US NAVY
F-14 TOMCAT & F/A-18 HORNET
FIGHTER PILOT
Η δημιουργία ενός αφιερώματος για τον Alex 'Yogi' Hnarakis μου ήταν κατά κάποιο τρόπο αρκετά παράξενη. Παρότι γνώριζα ήδη αρκετά γι’ αυτόν μέσω διαφόρων άρθρων για το Top Gun και την ενσωμάτωση του συστήματος FLIR στο F-14 Tomcat, ένα αεροσκάφος (Α/Φ) τόσο διάσημο, εντούτοις δεν είχα την ευκαιρία να επικοινωνήσω μαζί του με οποιονδήποτε τρόπο. Η σταδιοδρομία αυτού του ανθρώπου αποτέλεσε την επιτομή του επαγγελματισμού για έναν Ιπτάμενο του Αμερικανικού Ναυτικού (USN), παρότι θα ήταν ίσως προτιμότερη η λέξη 'πάθος' αντί του 'επαγγέλματος'. Έτσι, αποφάσισα να έρθω σε επαφή μαζί του και να του ζητήσω να γράψει τον πρόλογο του τρίτου τόμου των βιβλίων μας ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΞΕΝΑ COCKPIT, ο οποίος προγραμματιζόταν να κυκλοφορήσει το 2020 ωστόσο εδόθηκε τον Ιούλιου του 2021. Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει κυρίως Ιπταμένους του USN που επιχειρούσαν σε αεροπλανοφόρα κατά τη διάρκεια του Β΄ ΠΠ. Μέσω ενός κοινού μας φίλου, του David Baranek, πρώην Ιπταμένου του USN, απεύθυνα στον Alex 'Yogi' Hnarakis το αίτημά μου και περίμενα την απάντησή του. Δυστυχώς στο ενδιάμεσο, αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και τελικά απεβίωσε, με αποτέλεσμα να χαθεί η ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο. Οπότε, το ελάχιστο που θα μπορούσε να γίνει ήταν να συγκεντρώσω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσα, με σκοπό να παρουσιάσω ένα αφιέρωμα γι’ αυτόν τον ξεχωριστό αεροπόρο στους απανταχού Έλληνες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ο Alexander Hnarakis (Αλέξανδρος Χναράκης) ήταν Ελληνοαμερικανός 3ης γενιάς και γεννήθηκε στην Alexandria της Virginia, στις 14 Αυγούστου 1958. Ήταν γιος του Gus Hnarakis (Μανώλης Χναράκης), του οποίου ο πατέρας, Αλέξανδρος Χναράκης μετανάστευσε στην Αμερική από το Θραψανό Ηρακλείου το 1910. Στις ΗΠΑ παντρεύτηκε την συγχωριανή του, Μπέσσυ Βασιλάκη (Bessie Vasilakis), καθώς οι δύο οικογένειες γνωριζόταν ήδη πολύ καλά. Ο Μανώλης και η Μπέσσυ Χναράκη απέκτησαν επτά παιδιά, ένα εκ των οποίων ήταν ο Μανώλης (Gus), πατέρας του Αλέξανδρου (Alex). Την οικογένεια Χναράκη ακολουθεί μία σημαντική ιστορία και παράδοση και πολλά από τα μέλη της πολέμησαν στον Β΄ ΠΠ τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα. Ο Γρηγόρης Χναράκης, αδελφός του παππού του Alex, πολέμησε στη μάχη της Κρήτης το 1941 κατά των Γερμανών αλεξιπτωτιστών. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής ήταν (Γρηγόρης Χναράκης) ενεργό μέλος της αντίστασης και συμμετείχε στην περίφημη αλλά και ριψοκίνδυνη απαγωγή του Στρατηγού Heinrich Kreipe υπό την ηγεσία του Patrick Leigh Fermor και με συμμετοχή αντιστασιακών ομάδων και των Special Operations Executive (SOE). Επίσης, πήρε μέρος στις περίφημες επιδρομές των SOE, όπως για παράδειγμα στο αεροδρόμιο του Καστελλίου Πεδιάδος. Ο θείος του Alex κατατάχθηκε 6 μήνες μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο και πολέμησε στη μάχη των Αρδεννών κατά τη διάρκεια της οποίας, κέρδισε το παράσημο της Μωβ Καρδιάς (Purple Heart). Ο άλλος του θείος, ο Harry, κατετάγη στην Αεροπορία και ο πατέρας του Gus κατετάγη κι αυτός στο Ναυτικό όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Με αυτή την παράδοση στο αίμα του, δεν είναι καθόλου παράξενο που ο Alex ήταν ένας μαχητής. Μεγαλωμένος την Alexandria, ο Alex ήταν στην 13η Διμοιρία της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και αγωνίστηκε σε αγώνες ιστιοπλοΐας, στην κατηγορία USNA. Αποφοίτησε από την Ναυτική Ακαδημία με πτυχίο στη Φυσική. Ως πρόεδρος της αεραθλητικής λέσχης αλεξιπτωτιστών και της Εθνικής Ομοσπονδίας Αλεξιπτωτιστών εκπαίδευσε συναδέλφους του στη πτώση με αλεξίπτωτο, επιτυγχάνοντας συνολικά 210 άλματα στους παναμερικανικούς κολεγιακούς αγώνες. Πραγματοποίησε πτώσεις επίδειξης στο Washington Monument και συμμετείχε σε άλμα από το ειδικά διαμορφωμένο Α/Φ C-130 Fat Albert των Blue Angels για την κατάκτηση του πανεθνικού ρεκόρ σε άλμα μόνο από στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, μαζί με άλλους 28 αλεξιπτωτιστές. Ο Alex ήδη από την ηλικία των 12 όταν παρακολούθησε το 1968 στην τηλεόραση τον περίπατο των αστροναυτών στη Σελήνη, ήθελε να γίνει αεροπόρος. Έτσι, αμέσως μετά την αποφοίτηση από το Λύκειο, αφού κούρεψε και ξύρισε τα γένια του, εισήλθε στην Ναυτική Ακαδημία του USN στην Annapolis του Maryland. Εκεί, στο κοντινό αεροδρόμιο, υπήρχε μία μικρή σχολή Α/Φ από την οποία κατά την διάρκεια του τελευταίου έτους, μπόρεσε να πετάξει κάποιες ώρες solo με κάτι που παρότι έμοιαζε περισσότερο με μηχανή του γκαζόν με φτερά, εντούτοις ήταν αρκετό για την περίπτωσή του. Αφού αποφοίτησε το 1978, εν αναμονή της αρχικής πτητικής εκπαίδευσης του, τοποθετήθηκε προσωρινά στη Μοίρα VF-111 που έδρευε στη Miramar και η οποία την περίοδο εκείνη παραλάμβανε τα περίφημα F-14 Tomcats. Έτσι, ξαφνικά βρίσκεται ανάμεσα σε Ιπταμένους πρώτης γραμμής, παρακολουθεί ενημερώσεις και απενημερώσεις και κάποιες φορές έχει την ευκαιρία να πετάξει ως επιβάτης στη πίσω θέση σε ένα A-4 Skyhawk νιώθοντας τα Gs και ότι αυτά συνεπάγονται. Σύμφωνα με τις αναμνήσεις του, όλα αυτά τον κυρίευσαν με ένα απίστευτο πάθος, εντούτοις, η κατάκτησή τους είχε ένα ακριβό τίμημα.
«Θα έπρεπε να επιτύχω υψηλές επιδόσεις ανάμεσα στους συμμαθητές μου, διότι μόνο έτσι θα είχα την πιθανότητα να επιλεγώ να πετάξω το F-14».
