A-4F SKYHAWK PILOT
US MARINE CORPS
MARINE ATTACK SQUADRON 211 (VMA-211)
CHU LAI AIRBASE
VIETNAM
Ο Ralph Byron Pappas, ήταν πιλότος των Αμερικανών Πεζοναυτών και σκοτώθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ, όχι όμως πετώντας με το αγαπημένο του Skyhawk, αλλά στο έδαφος, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του ως προωθημένος ελεγκτής αέρος για τους συναδέλφους του πεζοναύτες. Η ιστορία της οικογένειάς του παρουσιάζει σημαντικό ενδιαφέρον. Ο Πέτρος Δ. Παππάς (Παπαδημητρόπουλος) μετανάστευσε τις Η.Π.Α από το χωριό Σολάκι της Μεσσηνίας το 1905, σαλπάροντας από τον Πειραιά και εγκαταστάθηκε στην Βοστόνη. Μετά την άφιξή του, γνώρισε τη Φανή Στέφη, επίσης εξ Ελλάδος κάτοικο του Manchester NH, την οποία παντρεύτηκε. Το ζευγάρι απέκτησε ένα γιό, τον James P. Pappas ο οποίος γεννήθηκε το 1908 στο Manchester. Η οικογένεια επέστρεψε στην Ελλάδα το 1920 και εγκαταστάθηκε στο χωριό Βάμος στην Κρήτη, όπου ο James πέρασε αρκετά από τα σχολικά του χρόνια. Η οικογένεια ξαναγύρισε στις Η.Π.Α, όπου ο James φοίτησε στο Boston Latin School του Πανεπιστημίου του Harvard και στην Ιατρική Σχολή του Tufts. Υπηρέτησε στον Αμερικανικό Στρατό ως χειρουργός με υπηρεσία στον Β’ΠΠ και στον πόλεμο της Κορέας, ενώ αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Συνταγματάρχη. Κατά την απόβαση της Νορμανδίας ήταν ιατρός των αποβατικών δυνάμεων. Τιμήθηκε με μετάλλιο από την Ελληνική Κυβέρνηση για τη δράση του κατά τον Β’ΠΠ ενώ συνετέλεσε στην οργάνωση του συστήματος υγείας της Ν. Κορέας. Ο James P. Pappas παντρεύτηκε την Καναδή Σκωτικής καταγωγής, Ann Cordelia Mac Lennan, και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Ralph Byron και τον James. Ο Ralph Byron γεννήθηκε στον Παναμά το 1940 και ήταν γνωστός με το παρατσούκλι "Barney". Αφού φοίτησε στο Francis Hammond High School στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια, κατατάχθηκε στις δυνάμεις των πεζοναυτών και υπηρέτησε με το βαθμό του δεκανέα από το 1959 έως το 1962 στην βάση των πεζοναυτών του Quantico. Το 1963 φοίτησε στο σχολείο αρχηγών διμοιρίας και κατά το 1964 ζήτησε να ενταχθεί στον αεροπορικό τμήμα των πεζοναυτών. Ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στην 22η Πτέρυγα Εκπαίδευσης/Υποστήριξης στον Αερονάυσταθμο ΝΑS Corpus Christi του Τέξας, πετώντας στο προκεχωρημένο στάδιο με αεροσκάφη T-2 Buckeye. Το 1963 τοποθετήθηκε στο 33η Αεροπορική Πτέρυγα των πεζοναυτών και έλαβε επιχειρησιακή εκπαίδευση στα A-4 Skyhawk. Μετέπειτα εντάχθηκε στην 3η Αεροπορική Πτέρυγα. Το 1966 μετατέθηκε στον στόλο της δύναμης του Ειρηνικού με την 1η Αεροπορική Πτέρυγα και πήρε μέρος στις επιχειρήσεις στο Βιετνάμ με την 211η Μοίρα, Wake Avengers. 'Ελαβε μέρος σε περισσότερες από 100 αποστολές, υποστηρίζοντας τις επίγειες δυνάμεις των πεζοναυτών, κυρίως σε αποστολές εγγύς υποστήριξης, από την Βάση Chu Lai. Λόγω των πολυάριθμων αποστολών του, του απονεμήθηκε το Μετάλλιο Αέρος με πέντε Χρυσούς Αστέρες. Σύμφωνα με την εύφημο μνεία:
