Ο George Haniotis γεννήθηκε το 1920, υιός του Κωνσταντίνου Χανιώτη και της Μαρίας Περιστέρη στο Okmulgee Oklahoma. Ο Κωνσταντίνος καταγόταν από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας και ήρθε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1906. Μιλούσε άπταιστα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και αμέσως απασχολήθηκε σε θεατρικές επιχειρήσεις και λίγα χρόνια αργότερα άνοιξε το δικό του θέατρο, το Yale Theater στο Okmulgee. Επέστρεψε στη Σμύρνη και παντρεύτηκε τη Μαρία το 1914 και μετά από ένα ταξίδι του μέλιτος στη Βενετία το ζευγάρι ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Απέκτησαν μαζί πέντε παιδιά, δύο κορίτσια και τρία αγόρια, δυστυχώς η πρώτη κόρη απεβίωσε πολύ νωρίς. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος βρήκε και τα τρία αδέλφια να υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις.  Ο George εισήλθε στις τάξεις της Αεροπορίας Στρατού (USAAF). Είπε στους γονείς του ότι κατατάχθηκε για να πολεμήσει για έναν καλό σκοπό, τον Θεό και την πατρίδα. Ήταν σπουδαίος χαρακτήρας και είχε εμμονή με τη φυσική κατάσταση. Ήταν τόσο παθιασμένος με τη φυσική του κατάσταση που αργότερα, κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Νέα Γουινέα, οι συνάδελφοί του τον αποκαλούσαν "fitness freak". Λίγο πριν ολοκληρώσει την πτητική του εκπαίδευση παντρεύτηκε την αγαπημένη του Mildred Ann Knuckle.

Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της αρχικής και της βασικής του εκπαίδευσης, τοποθετήθηκε για επιχειρησιακή εκπαίδευση στην 360η Πτέρυγα Μαχητικών (360th FG) εξοπλισμένη με τα δικινητήρια καταδιωκτικά της Lockheed, τα P-38 Lightning και στις 17 Αυγούστου 1943 μετατέθηκε για υπηρεσία στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό. Ο τόπος ήταν η Dobodura στη Νέα Γουινέα, που εκείνη την εποχή αποκαλούνταν ως ο «παράδεισος των πιλότων μαχητικών», όπως ακριβώς οι πιλότοι της RAF αποκαλούσαν τη Μάλτα κατά τα δύσκολα χρόνια 1941-42. Ο George εισήλθε ουσιαστικά στην περίφημη περιοχή της ACE RACE, το θέατρο του πολέμου όπου οι πιο αξιόλογοι άσοι της USAAF στον Ειρηνικό έκαναν αγώνα δρόμου για την πρώτη θέση όσον αφορά τον αριθμό των καταρρίψεων που επιτύγχαναν. Ήταν επίσης τυχερός γιατί τοποθετήθηκε στην περίφημη 49η Πτέρυγα Μαχητικών (49th FG), και την 9η Μοίρα γνωστή ως «Ιππότες», πετώντας μαζί με τους περίφημους άσους Richard Bong και Gerald Johnson. Μάλιστα τοποθετήθηκε ως ζευγάρι του Bong και αν κρίνουμε από την επιθετική του συμπεριφορά ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να του συμβεί. Σύντομα ο George άρχισε να πετάει αποστολές συνοδείας και επιθετικές περιπολίες πάνω από εχθρικές περιοχές. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1943 λίγες ημέρες μετά την άφιξή του στη Dobodura προκάλεσε ζημιές σε ένα βομβαρδιστικό τύπου G4M Betty. Ο Ελληνοαμερικανός πιλότος συνέχισε τις αποστολές του και στις 16 Οκτωβρίου 1943 του πιστώθηκε μία κατάρριψη, ένα Ki-43 Oscar το οποίο ο ίδιος και τα υπόλοιπα μέλη της Mοίρας του αναγνώρισαν λανθασμένα ως A6M Zeke. Ο George χρησιμοποίησε 150 σφαίρες από τα τέσσερα πολυβόλα των 0,50'' και 20 σφαίρες από το πυροβόλο των 20 χιλιοστών. Τις επόμενες ημέρες οι «Ιππότες» πέταξαν αποστολές συνοδείας για τα βομβαρδιστικά που έκαναν επιδρομή στο ιαπωνικό προπύργιο στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό, την Rabaul. Συμμετείχε σε διάφορες αερομαχίες πυροβολώντας εχθρικά αεροπλάνα χωρίς όμως να δει αποτελέσματα, ωστόσο σύμφωνα με το βιβλίο του William Wolf "The Fifth Fighter Command in WWII" πιστώθηκε με την πρόκληση ζημιών σε ένα ακόμα αεροπλάνο. Είτε αυτό ισχύει είτε όχι, επιβεβαίωσε πολλές από τις καταρρίψεις του Bong κατά τη διάρκεια αυτών των αποστολών. Στις 5 Νοεμβρίου 1943 η Rabaul ήταν και πάλι ο στόχος των αμερικανικών βομβαρδιστικών και πάλι η 49η Πτέρυγα Μαχητικών ανέλαβε την συνοδεία τους με τα μεγάλης εμβέλειας καταδιωκτικά της Lockheed. Ο George πέταξε και πάλι ως ζευγάρι του Bong. Πάνω από την Rabaul ενεπλάκησαν με πολλά αεροπλάνα της Ιαπωνικής Αεροπορίας Στρατού και του Ναυτικού και σύντομα πολλές αερομαχίες έλαβαν χώρα, με αρκετές απώλειες εκατέρωθεν. Σύμφωνα με τη δήλωση του μεγαλύτερου Αμερικανού άσου του Β'ΠΠ:
 