Τον Σεπτέμβριο του 1980 περάτωσε την πτητική του εκπαίδευση πρώτος στη τάξη του και με το απαστράπτον διακριτικό του Ιπταμένου στη χακί στολή του, παρουσιάστηκε στην Μοίρα VF-124 στον Αεροναύσταθμο ΝAS Miramar στο San Diego, αφού είχε εκπαιδευτεί στα Α/Φ Τ-2 Buckeye και Α-4 Skyhawk. Βέβαια, το να τοποθετηθεί στα F-14 Tomcat, αποτελούσε ένα τεράστιο άλμα. Το φθινόπωρο του 1981, ο Hnarakis και ο Possum περάτωσαν την εκπαίδευσή τους στη Μοίρα VF-124 και τοποθετήθηκαν στην VF-1 'Wolfpack', επίσης στον NAS Miramar. Τον επόμενο Απρίλιο, η VF-1 'Wolfpack' εντάχθηκε ως οργανική Μοίρα στο USS Ranger το οποίο βρισκόταν ήδη εν πλω, 100 ν.μ. από το San Diego και δεν πέρασαν λιγότεροι από 6 μήνες πριν επιστρέψουν ξανά στην στεριά. Το USS Ranger κατευθύνθηκε στον Ινδικό Ωκεανό όπου και παρέμεινε για 101 ημέρες. Εκεί ο 'Yogi' συνειδητοποίησε ότι οι πτήσεις δεν ήταν απλά εκπαίδευση αλλά μπορούσαν να πάρουν και θανάσιμη τροπή. Μία μέρα, εντελώς ξαφνικά πήραν διαταγή να απογειωθούν άμεσα πλήρως οπλισμένοι.
Στη κορύφωση του πολέμου του Βιετνάμ το 1968, το USN κατέγραφε υπέρ του μία σχετικά μέτρια αναλογία εναέριων καταρρίψεων 2:1. Η αναλογία αυτή εναντίον των μαχητικών του Βόρειου Βιετνάμ αφορούσε σε ένα σύνολο περίπου 360 εμπλοκών από το 1965. Και αυτή η αναλογία υπήρχε, παρά το ότι χρησιμοποιούσαν περισσότερο εξελιγμένα όπλα εναντίον των χαμηλότερης επιπέδου εκπαίδευσης Βορειοκορεατών πιλότων οι οποίοι παρά ταύτα, συνέχιζαν να εμπλέκονται μανιωδώς μαζί τους. Η πραγματικότητα αυτή ήρθε στην επιφάνεια μετά από μία επίσημη έκθεση του Ναυτικού, γνωστή ως "The Report of the Air-to-Air Missile System Capability Review" ή ως «'Εκθεση Ault», όπως έγινε αργότερα γνωστή. Σύμφωνα με αυτή την έκθεση, το USN χρειαζόταν περισσότερο αξιόπιστα βλήματα αέρος-αέρος και πιο επαρκή εκπαίδευση σε κλειστές εμπλοκές ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερο πλεονέκτημα σε αυτού του είδους τις αερομαχίες. Έτσι, ξεκίνησε το U.S. Navy Strike Fighter Tactics Instructor (SFTI) ή Top Gun όπως επικράτησε να λέγεται, στον Αεροναύσταθμο ΝAS Miramar στο San Diego, ως τμήμα της Μοίρας VF-121. Σταδιακά, αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε μέχρι που κατέστη το κύριο πρόγραμμα εκπαίδευσης στην εναέρια μάχη. Ο Hnarakis πέταξε στην πρώτη του επιχειρησιακή ανάπτυξη πάνω σε αεροπλανοφόρο με την Μοίρα VF-1 'Wolfpack' και επιλέχθηκε να παρακολουθήσει το Top Gun, μαζί με τον RIO David 'Possum' Cully. Οι φωτογραφίες του Charles 'Heater' Heatley πάνω και αριστερά δείχνουν τις πτήσεις του Alex κατά τη διάρκεια της πρώτης του επιχειρησιακής του ανάπτυξης σε αεροπλανοφόρο. Οι αναγνώστες μπορούν να αναγνωρίσουν στην φωτογραφία του 'Heater' την περίφημη λήψη με την ανάστροφη πτήση του F-14 του 'Maverick' πάνω από το εχθρικό 'MIG-28'. Μπορεί να φανταστεί κάποιος ποιος πετούσε το συγκεκριμένο F-14; Οι τρεις φωτογραφίες κάτω χρονολογούνται από την περίοδο που οι 'Yogi' και 'Possum' συμμετείχαν σε εκπαιδευτικές σειρές του Top Gun στη Miramar. Οι δύο πρώτες ελήφθησαν από τον Tom Kasser δείχνοντας και τους δύο πάνω στο Α/Φ τους και μετά από μία έξοδο στον περίφημο τοίχο των MIGs σε ένα από τα κτίρια του Σχολείου, δείχνοντας στους αποφοίτους τις καταρρίψεις των MIGs, κατά τη διάρκεια της τελευταίας φάσης του πολέμου του Βιετνάμ. Αυτές οι φωτογραφίες παρουσιάστηκαν στο άρθρο του Ehud Yonay στο California Magazine τον Μάιο του 1983 το οποίο κάλυπτε την ιστορία των 'Yogi' and 'Possum' κατά την διάρκεια του Top Gun. Αυτό το άρθρο, μαζί με τον Hnarakis και τον RIO του, ήταν ο λόγος για την παραγωγή της ταινίας TOP GUN, μερικά χρόνια αργότερα. (Charles 'Heater' Heatley, Tom Kasser, US Navy).
Το F-14A με σειριακό αριθμό BuNo.161296 ήταν αυτό με το οποίο ο Hnarakis πετούσε κατά τη διάρκεια παρακολούθησης του TOP GUN το 1983, ένα Α/Φ της Μοίρας Wolfpack (VF-1) το οποίο έφερε ακόμα τα παλαιά διακριτικά, λίγο πριν καθιερωθούν τα αντίστοιχα χαμηλής ορατότητας. Σύμφωνα με τον συνάδελφό του τον Mark Wheless, ο Hnarakis ήταν καλός στην κλειστή εμπλοκή και έλεγε χαρακτηριστικά ότι ο 'Yogi' μπορούσε να εκμεταλλεύεται στο μέγιστο τα Gs, όπως κανένας άλλος. Οι πιλότοι παρότι κι αυτοί είχαν τα όριά τους, μπορούσαν να χρησιμοποιούν τα Gs και την ώση του Α/Φ τους, όσο λίγοι. Επίσης, σύμφωνα με έναν άλλο πρώην Ιπτάμενο της Μοίρας VF-1, τον Αντιπλοίαρχο (Ι) John R. Chesire: «Οι τουρμποφάν κινητήρες TF-30 της αρχικής έκδοσης των F -14A λόγω της τάσης να παρουσιάζουν compressor stall σε μεγάλες γωνίες προσβολής, περιόριζαν σημαντικά τις επιδόσεις τους στην κλειστή εμπλοκή». Εντούτοις, στην έκδοση F-14D οι σημαντικά βελτιωμένοι κινητήρες F110-GE-400 επέτρεψαν στο Α/Φ να είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό στην κλειστή εμπλοκή, παρότι η αποτελεσματικότητά του μειωνόταν σημαντικά όταν η ταχύτητα μειωνόταν αρκετά κατά τη διάρκεια των εμπλοκών. Όμως, εφόσον κάποιος μπορούσε να διατηρεί την ταχύτητα αρκετά ψηλά, τότε το Α/Φ ήταν πραγματικά εξαιρετικά αποτελεσματικό, παρά το μεγάλο μέγεθος και βάρος του. Όμως σε κάθε περίπτωση, και το F-14A παρά τους προβληματικούς του κινητήρες, μπορούσε να αντιμετωπίσει πολύ αποτελεσματικά το νέο για εκείνη την εποχή μαχητικό της USAF, το F-15 Eagle της McDonnel Douglas. Μία χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή της περίφημης εμπλοκής 'Dogfight of the Decade' την οποία μπορεί κάποιος να διαβάσει στον ακόλουθο σύνδεσμο http://flitetime.net/dogfight%20of%20the%20decade.html. (Copyright Tom Cooper and Κeith C. Svensen)
Το να πετάει κάποιος σε μία εκπαιδευτική σειρά του Top Gun είναι ιδιαίτερα απαιτητικό όπου σχετικά άπειροι Ιπτάμενοι θα πρέπει να πετάξουν με μερικούς από τους εμπειρότερους του USN ή και όλου του κόσμου, ακόμα. Οι αρχικές εμπειρίες τόσο του Alexander 'Yogi' Hnarakis όσο και του David 'Possum' Cully ήταν ακριβώς όπως τις περιέγραφε ο Jester στον Maverick στην ταινία Top Gun: «Ήταν ότι καλύτερο είχα δει στον αέρα μέχρι σήμερα, μέχρι του σημείου εκείνου που καταρρίπτεσαι. Εντούτοις, είναι καλύτερο να καταρρίπτεσαι στην εκπαίδευση και να μαθαίνεις την τέχνη του να μάχεσαι στον αέρα, παρά να καταρρίπτεσαι στην πραγματικότητα». Ο Alex είχε τόσο τις ικανότητες να πετά και να μάχεται, αλλά ταυτόχρονα, είχε την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτές τις ικανότητες στον μέγιστο βαθμό. Αυτό ακριβώς ήταν που έμαθε κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης στο 'Navy Fighters Weapons School' του USN. Ο παραπάνω πίνακας είναι ένας φόρος τιμής από την ομάδα ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΞΕΝΑ COCKPIT σε αυτόν τον Ελληνοαμερικανό πιλότο του οποίου η ιστορία μέσω του άρθρου του Ehud Yonay στο περιοδικό California Magazine το 1983, αποτέλεσε την αιτία για τη δημιουργία της εμβληματικής ταινίας Top Gun. Σε αυτήν, περιλαμβάνεται και η κλειστή εμπλοκή των 'Yogi' και 'Possum' εναντίον ενός εκπαιδευτού με Α-4 Skyhawk πάνω από την Καλιφόρνια. Αντίγραφα υψηλής ανάλυσης θα σταλούν στην οικογένειά του όπως επίσης και σε όλους όσοι μας βοήθησαν να κατανοήσουμε ποιος πραγματικά ήταν ο Alex. Ο πρωτότυπος πίνακας παραμένει στην Ελλάδα και θα σταλεί κατ’ ευθείαν στην οικογένειά του όποτε η ίδια το θελήσει (Copyright George Moris).