«Απονέμεται για τα αξιέπαινα επιτεύγματά του στις εναέριες μάχες ως πιλότος της 211ης Μοίρας των πεζοναυτών, κατά τη διάρκεια πολεμικών αποστολών υποστήριξης της Δημοκρατίας του Βιετνάμ, εναντίον δυνάμεων ανταρτών (Βιετκόνγκ) από τις 30 Δεκεμβρίου 1966 έως τις 24 Ιανουαρίου 1967. Για την έμπρακτη συνδρομή του στην επιτυχία της Μοίρας του. Το θάρρος του και η αφοσίωσή του στο καθήκον, ενάντια σε επικίνδυνες συνθήκες πτήσεως και μάχης ήταν σε αρμονία με τις υψηλότατες παραδόσεις των Ενόπλων Ναυτικών Δυνάμεων των Η.Π.Α»
Στις 26 Ιανουαρίου 1967 του απονεμήθηκε ο Διακεκριμένος Σταυρός του Ιπταμένου (DFC), για μια παράτολμη αποστολή εγγύς υποστήριξης, κατά τη διάρκεια επιχείρησης διάσωσης των πληρωμάτων και των επιβατών τριών καταρριφθέντων ελικοπτέρων των πεζοναυτών. Σύμφωνα με την εύφημο μνεία:
«Απονέμεται για ηρωισμό και εξαιρετικά επιτεύγματα, καθώς συμμετείχε στην αεροπορική μάχη ως πιλότος και αρχηγός σχηματισμού αεριωθούμενων αεροσκαφών της 211ης Μοίρας Πεζοναυτών στη Δημοκρατία του Βιετνάμ στις 26 Ιανουαρίου 1967. Κατά τη διάρκεια νυχτερινής αεροπορικής προσβολής, για την κάλυψη των πληρωμάτων και των επιβατών τριών καταρριφθέντων ελικοπτέρων, ο Υποπλοίαρχος Pappas, κατεύθυνε με επιδεξιότητα τα αεροσκάφη του σχηματισμού του υπό το φως φωτοβολίδων, ώστε να εκτελέσουν ριψοκίνδυνες ρίξεις βομβών γύρω από την περίμετρο των εγκλωβισμένων πεζοναυτών, οι οποίοι βρίσκονταν σε άμεσο κίνδυνο να αφανιστούν από τις κομμουνιστικές δυνάμεις. Παρά τον συνεχή κίνδυνο των πυκνών πυρών αυτομάτων όπλων και των επικίνδυνων συνθηκών πτήσης που επικρατούσαν στη περιοχή του στόχου (χαμηλός φωτισμός και έντονο γεωγραφικό ανάγλυφο), οι επιθέσεις του Υποπλοίαρχου Pappas συνέβαλαν ουσιαστικά στη διατήρηση της η αμυντικής περιμέτρου των πολιορκουμένων πεζοναυτών και στην ασφαλή διάσωσή τους με το πρώτο φως της ημέρας. Με την θαρραλέα του συμπεριφορά και την ακρίβεια των πράξεων του, επέδειξε προσωπική αφοσίωση στο καθήκον σύμφωνη με τις υψηλότατες παραδόσεις των Ενόπλων Ναυτικών Δυνάμεων των Η.Π.Α»
Πάνω Αριστερά: Ο Ralph Byron Pappas, πριν εισέλθει στο πιλοτήριο για μια ακόμα αποστολή εγγύς υποστήριξης των συναδέλφων του πεζοναυτών στο Βιετνάμ. Πριν μεταφερθεί σε αποστολές Προωθημένου Ελεγκτή Αέρος στο έδαφος, ο "Barney" όπως τον αποκαλούσαν οι συμπολεμιστές του, ειχε παρασημοφορηθεί με Distinguished Flying Cross, Air Medal w 5 Gold Stars, Purple Heart, National Defense Service Medal, Vietnam Service Medal, Gold Star Lapel Button, Republic of VietnamCampaign Medal και Republic of Vietnam Meritorious Unit Citation (Συλλογή των James & Ted Pappas).
