αρχεία δεν μπορούσαμε να διασταυρώσουμε τον BuNo με κάποιο αριθμό αναγνώρισης για το λόγο αυτό χρησιμοποιήσαμε το #16 που ήταν το αεροπλάνο με το οποίο φωτογραφήθηκε το άτυχο πλήρωμα στο κατάστρωμα του USS Bunker Hill. (Copyright Bertrand Brown)

Τον Σεπτέμβριο του 1943, στον Αεροναύσταθμο NAAS Fentress Field κοντά στο Norfolk, η VB-8 που επανεξοπλίστηκε με SB2C-1, αντικαθιστώντας τα SBD. Στις αρχές Οκτωβρίου, η 8η Αεροπορική Πτέρυγα αναπτύχθηκε στο νέο αεροπλανοφόρο USS Intrepid στο παρθενικό του ταξίδι. Μετά την επιστροφή της και έναν ακόμη μήνα στο Norfolk, το πλοίο και η Πτέρυγα απέπλευσαν για τον Ειρηνικό μέσω της διώρυγας του Παναμά. Το USS Intrepid έφτασε στο Περλ Χάρμπορ στις 10 Ιανουαρίου 1944, οπότε η Πτέρυγά του αποβιβάστηκε στον Αεροναύσταθμο NAS Puunene, όπου παρέμεινε για δύο μήνες για περαιτέρω εκπαίδευση. Εξοπλισμένη πλέον με το SB2C-1C, η VB-8 επιβιβάστηκε στο USS Bunker Hill το οποίο απέπλευσε για το Majuro για να ενταχθεί στην Task Force 58. Η πρώτη θητεία της VB-8 στη μάχη ξεκίνησε με προσβολές στις νήσους Palau, στις 30 και 31 Μαρτίου, και στη συνέχεια στο Woleai στις Καρολίνες νήσους, την 1η Απριλίου. Αργότερα τον ίδιο μήνα η Μοίρα υποστήριξε τις αποβάσεις στην Hollandia στη βόρεια ακτή της Νέας Γουινέας και τελείωσε το μήνα με δύο ημέρες επιθέσεων στο νησί Τruk. Μετά από ένα μήνα ανάπαυσης στο Majuro, επέστρεψε στη θάλασσα στις αρχές Ιουνίου για να υποστηρίξει την επιχείρηση εναντίον των νήσων Μαριάννας. Στις 12 Ιουνίου πήρε μέρος στις αρχικές επιχειρήσεις εναντίον της Tinian ενώ τον ίδιο μήνα ακολούθησαν προσβολές στην Saipan, την Guam, και το Pagan. Στις 20 Ιουνίου 1944 η VB-8 ήταν μία από τις τέσσερις μοίρες εξοπλισμένες με SB2C Helldiver που συμμετείχανστην επίθεση εναντίον του Ιαπωνικού Στόλου στη Θάλασσα των Φιλιππίνων. Ο Ιούλιος έφερε περαιτέρω επιθέσεις εναντίον του Guam και στη συνέχεια ήταν και πάλι η σειρά των Palau, στις 26 και 27 του μηνός. Στα τέλη Σεπτεμβρίου η VB-8 επανεξοπλίστηκε με το μοντέλο SB2C-3. Πήρε το νέο βομβαρδιστικό της στη μάχη τον Οκτώβριο, πρώτα εναντίον της Οκινάουα και στη συνέχεια της Φορμόζα. Οι τελικές επιθέσεις εναντίον των Φιλιππίνων έλαβαν χώρα στις 18 και 21 Οκτωβρίου, αλλά μέχρι τότε η Αεροπορική Πτέρυγα 8 αντικαταστάθηκε και η VB-8 επέστρεψε στις ΗΠΑ και ανασυγκροτήθηκε στην Alameda την 1η Ιανουαρίου 1945. Δέκα ημέρες αργότερα μετακινήθηκε στο NAAS Watsonville όπου παρέμεινε για τέσσερις μήνες, εκπαιδευόμενη στο SB2C-4. Τον Μάιο επέστρεψε στον NAS Puunene για δύο μήνες. Την ημερομηνία της ιαπωνικής παράδοσης, στις 15 Αυγούστου, η Μοίρα ήταν καθ' οδόν για τη Σαϊπάν όπου παρέμεινε μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου, όπου επιβιβάστηκε στο USS Bennington και πέρασε ένα μήνα πλέοντας ανοικτά της Ιαπωνίας για να υποστηρίξει την κατοχή. Μετά από μια επίσκεψη στον κόλπο του Τόκιο, το πλοίο απέπλευσε για το Σαν Φραντσίσκο. H VB-8 παροπλίστηκε στο Σαν Ντιέγκο στις 23 Νοεμβρίου 1945. Οι δύο φωτογραφίες στα δεξιά τραβήχτηκαν στο κατάστρωμα του USS Bunker Hill κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στις νήσους Marianas. (USN μέσω https://www.worldwarphotos.info/)