Κατευθυνόμενοι προς τον στόχο τους, φαινόταν ότι μάλλον θα αναχαίτιζαν ένα μεγάλο ρωσικό μεταγωγικό Α/Φ, αλλά φυσικά θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Καθώς συνόδευαν το ρωσικό Α/Φ, ο Hnarakis προσέγγισε τόσο κοντά που μπορούσε να δει το ρωσικό πλήρωμα να τραβάει φωτογραφίες. Παρότι χαιρέτησε τους Ρώσους, αυτοί δεν αποκρίθηκαν ακόμα κι όταν ο 'Possum', στη πίσω θέση, τους αποθανάτιζε με την φωτογραφική του μηχανή. Οι δυο τους πετούσαν τουλάχιστον μία φορά την ημέρα από το USS Ranger, κυρίως περιπολίες ρουτίνας ή προγραμματισμένες εκπαιδεύσεις. Οι πτήσεις εναέριας μάχης ήταν λίγες εκτός από κάποιες περιπτώσεις που εκπαιδευόταν σε κλειστές αερομαχίες. Παρ’ ότι πετούσε εναντίον πολύ καλών αντιπάλων, το μυαλό του ήταν συνέχεια στο πως θα βελτιώνει συνεχώς τη δική του πτητική δεινότητα. «Ήταν ως ένα σφουγγάρι απορροφώντας και αφομοιώνοντας τα πάντα», έλεγε ο 'Heater' ο οποίος ήταν παλαιότερα εκπαιδευτής στο Top Gun και ο εκπαιδευτής του Hnarakis εν πλω στο USS Ranger. Μιλούσαν για ώρες για τακτικές και ο 'Heater' άρχισε να διδάσκει τον Hnarakis τους βασικούς ελιγμούς εναέριας μάχης όπως π.χ. το "vertical egg" όπου τα δύο Α/Φ συνοδεύουν το ένα το άλλο, σε συνεχώς αυξανόμενης ακτίνας loops (προφανώς λόγω πτώσης ταχύτητας). Τον Ιανουάριο, ο Hnarakis και ο Cully ενημερώθηκαν ότι είχαν επιλεγεί να φοιτήσουν στο Top Gun. Εκεί και οι δύο, είχαν εξαιρετικές εμπειρίες ανάμεσα σε κορυφαίους Ιπταμένους που ήταν ανάμεσα στους άριστους των αρίστων. Εντούτοις, η πρώτη συνάντηση με τον εκπαιδευτή τους δεν εξελίχθηκε καλά, όπως θυμάται ο Ehud Yonay στο άρθρο του στο California Magazine, τον Μάιο του 1983:
«Ενώ βρισκόταν σε διεθνή ύδατα περίπου 30 ν.μ. από την Ensenada της Καλιφόρνια, η φωνή του ελεγκτή ενημέρωνε για δύο άγνωστα ίχνη 20 ν.μ. νοτιότερα. "Fight's on" λέει ο 'Yogi' έχοντας στη πίσω θέση τον 'Possum' ως RIO ο οποίος υπακούει και αναφέρει "Roger" και ήδη ψάχνει να εντοπίσει τους στόχους στο ραντάρ του. Οι στόχοι αυτοί ήταν οι έμπειροι εκπαιδευτές του Top Gun με τα ιδιαίτερα αποτελεσματικά F-5. Με αυτά στο μυαλό, ο Hnarakis σπρώχνει τους δύο μοχλούς ισχύος (μανέτες, στην αεροπορική ορολογία) των δύο κινητήρων του σε πλήρη μετάκαυση (afterburner). Καθώς τα ακροφύσια των κινητήρων άφηναν πίσω αυτές τις φλεγόμενες ουρές, αυτό το καταπληκτικό ασημί αεροπλάνο ξεχυνόταν μπροστά κολλώντας στο κάθισμα το πλήρωμα, για να ξεπεράσει μετά από λίγο το φράγμα του ήχου (> 1 Mach). Ο Hnarakis είχει προετοιμαστεί και είχε προσομοιώσει αυτή τη βολή δεκάδες φορές. Θα «κατέρριπτε» τον πρώτο αντίπαλο με μία βολή εμπροσθίου ημισφαιρίου (head-on) και μετά στρέφοντας σκληρά για να αποφύγει μία πιθανή βολή θα απομακρυνόταν γρήγορα (ως καβαλάρης πάνω στο άλογό του) εκτός της περιοχής θραυσμάτων (fireball, στην αεροπορική ορολογία) για να επανεμπλακεί με σκοπό να καταρρίψει και τον δεύτερο αντίπαλο. Με την αδρεναλίνη να βρίσκεται στα ύψη πλέον, ο Hnarakis ψάχνει κατ’ ευθείαν μπροστά για να εντοπίσει τον αντίπαλο. Τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει τώρα πια. Και τότε είναι που συμβαίνει κάτι άλλο. Μια ήρεμη φωνή στον ασύρματο ξαφνικά λέει "Atoll" και τη στιγμή που ο 'Possum' εντοπίζει εκείνο το μικρό και δυσδιάκριτο F-5 στην ώρα τους '6', είναι πλέον αργά. Πετώντας με αυτοπεποίθηση με αυτό το επιβλητικό Α/Φ, εκείνο το F-5 βαμμένο με μία παραλλαγή ερήμου που φαινόταν ως διαφημιστική πινακίδα με φόντο το γαλάζιο του ουρανού, είχε απλώς έρθει από το πουθενά, τους πήρε την ώρα '6' τους, και απλά τους κατέρριψε με ένα βλήμα IR. Τα βλήματα 'Atoll' είναι ρωσικά βλήματα αέρος-αέρος τα οποία φέρονταν από τα MiG-21, αλλά για αυτή τη περίπτωση ήταν απλά..«παιδιά, είστε kill και επιστρέφετε για προσγείωση με την ουρά στα σκέλια».