Μέση/'Ανω Αριστερά: Δύο Douglas A-4E Skyhawk της VMA-211 "Wake Island Avengers" των Αμερικανών Πεζοναυτών, ανεφοδιάζονται με καύσιμα στη βάση Chu Lai του Βιετναμ κάπου στο 1967. Το αεροπλάνο στα δεξιά φαίνεται να είναι το BuNo 150038 το οποίο κατερρίφθη από πυρά εδάφους στις 28 Αυγούστου 1967. Με τον όρο SATS (Short Airfield for Tactical Support) χαρακτηρίζονταν κάποιες περιορισμένες εγκαταστάσεις, όπου δεν υπήρχαν πλήρη αεροδρόμια. Αυτό του Chu Lai αρχικά είχε ένα διάδρομο 1300 μέτρων, τροχοδρόμους και πίστες, ενώ αργότερα εξοπλίστηκε με καταπέλτη και συρματόσχοινα ανάσχεσης. Όπως το έθεσε κάποιος, το Chu Lai είχε ότι και ένα αεροπλανοφόρο του Ναυτικού, εκτός θάλασσας. Καταπέλτης απογείωσης δεν υπήρχε αρχικά, αλλά το Chu Lai διέθετε αριθμό ρουκετών JATO (Jet-Assisted Take Off) για την απογείωση των αεροσκαφών. Επρόκειτο για ρουκέτες στερεού καυσίμου, που τοποθετούνταν στην ατράκτο των Α-4 και παρείχαν κατά την ενεργοποίησή τους 3.500 λίβρες επιπλέον ώσης, εντός 5 δευτερολέπτων μειώνοντας τη διαδρομή απογείωσης στο μισό. (USMC, περισσότερες πληροφορίες https://www.historynet.com).
Μέση/Κάτω & Κάτω Αριστερά: A-4E Skyhawk της VMA-211 Μοίρας στο Chu Lai κατά την 1η Ιανουαρίου 1968. Σχεδιασμένο ως ελαφρύ βομβαρδιστικό αεροσκάφος για αεροπλανοφόρα, το A-4 είχε το μικρότερο δυνατόν μέγεθος για να διευκολύνεται η αποθήκευσή του σε αυτά. Μέχρι το 1965, με την έκδοση A-4E το Skyhawk μεταμορφώθηκε σταδιακά σε ένα πολύ ικανό αεροπλάνο. Το A-4E ήταν εξοπλισμένο με δύο εσωτερικά πυροβόλα τον 20 χιλιοστών και μπορούσε να φέρει επιπρόσθετα πυροβόλα σε εξωτερικά ατρακτίδια. Διαθέτοντας τρείς εξωτερικούς φορείς οπλισμού το A-4C και πέντε το Α-4Ε οι πιλότοι των πεζοναυτών μπορούσαν να μεταφέρουν 8.500 λίβρες πολεμικού φορτίου, απαρτιζόμενο από απλές βόμβες βάρους έως 1000 κιλών, ναπάλμς, ημι-κατευθυνόμενες ρουκέτες Zuni, βόμβες διασποράς και μη κατευθυνόμενες ρουκέτες. Το Α-4Ε ήταν γρήγορο, ευέλικτο και στιβαρό, ικανό να επιβιώσει στις μάχες το Βιετναμ, όπου ο κύριος οπλισμός το αντιπάλου ήταν τα αντιαεροπορικά πυροβόλα και όπλα σχετικά μικρού διαμετρήματος. (Συλλογή Jonathan Abel (COLL/3611), Marine Corps Archives & Special Collections, further info https://www.historynet.com)