Andrew Sc 9
Andrew Sc 10
Andrew Sc 7
Τρία έγγραφα από το Στρατιωτικό Φάκελο του Andrew Scopelitis . Το πρώτο είναι το έγγραφο καταχώρησης του όταν εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ στις 19 Ιουλίου 1938, στο σταθμό στρατολόγησης του Ναυτικού στο New Haven του Connecticut. Το δεύτερο είναι η επιστολή που γράφτηκε από τον Κυβερνήτη του USS Bunker Hill, T.P. Jeter στη σύζυγό του στις 8 Ιουνίου 1944, αναφερόμενος στην απώλεια και τον χαρακτήρα του Ελληνοαμερικανού πιλότου. Τέλος, το τρίτο είναι το τηλεγράφημα που εστάλη στις 12 Ιουλίου 1944 στη μητέρα του Andrew από τον Γραμματέα του Ναυτικού, James Forrestal, όπου εξέφραζε τα συλλυπητήρια του για την απώλειά του. (USN)
Andrew Sc 11
Andrew Sc 5
Φωτογραφίες του Σημαιοφόρου (Ι) Andrew Scopelitis και του ARM2c Andrew C. Dills Jr., από τους αντίστοιχους φακέλους τους. Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από το ντοκιμαντέρ Fighting Lady (1944) στο οποίο οι τελευταίες στιγμές του BuNo 18336 και του πληρώματός της καταγράφηκαν από το USS Yorktown (CV-10) στο οποίο ο Andrew προσπάθησε να προσνηλωσει το Helldiver του. Το Fighting Lady ήταν ένα ντοκιμαντέρ του 1944 που γυρίστηκε από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και αφηγούταν ο Υποπλοίαρχος Robert Taylor. (USN)

SCOPELITIS BOYS SERVICE AS NOTED BY LOCAL NEWSPAPERS

Andrew Scopelitis 3
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, και τα τέσσερα αγόρια της οικογένειας Scopelitis υπηρέτησαν στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σύμφωνα με τον Charles Scopelitis, ο δίδυμος αδελφός του Andrew, Matthew, είχε μια εκτεταμένη στρατιωτική καριέρα ως μέλος πληρώματος βομβαρδιστικού κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, της Κορέας και του Βιετνάμ, υπηρετώντας στην Αεροπορία Στρατού και την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της επακόλουθης μακράς πολιτικής συνταξιοδότησής του, συνέχισε να υπηρετεί την κοινότητα της στρατιωτικής αεροπορίας ως πολιτικός υπάλληλος της Πολεμικής Αεροπορίας στην 309η Ομάδα Αεροδιαστημικής Συντήρησης και Αναγέννησης (AMARG) του Davis-Monthan. Η ομάδα μας θα προσπαθήσει να τιμήσει τον Matthew και στην ιστοσελίδα μας. Ο George Scopelitis είχε περισσότερη τύχη από τον αδελφό του Ανδρέα. Βετεράνος του αμερικανικού στρατού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αποστρατεύτηκε τιμητικά με τον βαθμό του λοχαγού και τιμήθηκε με πολλά μετάλλια και επαίνους, μεταξύ των οποίων και με το παράσημο της Λεγεώνας της Αξίας για την αριστεία του σε ειδικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή. Ο νεότερος από τους τέσσερις (4) αδελφούς Σκοπελίτη, ο John, κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς του λυκείου του στο Norwich CT και ολοκλήρωσε τη βασική εκπαίδευση. Ήλπιζε επίσης να πετάξει με την στρατιωτική αεροπορία. Ενώ βρισκόταν σε ένα τρένο με στρατεύματα με την ομάδα του στρατού του που κατευθυνόταν νότια, επέστρεψε στην περιοχή του Norwich CT, καθώς ο πατέρας τους, ο Paul, είχε πεθάνει μαζί με τον Andrew. Οι οικογένειες δεν περίμεναν να έχουν όλα τα αρσενικά παιδιά τους σε αποστολή κατά τη διάρκεια του πολέμου, ιδίως όταν ένα από αυτά είχε ήδη πεθάνει στην υπηρεσία. (Charles Scopelitis)

SOURCES

1.  Andrew Scopelitis Officer Military File

2.  Andrew Scopelitis Enlisted Military File

3.  Andrew Scopelitis IDPF

4.  A Story that Should be Told - Norwich Rose of New England Chapter 110, Order of AHEPA

5.  The Fighting Lady (1944) is a documentary/propaganda film produced by the U.S. Navy and narrated by Lt. Robert Taylor USNR. Produced and owned by 20th Century Fox. https://www.youtube.com/watch?v=zV3D24w-VXE

6.  https://www.legacy.com/

7.  www.fold3.com

8.  https://www.worldwarphotos.info/

9.  http://hsfeatures.com/helldiversattwilightjl_1.htm

10. https://etvma.org/veterans/andrew-c-dills-jr-10826/

 

Special Thanks to Charles Scopelitis, nephew of Andrew and son of George Scopelitis and also to Donald Mounts Owner Global Military Research, LLC - VP @ Archival Researchers Association