Η προσεκτική και άρτια σχεδίαση τους αλλά και ο συνακόλουθος ελιγμός τους, είχαν αποτύχει εντελώς. Αυτό πολύ απλά σήμαινε ότι είχαν πολλά να μάθουν, και θα τα μάθαιναν με τον δύσκολο τρόπο. Ο Hnarakis και ο Cully περάτωσαν την εκπαίδευση τους στο Top Gun στο τέλος Φεβρουαρίου του 1983. Καθώς έβγαζαν την αναμνηστική φωτογραφία της Σειράς τους και έπαιρναν τα σήματα του Σχολείου για το jacket τους, οι 'Wolfpacks' ανακηρυσσόταν ως η κορυφαία Μοίρα της Δυτικής Ακτής. Η πτητικές ικανότητες του Hnarakis βελτιώθηκαν δραματικά με έναν από τους συναδέλφους του, τον Mark Wheless να θυμάται ότι:
«Ο Hnarakis μπορούσε να εκμεταλλεύεται τα δομικά όρια του αεροσκάφους όπως κανένας άλλος. Η τελευταία μου πτήση με τον Hnarakis ήταν τον Οκτώβριο του 1990. Ήταν ένας πραγματικά ωραίος τύπος».
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Top Gun και τον Hnarakis, μπορεί να βρει κάποιος στον άρθρο του Ehud Yonay στο California Magazine, στους συνδέσμους: http://www.topgunbio.com/top-guns-by-ehud-yonay/ και http://www.topgunbio.com/guest-author-yogi-on-top-guns/.
Πάνω Δεξιά: Για μια μεγάλη περίοδο, ο Hnarakis πρόσφερε βοήθεια και συμβουλές στην ομάδα Parachute Team και γι’ αυτόν τον λόγο θα λείψει πολύ. Στη φωτογραφία παρακάτω που αφορά στα χρόνια που υπηρετούσε στη USNA, ο Hnarakis βρίσκεται στο κέντρο με τον George Argerake στα δεξιά του και τον Mike Kennedy στα αριστερά του. (USNA Parachute Team Alumni & Supporters) Μέση Δεξιά: Ο Αντιπλοίαρχος Hnarakis πετώντας με τον RIO του. Το Α/Φ είναι βαμένο στα χρώματα του Διοικητή της Πτέρυγα Μάχης του αεροπλανοφόρου. Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχθηκε κατά την περίοδο προετοιμασίας πριν την επιχείρηση Desert Storm. Εντούτοις, ο Hnarakis δεν συμμετείχε σε καμία επιχειρησιακή αποστολή καθώς την περίοδο αυτή βρέθηκε στο επιτελείο του στρατηγού Horner. (Dave Parsons) Κάτω Δεξιά: «Οι 'Gypsies' σε χαμηλή πτήση. Όταν αποχωρούσαμε από το Ιράκ είχαμε πάρει άδεια για πετάξουμε όσο χαμηλά θέλαμε καθώς κατευθυνόμασταν προς τη Σαουδική Αραβία, καθ’ οδόν προς το αεροπλανοφόρο JFK που βρισκόταν στη Ερυθρά Θάλασσα». (Dave Parsons)
Δύο εβδομάδες αργότερα η VF-1 ξεκίνησε για το αεροπλανοφόρο USS Kitty Hawk το οποίο εκείνη την περίοδο βρισκόταν περίπου 100 ν.μ. από τις ακτές του San Diego προετοιμαζόμενο για την επόμενη αποστολή. Αυτή τη φορά ο 'Yogi' και ο 'Possum' θα ηγούνταν σε αποστολές πολύωρων περιπολιών στον Ινδικό Ωκεανό εκεί, όπου ένας νέος Ιπτάμενος θα ήταν έτοιμος να μάθει πως να γίνει ένας αληθινός μαχητής. Πέταξε με το F-14 Tomcat σε έξι επιχειρησιακές αναπτύξεις με τις Μοίρες VF-1, VF-32, VF-142 και VF-103 πετώντας από διάφορα αεροπλανοφόρα. Καθ' όσον πετούσε με την VF-32 συμμετείχε στις επιχειρήσεις Desert Shield and Desert Storm σε έναν πιο επιτελικό ρόλο στο Συμμαχικό Στρατηγείο. Σύμφωνα με τον Dave Parsons:
«Ο Alex ήταν προγραμματισμένο να φύγει από την Μοίρα το φθινόπωρο του 1990 αλλά καθώς μπήκαμε σε καθεστώς ετοιμότητας, τέθηκε σε επιχειρησιακή εφεδρεία για τυχόν αξιοποίηση και χρησιμοποιήθηκε ως Σύνδεσμος στο Επιτελείο του Στρατηγού Horner για τον συντονισμό με την Πτέρυγά μας των αεροπορικών αποστολών της επιχείρησης. Αυτό σήμαινε ότι πετούσε συνέχεια από και προς την Σαουδική Αραβία συνεχώς σε τακτική βάση ενώ συνέχιζε να πετά με την VF-32 αυτή την περίοδο».
Αφότου έφυγε από την VF-32, τοποθετήθηκε για μια μικρή περίοδο στην VF-43 ως εκπαιδευτής σε ρόλο εχθρικής απεικόνισης πετώντας με A-4 Skyhawk. Ξανά, σύμφωνα με τις αναμνήσεις του Dave Parsons:
«Ο Alex πήγε στην VF-43 από την VF-32 το 1991. Η τελευταία μου πτήση με την VF-32 'Gypsies' ήταν τον Νοέμβριο. Ο Alex που ήδη ήταν τότε στην VF-43, προγραμμάτισε ένα εντυπωσιακό κατευόδιο…. έναν κυριολεκτικό τοίχο από αεροσκάφη για να με χαιρετήσουν αφού εγώ και ο Dog είχαμε προσβάλει τον στόχο Dare County».
Επίσης, υπηρέτησε στο Πεντάγωνο στη Δ/νση Επιχειρησιακής Σχεδίασης. Επιπλέον ήταν Αξιωματικός Επιχειρήσεων στο USS George Washington (CVN-73) με αποκορύφωμα τη φιλοξενία βετεράνων του Β΄ΠΠ κατά την διατλαντική διέλευση για τον εορτασμό της 50ης επετείου της D-Day. Ήταν επίσης, ο υπεύθυνος Ιπτάμενος για την ανάπτυξη του προγράμματος LANTIRN FLIR & Laser ταυτόχρονα με τα καθήκοντά του ως Αξιωματικός Επιχειρήσεων στην VF-103 που επέτρεψε τη δυνατότητα βομβαρδισμού με όπλα ακριβείας στο F-14. Ο Dave Parson είπε στην ομάδα μας:
«Ο Alex και ο Rat Slade (ο οποίος καταρρίφθηκε και συνελήφθη κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κόλπου) ήταν το πλήρωμα που εκτέλεσε τις δοκιμές αξιοπιστίας του συστήματος στο F-14 το 1995. Αυτό ήταν ιδιαίτερα ασύνηθες καθόσον αυτού του είδους οι δοκιμές ενσωμάτωσης εκτελούνταν στο Pax River όπου βρίσκεται το κέντρο και οι Μοίρες δοκιμών. Εντούτοις, υπήρξε μια προσπάθεια από την κοινότητα των F-18 να ματαιώσουν αυτές τις δοκιμές με αποτέλεσμα να απευθυνθούμε στο AIRLANT 3 Star το οποίο εξουσιοδότησε τηνVF-103 να τροποποιήσει ένα Α/Φ (FLIRCat) για τις σχετικές δοκιμές. Οι δοκιμές ήταν επιτυχείς και παρακάμπτοντας τις προβλεπόμενες διαδικασίες DT/OT είχαμε επιπλέον διαθέσιμα LANTIRN pods πριν την ανάπτυξη το καλοκαίρι του 1996».
Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούμε ελέγξτε την ειδική έκδοση του περιοδικού 'Bombcat' του AirForces Monthly του 2015, το οποίο κατέγραψε τη συνεισφορά της Μοίρας του αλλά και την επιτυχία του F-14 σε αποστολές αέρος-εδάφους. Μετά τις επιτυχείς δοκιμές, ο Alex ήταν επίσης ο άνθρωπος που πέρασε τον γνωστό θρύλο των Jolly Rogers από την VF-84 στη VF-103. Ο Dave Parsons μας είπε:
«Η Μοίρα VF-84 ανέστειλε τη λειτουργία της το 1995 με αποτέλεσμα ο Διοικητής της Πτέρυγας να ρωτήσει τον Alex αν η VF-103 θα ήθελε να γίνει η Μοίρα Jolly Rogers».
