Ο Υποπτέραρχος Bacalis γεννήθηκε στο Norfolk, Va., το 1919. Ήταν γιος του Νικόλαου Μπακάλη, ο οποίος καταγόταν από το χωριό Πρινάρι (Καραγκιούσι) της Ηλείας, λίγα χιλιόμετρα έξω από τον Πύργο. Η μητέρα του ονομαζόταν Έλενα Κωνσταντοπούλου και καταγόταν από το χωριό Καμάρι της Αρκαδίας. Ο Paul αποφοίτησε από το Maury High School στο Norfolk το 1938 και εισήλθε στον αμερικανικό στρατό ως δόκιμος αεροπόρος τον Δεκέμβριο του 1941.Έλαβε τα φτερά του ιπταμένου και τον διορισμό του ως ανθυπολοχαγός τον Αύγουστο του 1942. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε ως πιλότος και βοηθός αξιωματικού επιχειρήσεων στην 1η Πτέρυγα Θαλάσσιας Έρευνας στο Langley Field, Va., μέχρι τον Απρίλιο του 1944. Στη συνέχεια υπηρέτησε στην 308η Πτέρυγα Βομβαρδισμού στην Κίνα ως πιλότος βομβαρδιστικών B-24 με την 373η Μοίρα Βομβαρδισμού ως αξιωματικός επιχειρήσεων. Πέταξε 50 πολεμικές αποστολές πετώντας τα βομβαρδιστικά LAB που ήταν εξοπλισμένα με ραντάρ για συνολικά 400 ώρες πτήσης, βύθισε τέσσερα ιαπωνικά φορτηγά πλοία και προκάλεσε ζημιές σε ένα ελαφρύ καταδρομικό και ένα αντιτορπιλικό του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού. Για τις εξαιρετικές επιδόσεις του, στις 10 Νοεμβρίου 1944, του απονεμήθηκε το μετάλλιο του Silver Star. Σύμφωνα με την εύφημο μνεία του:

«Απονέμεται, για πράξη ανδρείας κατά την υπηρεσία. Τη νύχτα της 10ης Νοεμβρίου του 1944 εκτελούσε χρέη κυβερνήτη σε βομβαρδιστικό αεροπλάνο βαρέως τύπου, κατά τη διάρκεια επίθεσης εναντίον ενός εχθρικού αντιτορπιλικού στη Νότια Θάλασσα της Κίνας. Κατά την πρώτη του επίθεση οι βόμβες έπεσαν μόλις μπροστά από το αντιτορπιλικό, και παρά το γεγονός ότι πλέον είχε σημάνει συναγερμός στο εχθρικό πλοίο, αποφάσισε να πραγματοποιήσει δεύτερη επίθεση από πολύ χαμηλό ύψος προκειμένου να επιτύχει τη μέγιστη ακρίβεια, διατρέχοντας επίσης τον κίνδυνο να χτυπηθεί από το ωστικό κύμα των δικών των βομβών. Παρά τα σφοδρά αντιαεροπορικά πυρά τα οποία χτύπησαν την πτέρυγα του αεροπλάνου του, ο Λοχαγός Bacalis (τότε Υπολοχαγός) κράτησε σταθερή την πορεία του και έρριψε τις βόμβες του στο εχθρικό αντιτορπιλικό. Τις εκρήξεις των βομβών του ακολούθησαν δευτερεύουσες εκρήξεις οι οποίες προκάλεσαν τη βύθιση του αντιτορπιλικού και παραλίγο να χαθεί ο έλεγχος του αεροπλάνου. Παρά τη ζημιά στην πτέρυγά του, ο Λοχαγός Bacalis κράτησε τον έλεγχο του αεροπλάνου του και επέστρεψε ασφαλώς στη βάση του. Η ανδρεία την οποία επέδειξε κατά την παράτολμη αυτή επίθεση αντικατοπτρίζει την τιμή που αξίζει στον ίδιο και την καριέρα του όσο και την τιμή απέναντι στην παράδοση της Αμερικανικής Αεροπορίας Στρατού.»