Προφίλ & Φωτογραφίες: Στην πρώτη φωτογραφία φαίνεται ο Barney κατά την εκπαίδευσή του στα τζετ, όπου πετούσε αεροπλάνα T-2 Buckeyes. Η επόμενη τον δείχνει μέσα στο A-4E λίγο πριν από μια αποστολή εγγύς υποστηρίξεως. Το μαχητικό είναι οπλισμένο με οκτώ βόμβες ΜΚ82, πλήρες φορτίο πυρομαχικών για τα πυροβόλα των 20 χιλιοστών και μία κεντρική εξωτερική δεξαμενή καυσίμου (όπως και στο έγχρωμο προφίλ). Το A-4D-5 [A-4E] ήταν μια σημαντική αναβάθμιση σε σχέση με τα A-4B και A-4C, καθώς προωθείτο από κινητήρα Pratt & Whitney J52-P-6A ώσης 8.400 λιβρών, ενισχυμένη άτρακτο με δύο επιπλέον φορείς οπλισμού (σύνολο πέντε), βελτιωμένα ηλεκτρονικά, με TACAN ραντάρ πλοήγησης ντόπλερ, ραδιοϋψόμετρο, υπολογιστή βομβαρδισμού, και σύστημα βομβαρδισμού χαμηλού ύψους AJB-3A. Αρκετά αργότερα ενισχύθηκε με κινητήρα J52-P-8 ώσης 9.600 λιβρών. Κατασκευάστηκαν συνολικά 499 Skyhawks της έκδοσης 'E'. Η τελευταία φωτογραφία είναι μια επίσημη υπηρεσιακή φωτογραφία του Ralph Byron Pappas (Profile Copyright by Tom Cooper, photos by James and Ted Pappas Collection)
Αφού τελείωσε την θητεία του με την VMA-211 επέλεξε να συνεχίσει σε υπηρεσίες Προωθημένου Ελεγκτή Αέρος (ΠΕΑ). Αφού ολοκλήρωσε τη σχετική εκπαίδευση, εντάχθηκε στην 3η Αμφίβια Δύναμη των πεζοναυτών, η οποία ήταν υπεύθυνη για το 1ο Σώμα Πεζοναυτών στην περιοχή του Βιετνάμ, προσκολλημένη στην India Company, 3rd Battalion, 9th Marines στις 30 Μαρτίου 1967. Αυτή ήταν η ημέρα κατά την οποία ο Ελληνοαμερικανός πεζοναύτης πέρασε στην αιωνιότητα. Σύμφωνα με την ιστορία της Μονάδος:
«Αργά το απόγευμα της 30ης Μαρτίου 1967, η India Company, 3/9 Marines, άρχισε να οργανώνει την αμυντική της περίμετρο, δίπλα στον λόφο 70, περίπου 8 χλμ βορειοδυτικά του Cam Lo και 4 χλμ νοτιοδυτικά του Co Thien. Καθώς οι διμοιρίες έστηναν τις ενέδρες και τα φυλάκιά τους, το διοικητήριο του λόχου δέχθηκε πυρά αυτομάτων όπλων από την εμπροσθοφυλακή ενός ενισχυμένου λόχου του Β. Βιετνάμ.Παρόλο που την επίθεση ξεκίνησε μια μικρή ομάδα στρατιωτών του Β. Βιετνάμ, η επιτιθέμενη δύναμη ενισχύθηκε γρήγορα καθώς περισσότεροι Βορειοβιετναμέζοι στρατιώτες υποστηριζόμενοι από πυρά όλμων και πυροβολικού επιτέθηκαν στους διάσπαρτους πεζοναύτες. Η ομάδα διοικήσεως κατάφερε να στήσει μια πρόχειρη άμυνα ενώ το μεγαλύτερο μέρος του λόχου συγκεντρώθηκε και υποχώρησε προς οργάνωση μίας πιο καλά προετοιμασμένης αμυντικής γραμμής. Όμως η πρόχειρη αμυντική θέση υπερκεράστηκε γρήγορα πριν προλάβουν να υποχωρήσουν όλοι οι αμυνόμενοι. Υπήρξε κινητοποίηση για υποστήριξη από αέρος και από πυροβολικό και μία δύναμη ταχείας αντίδρασης κινητοποιήθηκε στην περιοχή η οποία όμως κατάφερε να ενωθεί με τον λόχο India 3/9 μετά το ξημέρωμα της 31ης Μαρτίου».