Αριστερά: Με την τότε επικείμενη απόσυρση των A-6 Intruder το 1994 και τη ματαίωση της αναβάθμισης των F-14 στο Block 1 λόγω περικοπών του αμυντικού προϋπολογισμού, το USN βρέθηκε να χρειάζεται ένα μαχητικό μακράς εμβέλειας. Παρότι το F-14 είχε δυνατότητα μεταφοράς οπλισμού αέρος-εδάφους την οποία είχε αρχίσει να αξιοποιεί κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Desert Storm, είχε δυνατότητα άφεσης μόνο βομβών ελεύθερης πτώσης. Καθώς επίσης δεν διέθετε δυνατότητα κατάδειξης, μπορούσε να χρησιμοποιήσει κατευθυνόμενες βόμβες με λέιζερ, αλλά μόνο εφόσον η κατάδειξη γινόταν από άλλο κατάλληλο Α/Φ. Ευτυχώς, η Martin Marietta είχε αρχίσει να διερευνά τη δυνατότητα ενσωμάτωσης του ατρακτιδίου AAQ-14 το οποίο χρησιμοποιούνταν στα F-15E Strike Eagle και στα F-16 με σκοπό να αναβαθμίσει τις δυνατότητες του Α/Φ. Στη πραγματικότητα, η εταιρεία χρησιμοποίησε το ατρακτίδιο στόχευσης του LANTIRN το οποίο με τη προσθήκη GPS και αδρανειακού συστήματος ναυτιλίας, επέτρεπε τον ακριβή υπολογισμό των βαλλιστικών παραμέτρων, μειώνοντας έτσι την απαίτηση για επιπλέον εξοπλισμό επί του Α/Φ. Τον Μάρτιο του 1985 τα F-14B της Μοίρας VF-103 'Sluggers' ήταν τα πρώτα που έκαναν άφεση κατευθυνόμενων από λέιζερ βομβών. Το 1996, όταν ήδη η VF-103 είχε μετονομαστεί σε 'Jolly Rogers', το σύστημα LANTIRN αξιοποιήθηκε για πρώτη φορά σε πραγματική επιχείρηση. Σε ανάμνηση της πρώτης άφεσης βόμβας λέιζερ, το BuNo.161608, AA-213 πήρε το παρατσούκλι 'FLIR Cat' και βάφτηκε το εμπρόσθιο τμήμα με τον έμβλημα του Α/Φ (ο αγριόγατος Tomcat) να ιππεύει πάνω σε μία βόμβα λέιζερ ενώ μεταφέρει το LANTIRN, με σκοπό να σηματοδοτήσει τη νέα δυνατότητα νυχτερινής κρούσης. Συμπτωματικά, ο RIO που ορίστηκε ως μέλος μόνιμου πληρώματος ήταν ο Larry Slade ο οποίος καταρρίφθηκε με ένα Α/Φ της VF-103 το 1991, στο Ιράκ. Εκτός από μία πλάγια όψη που δημιουργήθηκε εις μνήμην του από τον Tom Cooper, στο παρελθόν ο συγγραφέας και ζωγράφος αεροπορικών θεμάτων Lou Drendel, αποτύπωσε το BuNo.161608 'FlirCat' και τον Hnarakis σε έναν από τους πίνακές του. (Tom Cooper, Lou Drendel, USN, further information by David F. Brown)
Το προσωπικό Α/Φ tου Alex 'Yogi' Hnarakis ως Μοίραρχος της VF-103 ήταν το F-14B Tomcat, AA201 BuNo.163224 των περίφημων 'Jolly Rogers'. Ο Alex ανέλαβε έναν πολύ ενεργητικό ρόλο κατά την μετάβαση των 'Sluggers' σε 'Jolly Rogers'. Οι Skull & Crossbones πέταξαν για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1943 με τα F4U Corsairs της Μοίρας VF-17, η οποία ήταν η πιο αποτελεσματική Μοίρα του USN κατά τον Β’ ΠΠ καθ’ όσον στο τέλος του πολέμου είχαν πιστωθεί με 154 και μισή, καταρρίψεις στην αεροπορική αρένα του Ειρηνικού. Είναι αξιοσημείωτο ότι το έμβλημα της Μοίρας είναι ένα ζευγάρι νεκροκεφαλής και οστών μέσα σε ένα γυάλινο περίβλημα που θεωρείται ότι περιέχει τα υπολείμματα οστών του Σημαιοφόρου (Ι) Jack Ernie της VF-17. Ο Jack Ernie σκοτώθηκε κατά την επέμβαση στην Okinawa ενώ μαχόταν με το F4U Corsair του, εναντίον δύο Ιαπωνικών Zero και ενώ ο κινητήρας του Α/Φ του έχανε συνεχώς λάδια. Πριν συντριβεί με το φλεγόμενο Α/Φ του, πρόλαβε να κάνει δύο εκπομπές στον ασύρματο με την πρώτη να λέει «Skipper (σ.σ. εννοώντας τον αρχηγό σχηματισμού), δεν μπορώ να εγκαταλείψω», για να ακολουθήσει και η δεύτερη και τελευταία μετά από μια μικρή διακοπή, λέγοντας «να με θυμάστε εκεί στους Jolly Rogers». Μετά την αναστολή λειτουργίας της VF-17 το σήμα των Skull and Crossbones υιοθετήθηκε από την Μοίρα Μαχητικών VF-84. Μετά την ενεργοποίησή της το 1955, η ιστορία του Μοιρόσημου αποκαλύφθηκε στην VF-84 από την οικογένεια του Σημαιοφόρου (Ι) Jack Ernie. Στη συνέχεια, με τη συγκατάθεση της οικογένειας, τα λείψανα οστών του, τοποθετήθηκαν σε μία γυάλινη λάρνακα και παραχωρήθηκαν στη Μοίρα έτσι ώστε να εκπληρωθεί η τελευταία επιθυμία του Jack να τον θυμούνται εκεί στους Jolly Rogers. Σήμερα, ο Jack Ernie παραμένει στη δύναμη της Μοίρας και το κρανίο του και τα οστά του ακολουθούν τους Jolly Rogers όπου κι αν πάνε, ως ένδειξη κουράγιου και ηρωισμού για όλους τους επερχόμενους Jolly Rogers. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα HOME OF M.A.T.S. η μεταβίβαση των λειψάνων αυτών ('Passing of the bones') από τον απερχόμενο Μοίραρχο στον παραλαμβάνοντα αποτελεί μια παράδοση τιμής. Συνέπεια της αναστολής λειτουργίας της Μοίρας VF-84 τον Οκτώβριο του 1995, πάρθηκε η απόφαση να μεταβιβαστούν την 1η Οκτωβρίου 1995, τα σήματα και χαρακτηριστικά της VF-84 στην Fighting 103. Πριν την ονοματοδοσία της VF-103 σε 'Jolly Rogers' η Μοίρα που είχε δημιουργηθεί το 1952, είχε σταθερά αποδείξει ότι ήταν πάντα έτοιμη να εκπληρώσει όποια αποστολή της ανατίθετο πετώντας ταυτόχρονα με επιτυχία συνεχώς πιο μοντέρνα και πολύπλοκα αεροσκάφη. Η VF-103 πέταξε αμέτρητες αποστολές πάνω από τον σκοτεινό ουρανό του Βιετνάμ και επέτυχε την μοναδική νυχτερινή κατάρριψη MiG καθ΄ όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης. (Tom Cooper, USS Enterprise Cruise Book 1996, AA201 Carrier Photo by Javier Rodriguez and AA201 airfield photo by Jan Marie Hanon - further info from https://theaviationgeekclub.com and http://www.f-14association.com)
Ο ελληνικής καταγωγής Μοίραρχος των Jolly Roger ηγήθηκε των πρώτων F-14 με δυνατότητα LANTIRN and διοπτρών νυχτερινής οράσεως ως οργανικών αεροσκαφών του Enterprise (CVN-65). Σύμφωνα με μια συνέντευξή του σε μια εφημερίδα στις 22 Σεπτεμβρίου του 1996:
«Στην πραγματικότητα προσβάλοντας στοιχεία αντιαεροπορικής άμυνας, είναι σαν να χτυπάς στο βέλος και όχι τον τοξότη. Κέντρα διοίκησης, κέντρα ελέγχου επιχειρήσεων αεράμυνας και γενικά σημεία στα οποία συγκεντρώνονται οι πρωτογενείς και ακατέργαστες πληροφορίες και βρίσκονται οι άνθρωποι οι οποίοι θα πάρουν τις αποφάσεις, είναι σίγουρα σημεία τα οποία θα ήθελε να προσβάλλει κάποιος».
