ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ & MIDWAY

Πράγματι ο Gus επέστρεψε στο Πολεμικό Ναυτικό, ωστόσο επανέλαβε την Αρχική Πτητική Εκπαίδευση καθώς το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ σκέφτηκε σωστά ότι κατά την απουσία του πιθανότατα θα έχανε τις πτητικές του ικανότητες, δεδομένου ότι δεν είχε εμπειρία.  Ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του και ορίστηκε δόκιμος αεροπόρος στις 19 Φεβρουαρίου 1941. Την επόμενη μέρα, αναφέρθηκε για εκπαίδευση στο Αεροναύσταθμο της Pensacola της Φλόριντα, το κέντρο των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων της Αεροπορίας Ναυτικού εκείνη την εποχή.  Το καλοκαίρι του 1941 δόθηκε στον Bebas η ευκαιρία να αγωνιστεί για την ομάδα μπέιζμπολ του Ναυτικού στην Pensacola.  Στις 4 Αυγούστου 1941, ο Bebas μετατέθηκε στον Αεροναύσταθμο του Μαϊάμι για Προκεχωρημένη Εκπαίδευση επιχειρήσεων από αεροπλανοφόρα και ονομάστηκε αεροπόρος του Ναυτικού στις 5 Σεπτεμβρίου.  Προήχθη σε Σημαιοφόρο (Ι) και έλαβε μια ολιγοήμερη άδεια πραγματοποιώντας μια σύντομη επίσκεψη στο πατρικό του στο Wilmette για να δει την οικογένειά του και τους φίλους του.  Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Ελληνοαμερικανός πιλότος είχε συμπληρώσει 246,3 ώρες πτήσης εκ των οποίων οι 177,6 ήταν solo.  Όταν οι Ιάπωνες επιτέθηκαν στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941, ο Σημαιοφόρος Bebas υπηρετούσε στην στο Κέντρο Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Αεροπλανοφόρων στο Στόλο του Ατλαντικού.  Στις 23 Δεκεμβρίου, αναφέρθηκε στην Μοίρα Βομβαρδισμού  8 (VB-8) στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, μέρος της Αεροπορικής Πτέρυγας του αεροπλανοφόρου USS Hornet (CV-8).  Εκείνη την εποχή, η VB-8 ήταν εξοπλισμένη με το διθέσιο Curtiss SBC-3 Helldiver, ένα διπλάνο βομβαρδιστικό που ήταν σε υπηρεσία με το Πολεμικό Ναυτικό από το 1938. Στις 4 Μαρτίου 1942, το Hornet απέπλευσε από το Νόρφολκ για τη Δυτική Ακτή μέσω της Διώρυγας του Παναμά με τα νέα αεροπλάνα της VB-8, τα βομβαρδιστικά κάθετου εφορμήσεως,  Douglas SBD-3 Dauntless.
 
Το Hornet έφτασε στην Alameda της Καλιφόρνια στις 20 Μαρτίου και με τα δικά της αεροπλάνα στο υπόστεγο, φόρτωσε στο κατάστρωμα πτήσης 16 βομβαρδιστικά B-25 Mitchell της Αεροπορίας Στρατού, υπό τη διοίκηση του αντισυνταγματάρχη James "Jimmy" Doolittle. Στις 2 Απριλίου, το Hornet αναχώρησε από την Alameda και, για πρώτη φορά, το πλήρωμα ενημερώθηκε για την αποστολή των ιπτάμενων του Στρατού: μια τολμηρή επιδρομή στην Ιαπωνία.  Το Doolittle Raid της 18ης Απριλίου 1942, ήταν η πρώτη αεροπορική επιδρομή των Ηνωμένων Πολιτειών που έπληξε την ηπειρωτική Ιαπωνία.  Και τα 16 βομβαρδιστικά χάθηκαν ενώ 11 μέλη των πληρωμάτων είτε σκοτώθηκαν είτε αιχμαλωτίστηκαν.  Όμως, παρόλο που η στρατιωτική σημασία της επιδρομής ήταν ελάχιστη, αποδείχθηκε ότι ήταν μια σημαντική ενίσχυση του ηθικού για τον αμερικανικό λαό.  Με τα βομβαρδιστικά B-25 να απονηώνονται και να κατευθύνονται προς την Ιαπωνία, το Hornet αποχώρησε με πλήρη ταχύτητα για το Περλ Χάρμπορ και παρέμεινε εκεί μέχρι τις 30 Απριλίου, όταν αναχώρησε για να βοηθήσει το USS Yorktown και το USS Lexington στη Μάχη της Θάλασσας των Κοραλλιών.  Η μάχη τελείωσε πριν το Hornet φτάσει στη σκηνή και επέστρεψε στη Χαβάη στις 26 Μαΐου ενώ δύο ημέρες αργότερα απέπλευσε για να σταματήσει την αναμενόμενη ιαπωνική επίθεση στην Ατόλη Midway.  Το πρωί της 4ης Ιουνίου 1942, ο Bebas συμμετείχε στην πρώτη του πολεμική αποστολή καθώς το Hornet απονήωσε όλα τα διαθέσιμα αεροπλάνα για να αναζητήσει τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα.  Φορτωμένος με μια βόμβα 1.000 λιβρών, ο Gusκαι οι άλλοι πιλότοι βομβαρδιστικών  της VB-8 έψαχναν μάταια για τα εχθρικά πλοία.  Με τα καύσιμα να λιγοστεύουν απελπιστικά, δεν έφτασαν όλοι πίσω στο Hornet.  Ένα αεροπλάνο έπεσε στη θάλασσα και ο Bebas ήταν μεταξύ των πολλών που έπρεπε να προσγειωθούν στην Ατόλη Midway.  Αφού ανεφοδιάστηκε, επέστρεψε στο Hornet.