«18:00 Η ομάδα Ι άρχισε να δέχεται πυρά όλμων στην θέση YD096652. Ta Ι-2, 3, 4 και η θέση διοίκησης χτυπήθηκαν από όλμους των 60 χιλ. και πυρά μικρών όπλων. Οι εχθρικές δυνάμεις προχώρησαν στις φίλιες θέσεις κάτω από την κάλυψη των όλμων και επιτέθηκαν στις φίλες δυνάμεις. Ο εχθρός εισχώρησε στις φίλιες θέσεις με τις φίλιες δυνάμεις να υφίστανται απώλειες (16 νεκροί και 52 τραυματίες). Σκοτώθηκαν 62 Βορειοβιετναμέζοι και δύο πιάστηκαν αιχμάλωτοι».
«08:50 Η ομάδα Ι αναφέρει ότι Βορειοβιετναμέζοι στρατιώτες περπατούσαν σε σύγχυση μέσα στις φίλιες θέσεις. Οι διαταγές ήταν για να προσπαθήσουν και να συλλάβουν τους Βορειοβιετναμέζους. Ενώ η ομάδα προσπάθησε να προχωρήσει στις συλλήψεις, λόγω της εχθρικής αντίστασης αναγκάστηκε να ανοίξει πυρ με αποτέλεσμα το θάνατο 6 Βορειοβιετναμέζων».
Ο Jack Riley αρχηγός της 2ης ομάδας, της 2ης διμοιρίας του λόχου India 3/9 κατά το 1966-1967 θυμάται:
«Ο λόχος μας χωρίστηκε σε τρία τμήματα με σκοπό την εγκατάσταση νυχτερινής ενέδρας. Ο Λοχαγός Pappas ήταν στο τμήμα της ομάδας διοικήσεως που περιλάμβανε τη 2η και την 3η ομάδα της 2ης διμοιρίας. Ο εχθρός επιτέθηκε το τμήμα μας στον λόφο 70 που έμεινε γνωστός και ως 'Getlin’s Corner' προς τιμήν του αξιωματικού μας Michael Getling που σκοτώθηκε εκεί. Θυμάμαι τον Λοχαγό Pappas να προσπαθεί με ηρεμία να καλέσει αεροπορική υποστήριξη για την υποστήριξη της μικρής δύναμής μας. Συνεχή πυρά από όλμους, πολυβόλα και χειροβομβίδες έπεφταν συνεχώς επάνω μας καθώς ο λοχαγός Pappas τραυματίστηκε θανάσιμα. Εμείς οι 'Grunts' (σ.σ. έτσι αυτοχαρακτηρίζονταν οι χαμηλόβαθμοι Αμερικανοί στρατιώτες) είχαμε τον μεγαλύτερο σεβασμό προς τους ΠΕΑ, καθώς ενώ ήταν πιλότοι, πέρναγαν μήνες ολόκληρους μαζί μας στις ζούγκλες για να μας παρέχουν την καλύτερη δυνατή υποστήριξη από αέρος. Εμείς οι 'Grunts' του 3/9 που επιζήσαμε στο 'Getlin’s Corner' θα θυμόμαστε πάντα τον αδελφό μας Πεζοναύτη Λοχαγό Byron Pappas».
Η θυσία του Ralph Byron Pappas θα είναι πάντα στην μνήμη των εν΄ όπλοις αδελφών του και της οικογένειάς του κάνοντας περήφανους τόσο τον Αμερικανικό όσο και τον Ελληνικό λαό.
Semper Fidelis
Επάνω δεξιά: Skyhawk καθοδόν για τον στόχο. Ένα φορτωμένο με οπλισμό A-4E Skyhawk της VMA-211 κατευθύνεται προς τον στόχο λίγο βορειότερα της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης με σκοπό την καταστροφή αντιαεροπορικού πυροβολικού στις 21 Ιουνίου 1968. Καθώς ο πόλεμος στο έδαφος του Βιετνάμ γινόταν όλο και πιο έντονος, ο αριθμός των αποστολών αυξανόταν συνεχώς. Οι στόχοι ήταν πλέον μόλις λίγα λεπτά πτήσης από το αεροδρόμιό τους, οπότε και οι πιλότοι μπορούσαν να πετάξουν πολλαπλές αποστολές μέσα σε μία ημέρα. Η εγγύτητα των εχθρικών γραμμών με τις Αμερικανικές βάσεις, πολλές φορές είχε ως αποτέλεσμα οι πιλότοι να ρίχνουν τις βόμβες τους σχεδόν μόλις ανέσυραν το σύστημα προσγείωσης των αεροπλάνων τους. (Συλλογή Jonathan Abel Collection (COLL/3611), Aρχείο πεζοναυτών, περισσότερες πληροφορίες https://www.historynet.com.)