Σε μία άλλη συνέντευξη για την εφημερίδα Defense Daily στις 27 Απριλίου 1996 πάνω στο USS Enterprise (CVN-65), ο Πλοίαρχος (Ι) τότε Hnarakis ως Μοίραρχος της VF-103, αναφέρθηκε στις νέες δυνατότητες του πανίσχυρου Tomcat:
«Αυτή η δυνατότητα αξιοποίησης του LANTIRN και των διοπτρών νυχτερινής οράσεως μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε και καταστρέψουμε στόχους στο έδαφος την νύχτα αυτόνομα, χωρίς την ανάγκη υποστήριξης κατάδειξης από άλλο Α/Φ. Τα F-14 συνήθως φορτώνεται με δύο κατευθυνόμενες με λέιζερ βόμβες GBU των 1000 λιβρών ή μία GBU των 2000 λιβρών. Το Α/Φ έχει τέσσερις φορείς ανάρτησης οπλισμού αέρος-εδάφους αν και συνήθως χρησιμοποιούνται μόνο οι δύο και έχει πιστοποιηθεί για μεταφορά και άφεση των βομβών GBU-16, GBU-10, GBU-12 (σ.σ. GBU-10/12/16: ΜΚ-84/82/83 των 2000/500/1000 λιβρών με κιτ κατεύθυνσης λέιζερ Paveway II) και αναμένεται σύντομα η πιστοποίηση για τις GBU-24 (σ.σ. GBU-24: ΜΚ-84 των 2000 λιβρών με κιτ κατεύθυνσης λέιζερ Paveway III). Το σύστημα LANTIRN και οι διόπτρες νυχτερινής οράσεως ενισχύουν σημαντικά την ικανότητα του αεροσκάφους να εκτελέσει αποστολές προωθημένου εναέριου ελέγχου, με τα τέσσερα μέχρι τώρα εκπαιδευμένα για τον σκοπό αυτό, πληρώματα. Πλέον, μπορούμε να επιχειρούμε το ίδιο τόσο την ημέρα όσο και την νύχτα».
Αργότερα μετατέθηκε στον Αεροναύσταθμο NAS China Lake (Naval Air Weapons) όπου αποφοίτησε από το Σχολείο Δοκιμαστών του USN (Navy Test Pilot School) και έγινε μέλος του Society of Experimental Test Pilots. Στη συνέχεια, ανέλαβε τη διοίκηση του NAWS China Lake και συμμετείχε στις δοκιμές για την ενσωμάτωση των διοπτρών νυχτερινής οράσεως στο F-18 και στην εγκατάσταση του μηχανισμού τεχνητής αίσθησης στα αεροσκάφη F-18 των Blue Angels. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Naval Air Weapons Station στη China Lake συνέταξε αρκετές μελέτες ηχητικών φαινομένων σχετικά με τον θόρυβο για την υποστήριξη του προγράμματος Draft Environmental Impact Statement. Αυτές οι μελέτες κατηγοριοποίησαν τις ηχητικές επιδράσεις που σχετίζονται με τα υπάρχοντα και μελλοντικά τυχόν αυξημένα επίπεδα θορύβου με σκοπό να καθοριστούν οι συνθήκες λειτουργίας του πεδίου βολής στην China Lake, η χρησιμοποίηση όπλων και οι πτήσεις στο αεροδρόμιο Armitage. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη ενός αναβαθμισμένου σχεδίου Air Installation Compatible Use Zone το οποίο διαπραγματευόταν τα προβλήματα θορύβου που δημιουργούνται από την λειτουργία του αεροδρομίου. Για παράδειγμα, η ύπαρξη συμπαγών νεφών πάνω από την περιοχή δοκιμών, μερικές φορές πολλαπλασιάζει αυτές τις επιδράσεις του ήχου και τον ανακατευθύνει προς το έδαφος. Επίσης, ο ήχος ενισχύεται όταν δημιουργείται εντός μίας κοιλάδας. Σύμφωνα με τον ίδιο:
«Ό,τι κάνουμε εδώ προετοιμάζει τον σύγχρονο μαχητή για να είναι επιτυχής όταν αυτός ή αυτή κληθεί να εκτελέσει την αποστολή εν ονόματι της πατρίδας».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτός ο Ελληνοαμερικανός πιλότος ήταν επίσης υποψήφιος ως αστροναύτης για τη NASA. Πέταξε συνολικά 4700 ώρες με 23 διαφορετικούς τύπους αεροσκαφών, εκ των οποίων οι περισσότερες από 3300 με το F-14 και είχε περισσότερες από 900 προσνηώσεις. Τα μετάλλια που του απονεμήθηκαν περιλαμβάνουν τα Legion of Merit, Defense Meritorious Service Medal, Meritorious Service Medal, Air Medals with V and Navy Commendation Medals with V. Ο Alex απολάμβανε να πετά με μηχανικούς των F-14 και F/A-18 για να έχουν την ευκαιρία της εμπειρίας των αποτελεσμάτων της δουλειάς τους. Το ελληνικό του όνομα επίσης, ήταν ένα αστείο μεν, αλλά πρόβλημα δε, για τους συναδέλφους και προϊσταμένους του, σύμφωνα με τον John T. Nankervis, ο οποίος πετούσε μαζί του ως ο Χειριστής Οπλικών του Συστημάτων (RIO).
«Θυμάμαι να πετάω με τον Alex το 1987, ….. όταν ο Mοίραρχος έριξε μια ματιά στο σχέδιο πτήσης είπε στον Αξιωματικό Επιχειρήσεων¨: Skeds, μην με ξαναβάλεις ποτέ μαζί στο ίδιο αεροπλάνο ως πλήρωμα τον Hnarakis και τον Nankervis. Είναι πολύ δύσκολο να το διαβάσω».
Απεβίωσε στις 3 Μαίου του 2018. Η παρουσία του πάντα θύμιζε στον καθένα ότι ζούσε για να ζήσει το όνειρό του. Η ομάδα μας, οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΞΕΝΑ COCKPIT και εγώ προσωπικά ως Δημήτρης Βασιλόπουλος, θα τον θυμόμαστε πάντα και θα τον θαυμάζουμε όχι μόνο εξαιτίας της κοινής μας καταγωγής αλλά για το ότι ήταν ένα ολοκληρωμένος Ιπτάμενος του οποίου ένα μέρος της ιστορίας του αποτυπώθηκε μέσω της ταινίας TOP GUN. Για το μόνο που λυπάμαι, είναι ότι δεν είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω περισσότερο μαζί του για το εγχείρημά μας, την απότιση φόρου τιμής σε όλους αυτούς τους χειριστές και τα πληρώματα αεροσκαφών ελληνικής καταγωγής, από τον Α'ΠΠ μέχρι σήμερα. Αυτός είναι και ο λόγος που μαζί με τον Κυριάκο Παλιουλιάν και τον Γιώργο Χαλκιαδόπουλο, αποφασίσαμε ότι ο Γ' Τόμος θα είναι αφιερωμένος σ’ αυτόν. Ας είναι αιωνία η μνήμη σου Αλέξανδρε Χναράκη.