Στις 5 Ιουνίου 1942, o Bebas ήταν μεταξύ των 20 βομβαρδιστικών που απονηώθηκαν από το Hornet για να επιτεθούν σε μια μικρή ιαπωνική δύναμη καταδρομικών και αντιτορπιλικών.  Επειδή θα λειτουργούσαν στο όριο της εμβέλειας μάχης τους, τα βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως μετέφεραν τις μικρότερες βόμβες των 500 λιβρών.  Όταν εντοπίστηκε το ταχέως κινούμενο ιαπωνικό αντιτορπιλικό Tanikaze, ο Bebas βύθισε το αεροπλάνο του σε  γωνία σχεδόν 90 μοιρών, και επέλεξε το σημείο του στόχου του εν μέσω εκρήξεων από τα αντιαεροπορικά πυροβόλα του αντιτορπιλικού.  Τρομακτικά κοντά στο τεράστιο αντιτορπιλικό, ο Gus πάτησε το κομβίο άφεσης της  βόμβας, βγήκε από την βύθιση του και έκλεισε τα αερόφρενα.  Η βόμβα του Ελληνοαμερικανού πιλότου έπεσε μόλις 100 πόδια από την αριστερή πλευρά του Tanikaze.  Το επόμενο απόγευμα, συμμετείχε σε μια αποστολή  εναντίον των βαρέων καταδρομικών IJN Mikuma και IJN Mogami, σημειώνοντας ένα παραλίγο πλήγμα στο τελευταίο.  Μετά την Αεροναυμαχία στο Midway, το Hornet επέστρεψε στο Περλ Χάρμπορ, όπου η VB-8 αποβιβάστηκε στον Αεροναύσταθμο  και επέστρεψε στην επιχειρησιακή της εκπαίδευση.

ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Κατά τη διάρκεια μιας τυπικής  εκπαιδευτικής πτήσης βομβαρδισμού κάθετου εφορμήσεως ανοιχτά της νήσου Οάχου στη Χαβάη το πρωί της 19ης Ιουλίου 1942,  ο Gus ήταν επικεφαλής ενός σχηματισμού τριών βομβαρδιστικών. Ο Bebasβύθισε το Dauntless του σε μια κάθετη εφόρμηση για να επιτεθεί σε ένα σκάφος-στόχος που έκανε ελιγμούς στα ανοιχτά του Barber's Point.  Σύμφωνα με την αναφορά της  VB-8:

«Ο Bebas ηγείτο ενός σχηματισμού τριών (3) αεροπλάνων, στα πλαίσια μιας προγραμματισμένης εκπαιδευτικής εξόδου βομβαρδισμού καθέτου εφορμήσεως, εναντίον ενός θωρακισμένου σκάφους-στόχου στα ανοικτά του Barber's Point στην νήσο Οάχου.  Βυθίζοντας από τα 8000 πόδια υψόμετρο, ο Σημαιοφόρος (Ι) Bebas εκτέλεσε απαγκίστρωση στα 1500 πόδια και εισήλθε ταυτόχρονα σε μία  δεξιά στροφή.  Το αεροπλάνο χτύπησε το νερό μετά από μία περιστροφή, περίπου 500 γιάρδες μακριά από το σκάφος-στόχος και αμέσως εξαφανίστηκε.  Μικρά συντρίμμια, συμπεριλαμβανομένης της σωσίβιας σχεδίας και της μάσκας οξυγόνου, ήλθαν στην επιφάνεια.  Λόγω του ακραίου βάθους της θάλασσας δεν κρίθηκε σκόπιμο να γίνει περαιτέρω έρευνα για το αεροπλάνο και τις σoρούς».

Το εάν ο άτυχος χειριστής υπέστει μπλακάουτ ή δεν μπόρεσε να σηκώσει το βάρος χειριστηρίου από τις δυνάμεις που αναπτύσσονταν στη βύθιση είναι άγνωστο, ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν το αεροπλάνο του να συντριβεί στον ωκεανό, σκοτώνοντας τον ίδιο και τον παρατηρητή/πίσω πυροβολητή, Σημαιοφόρο (Ι) William M. Stevens. Τον Απρίλιο του 1943, ο Bebas τιμήθηκε μετά θάνατον με τον Διακεκριμένο Σταυρό του Ιπταμένου  για τη συμμετοχή του στην Αεροναυμαχία του Midway.  Η εύφημος μνεία που συνόδευε το μετάλλιο, το οποίο παρέλαβε η μητέρα του, έγραφε:

 «Για τον ηρωισμό και το εξαιρετικό επίτευγμα σε μια εναέρια πτήση ως πιλότος αεροπλάνου στη Μοίρα BOMBING EIGHTσε δράση κατά των εχθρικών δυνάμεων κατά την Αεροναυμαχία του Midway στις 6 Ιουνίου 1942. Με απόλυτη περιφρόνηση για την προσωπική του ασφάλεια, ο Σημαιοφόρος (Ι) Bebas συμμετείχε στους επίμονους βομβαρδισμούς και τους πολυβολισμούς κατά των εχθρικών δυνάμεων που τράπηκαν σε φυγή, προξενώντας ζημιές από ένα παραλίγο πλήγμα σε εχθρικό σκάφος παρά τα τρομερά αντιαεροπορικά πυρά. Η θαρραλέα συμπεριφορά του και αυστηρή αφοσίωση στην εκπλήρωση μιας εξαιρετικά σημαντικής αποστολής που συνέβαλε ουσιαστικά στη νίκη  που επιτεύχθηκε από τις δυνάμεις μας είναι σύμφωνη με τις υψηλότερες παραδόσεις της Ναυτικής Υπηρεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών».

Τον επόμενο μήνα, η μητέρα και η αδερφή του, Άννα, ταξίδεψαν στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης, μετά από πρόσκληση του Πολεμικού Ναυτικού, για να βαφτίσουν ένα αντιτορπιλικό  συνοδείας που ονομάστηκε προς τιμήν του Gus Bebas.  Το USS Bebas (DE-10) 1.400 τόνων είχε βάση τον Ειρηνικό μέχρι την παύση των εχθροπραξιών, εκτελώντας καθήκοντα περιπολίας και συνοδείας και λαμβάνοντας τρεις Αστέρες Μάχης .

«Ήταν ένας μαθητής για τον οποίο όλοι νιώθαμε περήφανοι», επαίνεσε ο Δρ. Franklin B. Snyder, πρόεδρος του Northwestern University, σε μια τελετή μνήμης προς τιμή του Bebas στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Ανδρέα στο Σικάγο στις 27 Ιουνίου 1943.  Αγαπήθηκε και θαυμάζοντας  από φίλους και συμμαθητές του, και ξέραμε ότι θα διακρινόταν.  Λυπούμαστε για τον θάνατό του, αλλά υπερηφανευόμαστε για τον ηρωισμό και τα επιτεύγματά του.  Εκ μέρους του πανεπιστημίου τον χαιρετίζω».

Οι Σημαιοφόροι (Ι) Gus Bebas και William M. Stevens μνημονεύονται στο Εθνικό Νεκροταφείο Golden Gate στο Σαν Μπρούνο της Καλιφόρνια.