Μέση και κάτω δεξιά: Οι πιλότοι των Πεζοναυτών είναι οι μοναδικοί αεροπόροι των Αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων που εκπαιδεύονται σε βασικές και τακτικές ασκήσεις πεζικού πριν την εκπαίδευση αέρος. Αν και οι πιθανότητες ένας αεροπόρος να ηγηθεί μιας διμοιρίας πεζοναυτών στο έδαφος είναι ελάχιστες ως μηδαμινές, υπάρχουν περιπτώσεις όπου πιλότοι των πεζοναυτών ενσωματώνονται σε μονάδες εδάφους. Οι προχωρημένοι ελεγκτές αέρος (ΠΕΑ) (FAC – Forward Air Controllers) αποσπώνται από το αεροπορικό τμήμα με σκοπό να υποστηρίξουν δυνάμεις εδάφους. Οι δύο φωτογραφίες παραπάνω δείχνουν τον Byron κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης του και υπηρεσίας του ως ΠΕΑ. Στη τελευταία κάτω, φαίνεται με πλήρη εξάρτηση και τυφέκιο Μ-16 (Αρχείο James & Ted Pappas, περισσότερες πληροφορίες https://www.defense.gov)
Ο Ralph Pappas μαζί με τη μητέρα του, Ann Cordelia Mac Lennan πριν φύγει για τη θητεία του στο Βιετνάμ. (Αρχείο James & Ted Pappas)
Ο πατέρας του Ralph, James Peter Pappas, υπηρέτησε ως στρατιωτικός χειρουργός για τριάντα χρόνια, με υπηρεσία στον Β’ΠΠ και τον πόλεμο της Κορέας, και αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Συνταγματάρχη. Υπηρέτησε ως γιατρός στις δυνάμεις του Αιζενχαόυερ κατά την απόβαση στη Νορμανδία. Επιπρόσθετα του απονεμήθηκε μετάλλιο από την Ελληνική κυβέρνηση για τις υπηρεσίες του κατά τον Β’ΠΠ ενώ ενεπλάκη ενεργά στην οργάνωση του συστήματος υγείας της Νότιας Κορέας. (Αρχείο James & Ted Pappas)
Το μνήμα του λοχαγού Ralph Byron Pappas στο εθνικό κοιμητήριο του Άρλινγκτον. (https://www.findagrave.com)
Τα μετάλλια ενός πεσόντα ήρωα, συγκεκριμένα Air Medal (αριστερά), Purple Heart (κέντρο) και Distinguished Flying Cross (δεξιά). Κάτω μια αφιέρωση φτιαγμένη από την οικογένεια του με μια φωτογραφία του Barney και ένα μοντέλο του Α-4Ε. (Αρχείο James & Ted Pappas)
Sources
1. Dimitrios Vassilopoulos correspondence with James Pappas, brother of Cpt. Ralph Byron Pappas.
2. Dimitrios Vassilopoulos correspondence with Ted Pappas, nephew of Cpt. Ralph Byron Pappas.
3. Combat Aircraft 69, US Navy and Marine Corps A-4 Skyhawk Units of the Vietnam War 1963–1973, Peter Mersky, Osprey Publishing, ISBN 978-1-84603-181-6
4. https://www.historynet.com/douglas-a-4-skyhawks-provided-support-for-vietnam-war.htm
5. https://www.defense.gov/Newsroom/News/Article/Article/1375494/face-of-defense-marine-aviator-draws-forward-air-controller-duty/
6. https://en.wikipedia.org/wiki/Douglas_A-4_Skyhawk