Το F/A-18B-20-MC Hornet (Lot 9), BuNo.163115 BH200 είχε ανατεθεί στον Πλοίαρχο (Ι) Hnarakis και στον G. L. Anema των VX-30 'Bloodhounds' ήταν εν ενεργεία το 2007 με τον κωδικό BH200 στην ίδια Μοίρα και από τον Σεπτέμβριο του 2018 εντάχθηκε με τον κωδικό MA22 στην VMFA-112 των Πεζοναυτών. Η ναυτική βάση στο Point Mugu φιλοξένησε έναν μεγάλο αριθμό διαφορετικών αεροσκαφών κατά τη διάρκεια του airshow το Σαββατοκύριακο μεταξύ 30 Μαρτίου και 1 Απριλίου 2017. Οι παρακάτω φωτογραφίες στα αριστερά είναι από αυτό την περίσταση με τα πνευματικά τους δικαιώματα να ανήκουν στο Μουσείο Goleta Air and Space. Στην τελευταία φωτογραφία ο Alex Hnarakis, Διοικητής του Naval Air Weapons Station China Lake παραλαμβάνει το βραβείο Navy Meritorious Unit Commendation εξ ονόματος της VX-31. (Tom Cooper, Goleta Air & Space Museum and USN)
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥ
ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΞΕΝΑ COCKPIT»
MARK WHELESS
«Εντάχθηκα στη Μοίρα VF-32 Swordsmen στις 15 Αυγούστου 1990, την ημέρα που το USS JOHN F. KENNEDY ξεκινούσε για την επιχείρηση του πρώτου πολέμου του Κόλπου. Είχα επιστρέψει από την πρώτη μου αποστολή με την πρώτη μου Μοίρα, την VF-102 τους Diamondbacks στα τέλη του 1989. Αποχωρώντας από την Μοίρα ήταν για μένα μία έκπληξη αλλά ήμουν εργένης και αυτό ήταν κάτι που λίγο-πολύ περίμενα ότι θα συμβεί. Περιμέναμε να πάμε σε πόλεμο και αυτό ήταν κάτι για το οποίο είχαμε εκπαιδευτεί. Ο Alex 'Yogi' Hnarakis ήταν ο επικεφαλής του αποσπάσματος στην VF-32. Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να πει ότι ήταν ένας ιδιαίτερα ευφυής αξιωματικός και η γνώμη του πάντα λαμβανόταν υπόψη από τους προϊσταμένους του. Θυμάμαι ότι ήταν το δεξί χέρι του κυβερνήτου όταν προσπαθούσε να αξιολογήσει τις πληροφορίες που έφταναν από τα προϊστάμενα κλιμάκια, είτε από τον Διοικητή του Air Group / Wing (CAG) είτε από το επιτελείο του Ναυάρχου. Αργότερα, επιλέχθηκε να αντιπροσωπεύσει το CVW-3 στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, ως ο υπεύθυνος σύνδεσμος για τις αεροπορικές επιχειρήσεις, κατά την διάρκεια της επιχείρησης Desert Storm. Ένας ναύαρχος δεν στέλνει οποιονδήποτε σε μία τέτοια θέση κατά την διάρκεια ενός πολέμου. Πέταξα μόνο δύο φορές με τον Alex πριν σταλεί στο Ριάντ. Συνήθως πετούσε με τους νεότερους RIO με σκοπό να τους βοηθήσει να αποκτήσουν γρηγορότερα εμπειρία. Δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλός στο ανάστημα αλλά είχε εξαιρετικό παράστημα. Ήξερε πως να μάχεται με το F-14. Μπορούσε να τραβήξει και να διατηρεί αρκετά Gs κατά τη διάρκεια μιας αερομαχίας. Επίσης, αντιλαμβανόταν πάντα την ενεργειακή του κατάσταση και γενικά ήταν ένας ειδικός στην τέχνη της δυναμικής της εναέριας μάχης. Άλλωστε, οι Ιπτάμενοι του Ναυτικού κρίνονται από την ικανότητά τους να ενεργούν αποτελεσματικά εκεί που δεν φαίνονται ιδιαίτερα (π.χ. να προσνηώνονται πάνω σε ένα αεροπλανοφόρο). Σε κάθε περίπτωση, ο 'Yogi' ήταν άριστος. Αναγνωριζόταν πάντα απ’ όλους ως ένας ασφαλής και συντηρητικός Ιπτάμενος όταν προσέγγιζε το αεροπλανοφόρο. Λυπήθηκα πάρα πολύ με την απώλειά του. Πραγματικά, χάνουμε πάρα πολλούς αληθινούς μαχητές, πριν την ώρα τους. Καταλαβαίνω ότι πολέμησε την αρρώστια του με κουράγιο, παίρνοντας ακόμα μέρος και στη σχεδίαση της θεραπείας του. Αυτός ακριβώς ήταν ο τρόπος που έζησε όλη του τη ζωή. Ο 'Yogi' ήταν πραγματικά ένας αληθινός άνθρωπος που υπηρέτησε την πατρίδα του. Θα μας λείψει».
DAVID BARANEK
«Ήξερα τον Alex 'Yogi' Hnarakis ήδη από τα πρώτα μου χρόνια στα F-14 Tomcat. Αποτελούσε έναν εξαιρετικό συνδυασμό ενός ανταγωνιστικού αντιπάλου και ενός αξιοπρεπούς ανθρώπου. Παρότι δεν είμασταν ποτέ μαζί στην ίδια Μοίρα, ήξερα ότι είχε μια πολύ καλή φήμη στο NAS Miramar, και αυτό σημαίνει πολλά. Αργότερα, υπηρετήσαμε μαζί στο Πεντάγωνο όπου συνέχισε να αποδεικνύει ότι ήταν ένας επαγγελματίας υψηλού διαμετρήματος. Επίσης, συνάντησα τον Alex όταν ήταν Διοικητής της VF-103 στην NAS Oceana περίπου το 1996, όπου απέδειξε ότι ο συνδυασμός ευφυΐας, ικανοτήτων και ηγετικών χαρακτηριστικών μπορούσε να φέρνει επιτυχίες στη Μοίρα του. Παρά τα χαρακτηριστικά, αυτά παρέμενε σεμνός και φιλικός. Συνέχισε να υπηρετεί το Ναυτικό σε διάφορες θέσεις με μεγάλη υπευθυνότητα οι οποίες επίσης απαιτούσαν τις ικανότητές του ως Ιπτάμενος μαχητικού. Μπορώ να πω ότι ήταν ένας σπάνιος και αξιόλογος αξιωματικός. Αφού μετά που και οι δύο αποστρατευτήκαμε, τον συνάντησα να δουλεύει για διάφορα προγράμματα του Ναυτικού που συνεχίζονταν ήδη από το την δεκαετία του 1980 και ήταν ευχαρίστηση και προνόμιο να δουλεύει κάποιος μαζί του».
DAVE PARSONS
«Πήγα στη China Lake για δουλειές όταν ήταν Διοικητής στη Βάση. Με προσκάλεσε στο σπίτι του για φαγητό και για ιστιοπλοΐα…. στη ξηρά! Υπήρχε μια ξερή λίμνη παρακάτω από το σπίτι του και είχε ένα Land Yacht (τροχήλατο με ιστίο και πανί) στο υπόστεγο. Ο γείτονάς του είχε επίσης ένα το οποίο το δανείστηκε για μένα και βρεθήκαμε να “πλέουμε” στην έρημο, σε σχηματισμό. Θυμάμαι πολύ έντονα πόσο υπομονετικός και διδακτικός ήταν προσπαθώντας να μου μάθει πως να χειρίζομαι το όχημα και πως να εκμεταλλεύομαι τον άνεμο. Αυτός ήταν ο 'Yogi'. Είμασταν και οι δύο διοικητές Σμήνους στην VF-32 το 1989-1991 και δουλέψαμε παρέα σε πολλές περιπτώσεις. Ήταν πάντα ευχάριστο να δουλεύεις μαζί του, τόσο ανθρώπινος και κατανοητός. Εγώ είχα εμπλακεί σοβαρά με την ενσωμάτωση του LANTIRN στα Tomcat με αποτέλεσμα να έχω στενή επαφή μαζί του όταν ήταν αξιωματικός επιχειρήσεων και Μοίραρχος της VF-103 την περίοδο 94-96. Ως ένας παθιασμένος με την ιστορία, είχαμε μιλήσει αρκετά για την παράδοση των Jolly Rogers όταν η Μοίρα επέκειτο να συνεχίσει αυτόν τον θρύλο, μετά την απόσυρση της VF-84. Απολάμβανα πάντοτε να επικοινωνώ μαζί του και συνεχίσαμε να είμαστε σε επαφή για τα επόμενα χρόνια. Ήταν πάντα ένα μοναδικό παράδειγμα ενός αρίστου αξιωματικού του Ναυτικού, πολύ ταλαντούχος και εξαιρετικός φίλος. Θα μου λείπει για πάντα».