«Ο Υπολοχαγός (Ι) Haniotis πετούσε δίπλα μου όταν περάσαμε πάνω από την Rabaul συνοδεύοντας B-24 κατά την διάρκεια μίας επιδρομής. Είδαμε δύο Zero και βυθίσαμε για να επιτεθούμε. Με άφησε για μερικά λεπτά και μετά επανήλθε στο φτερό μου. Ενεπλάκην με ένα άλλο Ζerο περίπου στις 12:30, και ήταν ακόμα μαζί μου τότε. Στην επόμενη εμπλοκή, τον έχασα πάλι. Πιθανόν αποχώρησε για να επιτεθεί σε ένα που πλησίαζε από τη μία πλευρά μου, αλλά δεν τον ξαναείδα. Καθώς εγκατέλειπα την περιοχή, περίπου δύο (2) μίλια από το προκεχωρημένο αεροδρόμιο της Tobera, κάποιος με κάλεσε στον ασύρματο και με ρώτησε αν είχα φύγει από την περιοχή. Κάλεσε δύο φορές και απάντησα και τις δύο φορές, αλλά προφανώς δεν με άκουσε. Πιστεύω, από τον ήχο της φωνής του, ότι ήταν ο Υπολοχαγός (Ι) Haniotis που απάντησε. Η κλήση έγινε περίπου στις 12:40/L, και από τότε δεν είχαμε νέα του».
 
Χωρίς να γνωρίζουμε αν χτυπήθηκε από εχθρικά πυρά ή αν υπέστη καταστροφική βλάβη σε έναν ή και στους δύο κινητήρες του, ο Haniotis κατάφερε να βγει από το καταδικασμένο Lightning και να πέσει με αλεξίπτωτο στην θάλασσα. Αργότερα εθεάθη από τους συντρόφους του στη σωσίβια λέμβο να κουνάει τα χέρια του. Ο κυβερνήτης και φίλος του, ο μεγάλος άσος Gerald Johnson στη βιογραφία του, γραμμένη από τον ειδικό στην περίφημη ACE RACE και συγγραφέα του ομώνυμου βιβλίου, John Bruning μιλάει για την αγωνία του να πετάξει αποστολή έρευνας και διάσωσης για να βρει τον George. Και παρόλο που ο ίδιος και το υπόλοιπο Σμήνος του κατάφεραν να τον ξαναβρούν και μάλιστα να οδηγήσουν ένα σκάφος διάσωσης στη θέση του, ο George χάθηκε για πάντα, το σκάφος δεν βρήκε ποτέ τη σχεδία και λίγες μέρες αργότερα βρέθηκε άδεια. Ο Johnson σε μια επιστολή προς τη σύζυγό του Mildred έγραψε: «Ήταν σπουδαίος τύπος και πολύτιμος πιλότος και δεν μπορούσε να αντικατασταθεί». Λέγεται ότι ο Bong ήταν συντετριμμένος από το γεγονός ότι ο George ήταν ο τρίτος πιλότος που πετούσε ως ζευγάρι του και έχασε σε σύντομο χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα να θέλει να πετάξει μόνος του στις αποστολές που ακολούθησαν. Η Μildred δεν πίστευε ότι ο George είχε χαθεί. Μπήκε στη γυναικεία εφεδρεία του USN και συγκεκριμένα στο WAVES (Women Accepted For Volunteer Emergency Service) επειδή άκουσε ότι επρόκειτο να υπηρετήσουν στη Νέα Γουινέα, ελπίζοντας να βρει τον σύζυγό της, ωστόσο οι WAVES δεν απεστάλησαν ποτέ στην περιοχή. Έχασε τις ελπίδες της τον Δεκέμβριο του 1945, όταν ο George Haniotis δηλώθηκε επίσημα ως νεκρός. Ο άτυχος Ελληνοαμερικανός τιμήθηκε με το Μετάλλιο Αεροπορίας (Air Medal) και την Πορφυρή Καρδιά (Purple Heart). Η Mildred δεν παντρεύτηκε ποτέ ξανά και τιμούσε την μνήμη του υψώνοντας την αμερικανική σημαία κάθε πρωί για το υπόλοιπο της ζωής της. Έφυγε από τη ζωή στις 14 Δεκεμβρίου 2020 αλλά κάθε μέρα πάντα "άκουγε" μέσα της τον George, να της τραγουδάει ενώ επιβιβαζόταν στο αεροπλάνο για τη Νέα Γουινέα: «Θα σε ξαναδώ όταν θα έλθει η άνοιξη». Ήταν επιτέλους και πάλι μαζί.

Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξατε στον Γ' Τόμο της σειράς βιβλίων ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΞΕΝΑ COCKPIT.