Ανάμεσα στις στρατιωτικές του διακρίσεις περιλαμβάνονται επίσης το Distinguished Service Medal, το Legion of Merit, το Distinguished Flying Cross with oak leaf cluster, το Air Medal with oak leaf cluster, το Air Force Commendation Medal with oak leaf cluster, το Presidential Unit Citation Emblem, το Air Force Outstanding Unit Award Ribbon, το Breast Order of Yun Hie με κορδέλα (Κίνα) και το Order of Cloud and Banner (Κίνα). Μετά την επιστροφή του στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Απρίλιο του 1945, τοποθετήθηκε στο αεροδρόμιο Langley Field, Va., όπου υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις, μεταξύ των οποίων εκπαιδευτής, κυβερνήτης και αξιωματικός στατιστικού ελέγχου. Από τον Σεπτέμβριο του 1947 έως τον Ιούνιο του 1948, υπηρέτησε στη θέση του υπεύθυνου στατιστικού ελέγχου της 10ης Πτέρυγας Αναγνώρισης στην Αεροπορική Βάση Pope, N.C. Υπηρέτησε ως υπεύθυνος αξιωματικός του Τμήματος Ελέγχου Κόστους και αργότερα ως ελεγκτής της 51ης Πτέρυγας Μαχητικών στην Αεροπορική Βάση Naha, Okinawa, από τον Αύγουστο του 1948 έως τον Μάιο του 1950. Επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Ιούνιο του 1950 και τοποθετήθηκε ως αξιωματικός στατιστικών υπηρεσιών και διευθυντής του τμήματος ανάλυσης διαχείρισης για την 1100η Πτέρυγα Αεροπορικών Βάσεων στην Αεροπορική Βάση Bolling, Ουάσιγκτον, D.C. Από τον Σεπτέμβριο του 1951 έως τον Μάιο του 1952, παρακολούθησε τη Βασιλική Σχολή Επιτελών της Καναδικής Πολεμικής Αεροπορίας. Στη συνέχεια παρακολούθησε τη Σχολή Διοίκησης και Επιτελών Αεροπορίας στην Αεροπορική Βάση Maxwell, Αλαμπάμα. Τον Δεκέμβριο του 1952 διορίστηκε ελεγκτής της 305ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού στην Αεροπορική Βάση MacDill, Φλόριντα. Τον Ιούνιο του 1955 έγινε επικεφαλής του Τμήματος Ανάλυσης Διοίκησης του Αρχηγείου της Δεύτερης Πολεμικής Αεροπορίας στην Αεροπορική Βάση Barksdale, La., και αργότερα υπηρέτησε ως αναπληρωτής αρχηγός του Επιτελείου. Τον Μάιο του 1959 έγινε διοικητής αεροσκαφών B-52 και στη συνέχεια διοικητής της 436ης Μοίρας Βομβαρδισμού στο Barksdale. Τον Αύγουστο του 1960 ο στρατηγός Μπακάλης μετέβη στην Αεροπορική Βάση Sheppard του Τέξας, όπου υπηρέτησε ως αναπληρωτής διοικητής επιχειρήσεων, υποδιοικητής και στη συνέχεια διοικητής της 4245ης Στρατηγικής Πτέρυγας. Τον Αύγουστο του 1962 τοποθετήθηκε ως διοικητής της 70ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού στην Αεροπορική Βάση Clinton-Sherman, Okla. Τον Ιούνιο του 1964 ανέλαβε επικεφαλής του τμήματος επιθεώρησης του γραφείου του γενικού επιθεωρητή στο αρχηγείο της Διοίκησης Στρατηγικής Αεροπορίας, στην αεροπορική βάση Offutt, Νεμπ. Τον Ιανουάριο του 1965 τοποθετήθηκε ως επικεφαλής του Τμήματος Ασφάλειας στη Διεύθυνση Επιχειρήσεων της Διοίκησης Στρατηγικής Αεροπορίας. Ο στρατηγός Bacalis υπηρέτησε ως διευθυντής ειδικών προγραμμάτων στο Αρχηγείο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, στην Ουάσιγκτον, από τον Ιούλιο του 1966 έως τον Ιούλιο του 1968, όταν ανέλαβε καθήκοντα διοικητή της 14ης Στρατηγικής Αεροδιαστημικής Μεραρχίας, στην Αεροπορική Βάση Beale, στην Καλιφόρνια. Κατά τη διάρκεια της θητείας του σε αυτή τη μονάδα, συμμετείχε σε μεγάλο βαθμό στις επιχειρήσεις του SR-71 Blackbird. Τον Φεβρουάριο του 1970, ο στρατηγός Bacalis τοποθετήθηκε στο Αρχηγείο της Διοίκησης Στρατηγικής Αεροπορίας στην Αεροπορική Βάση Offutt ως βοηθός αναπληρωτής επιτελάρχης για το υλικό και τον Απρίλιο του 1970 έγινε βοηθός αναπληρωτής επιτελάρχης για τα σχέδια. Τον Ιούλιο του 1970 ανέλαβε καθήκοντα ως αναπληρωτής αρχηγός του επιτελείου για τα σχέδια με πρόσθετα καθήκοντα ως αρχηγός της Διοίκησης Στρατηγικής Αεροπορίας, εκπρόσωπος στο Κοινό Επιτελείο Σχεδιασμού Στρατηγικών Στόχων. Μετά την αποστρατεία του μετακόμισε με την οικογένειά του στο Κολοράντο, ένα μέρος που αγαπούσε πολύ όταν υπηρετούσε ως Σμηναγός, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Paul Bacalis έφυγε από τη ζωή στις 9 Φεβρουαρίου 2016, αφήνοντας πίσω του την αγαπημένη του σύζυγο Phyllis, τους γιους του Perry και Paul, επτά εγγόνια και 13 δισέγγονα.

Για περισσότερες λεπτομερείες μπορείτε να ανατρέξετε στον Γ΄Τόμο της σειράς των βιβλίων «ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΞΕΝΑ COCKPIT».