ROBERT MELCHER
«Ο Alex κι εγώ συναντηθήκαμε όταν ήμουν στο 1ο έτος στην Ακαδημία ενώ εκείνος ήταν μία τάξη μεγαλύτερος. Έχω πολλές μνήμες από την προηγούμενη ζωή μου ως Πεζοναύτης, αλλά δεν μπορώ καν να θυμηθώ πως συναντηθήκαμε, παρά μόνο ότι τον χαιρέτησα και ότι οι υπόλοιποι στη Λέσχη με έκαναν να νιώσω αμέσως ως στο σπίτι μου. Ο Alex έπαιρνε πάντα πολύ σοβαρά τις ευθύνες του για εμάς, και επίσης πολύ δραστήριος και ενεργητικός όταν βρισκόμασταν σε επικοινωνία με άλλα κλιμάκια διοίκησης για να ενισχυθούμε με αναπληρωματικά πληρώματα για τις επιχειρήσεις. Όμως ακόμα και τότε, ήταν εμφανές ότι ο Alex ήθελε να βρίσκεται στον αέρα, ήθελε να πετάει. Δεν είμαι βέβαιος τι του άρεσε πιο πολύ, άλμα με το αλεξίπτωτο ή να πετάει! Είχαμε πολλές ωραίες εκδρομές αλλά όταν ο Alex αποφοίτησε χαθήκαμε για κάποια χρόνια. Το τελευταίο μου καλοκαίρι στην Annapolis ήμουν για εκπαίδευση στο San Diego και ω του θαύματος, ο Alex βρισκόταν για εκπαίδευση ακριβώς δίπλα, στη Miramar για το Top Gun (όπως στην ταινία). Έτσι, συναντηθήκαμε αυτή τη φορά στο Camp Pendleton. Ήταν ένας πραγματικός ροκ σταρ στον αέρα».
Αριστερά: Η οικογένεια του Alex είχε μια παράδοση στον πόλεμο. Η φωτογραφία παρακάτω δείχνει τους αδελφούς Χναράκη κατά τη διάρκεια του Β΄ ΠΠ. Σύμφωνα με την εξαδέλφη του Alex, την Christine: «Στα αριστερά είναι ο πατέρας μου Γιώργος με στρατιωτική στολή, στο μέσον είναι ο αδελφός του πατέρα μου, ο Gus με στολή του ναυτικού και ο αδελφός του πατέρα μου, Harry, με στολή της αεροπορίας, καθήμενη μπροστά από τα παιδιά βρίσκεται η μητέρα τους, Bessie. Αυτή είναι μία πραγματικά καλή φωτογραφία. Θα παρατηρήσει κάποιος ότι ο Alex κατατάχθηκε στο Ναυτικό, ακριβώς όπως και ο πατέρας του. Ο George πολέμησε στο και ήταν ένας από τους επιζώντες της μάχης των Αρδεννών». (Christine Hnarakis)
Δεξιά: Η ομάδα απαγωγής του στρατηγού Kreipe φωτογραφίζεται πριν την αποστολή. (Πίσω) Στρατής Σαβιολάκης, Μανώλης Πατεράκης, Αντώνης Παπαλεωνίδας, Γιώργος Τυράκης και Νίκος Κόμης. (Μπροστά) Γρηγόρης Χναράκης, Patrick Leigh Fermor, William Stanley Moss. Ο θείος του Alex ήταν ενεργό μέλος της αντίστασης στη Κρήτη και πήρε μέρος σε πολλές τολμηρές επιδρομές. Η επαφή της οικογένειας με την Κρήτη παρέμεινε ισχυρή όπως μας εκμυστηρεύτηκε η Christine Hnarakis: «Συνάντησα τον θείο μου Γρηγόρη Χναράκη όταν επισκέφθηκα την Ελλάδα το 1979. Με κάλεσε για δείπνο, μαζί με την μητέρα μου και τον αδελφό μου. Μακάρι να μιλούσα άπταιστα ελληνικά. Είχα τόσα πολλά να τον ρωτήσω. Απλά του χαμογελούσα». (William Stanley Moss)
Αριστερά: Δύο σπουδαίοι φίλοι και συνάδελφοι. Οι Dave 'Bio' Baranek και ο Alexander 'Yogi' Hnarakis κατά τη διάρκεια μιας συνάντησής τους. Ο 'Bio' ήταν εκείνος που γνώρισε στην ομάδα μας τον Alex και είναι ο λόγος που προχωρήσαμε με αυτό το αφιέρωμα. Νιώθουμε ιδιαίτερη τιμή για το ότι μας βοήθησε σε αυτό το εγχείρημά μας. (Dave Baranek)
Δεξιά: Ένα Tomcat πετάει στο ηλιοβασίλεμα. Η φωτογραφία αυτή ελήφθη από τον C.J. 'Heater' Heatley III και ο πιλότος στα χειριστήριά του δεν είναι άλλος από τον Ελληνοαμερικανό με κρητική καταγωγή, Alex Hnarakis. Παρά το ότι η φωτογραφία ελήφθη κατά τη διάρκεια της πρώτης του μεταστάθμευσης, θα μπορούσε να συμβολίζει την τελευταία του πτήση στους ουρανούς. Του 'Yogi' πάντα του άρεσε να κάνει άλματα με αλεξίπτωτο και να πετά. (Charles Heatley)
Thanking's & Sources
I would like to special thanks to the following men and women. First of all to David Baranek, a man I'm honored to call a friend and who introduced me to Alex's great career, a well-respected Top Gun instructor and author of the famous book Top Gun Days and its prequel, 'Before Top Gun Days'. Many stories about Alex are on his fabulous website http://www.topgunbio.com/. In this quest I was lucky to have the guidance of one truly remarkable author and F-14 Pilot, Dave Parsons, author of some of the most known publications regarding the Tomcat, specifically ‘Grumman F-14 Tomcat: Bye - Bye Baby...’, and ‘Fighter Country: The F-14 Tomcats of NAS Oceana’. I also came in contact with Alex's former instructor in VF-1, Charles ‘Heater’ Heatley who also wrote the magnificent ‘The Cutting Edge’, describing through his photos the deployment of VF-1 aboard USS Ranger. Photos from both Dave and Charles are included in Alex's tribute. I was also lucky to communicate with Alex's former RIO while in Top Gun, 'Possum' Cully, and his fellow USN aviator, Mark Wheeless who kindly provided me with an insight into Alex's service. I'm also grateful for the help of David Kennedy, editor of the excellent USN magazine Wings of Gold' for sending me the official portrait of Alex along with his short biography, as it was published in the summer 2018 issue, tributing Hnarakis and USNA Parachute Team Alumni & Supporters. Finally, I was blessed to get in touch with his first cousin, Christine Hnarakis who taught me that behind Alex's story, lay a proud Greek American family history.
My sincere thanks to Lou Drendel for giving us permission to use his painting of 'Cloverleaf 213', George Moris who gives life to everything I'm asking him to draw, for his excellent painting regarding 'Yogi' & 'Possum' TOP GUN engagement, Javier Rodriguez and Jan Marie Hanon for their pictures and my co-authors in GREEKS IN FOREIGN COCKPITS team, especially Kirk Paloulian for being the first to actually find out about a Tomcat Greek Parentage Pilot some 25 years ago. Lastly, I want to thank a great supporter of our page, HAF Brigadier General Aposotolos Doukelis for the translation of the Greek edition of Hnarakis honor. A true aviation history enthusiast within our Air Force community.
Dimitris Vassilopoulos
