B-24D BALL TURRET/WAIST GUNNER
USAAF
344th Bomber Squadron / 98th Bombardment Group
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο Επιλοχίας (Ι) Argery-Harry Kavafes, γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης, στις 18 Νοεμβρίου 1921 και ήταν γιος Ελλήνων μεταναστών. Ο πατέρας του, Alexandros Argyriou Kavafes, είχε γεννηθεί στις 20 Αυγούστου 1885, στις Σαράντα Εκκλησιές (Kirk Kilisse) στην Ανατολική Θράκη. Η συγκεκριμένη πόλη βρίσκεται χτισμένη, στο ευρωπαϊκό τμήμα της Τουρκίας, κοντά στα σύνορα με την Βουλγαρία και σήμερα είναι γνωστή ως Kirklareli. Μετά την εμφάνιση του κινήματος των Νεότουρκων το 1908 και τις πολιτικές εκφοβισμού που άρχισαν να εφαρμόζονται εναντίον των χριστιανών υπηκόων, πολλοί Έλληνες της περιοχής αναγκάστηκαν να στραφούν στην λύση της μετανάστευσης. Έτσι λοιπόν ο 25άχρονος Αλέξανδρος αναχώρησε για τις ΗΠΑ, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον πέραν του Ατλαντικού. Στις 20 Μαΐου 1910 αφίχθη στην Νέα Υόρκη, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα, για όλο το υπόλοιπο της ζωής του, εξασκώντας το επάγγελμα του υποδηματοποιού. Ύστερα από μερικά χρόνια σκληρής δουλειάς, κατάφερε τελικά να ανοίξει το δικό του κατάστημα υποδημάτων στο Queens της Νέας Υόρκης. Στις 19 Δεκεμβρίου 1920 νυμφεύθηκε την σύζυγό του Χρυσούλα (Chressy Spyridon), η οποία καταγόταν επίσης από τις Σαράντα Εκκλησιές. Αξίζει να σημειωθεί πως μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης εγκαταστάθηκαν στην Κεντρική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη, ενώ πολλοί μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Στη Θεσσαλονίκη οι πρόσφυγες ίδρυσαν τον ομώνυμο συνοικισμό και ανάμεσά τους υπήρξαν και πολλά ξεριζωμένα μέλη των οικογενειών Kavafes και Spyridon. Το ζευγάρι κατά την διάρκεια τού έγγαμου βίου του, απέκτησε συνολικά τέσσερα παιδιά, τα οποία κατά σειρά γέννησης ήταν ο Argery (1921), ο Σπύρος (1923), η Δέσποινα (1926) και η Βιργινία (1929). Ο Argery Kavafes αποφοίτησε το 1939, από το Bryant High School, τού Long Island και από μικρή ηλικία ήταν ιδιαίτερα αγαπητός μεταξύ των συνομηλίκων του, λόγω τού καλού χαρακτήρα του. Ένας από τους παιδικούς του φίλους, ο Ted Otis, ο οποίος αργότερα παντρεύτηκε την αδελφή του Δέσποινα (Dessi), μιλά για τα παιδικά και τα εφηβικά τους χρόνια:
«Συνάντησα τον Αrgery για πρώτη φορά το 1933. Είχε έρθει στην γειτονιά μου για να επισκεφτεί την θεία του Melanthe. Οι γονείς μου με έστειλαν στο σπίτι της, για να γνωρίσω τον ανιψιό της και να παίξουμε μαζί. Ο Αrgery εκείνη την εποχή ήταν 12 ετών, ενώ εγώ ήμουν μόνο 10 και αναρωτιόμουν αν θα ταιριάζαμε. Παρόλα αυτά πήγα να τον επισκεφτώ και να κάνουμε παρέα, γιατί ήταν καινούριος στην γειτονιά και δεν είχε φίλους. Μόλις έφθασα στο διαμέρισμα της κυρίας Melanthe τον είδα να στέκεται στην κορυφή της μαρμάρινης σκάλας, γραβατωμένος και κουστουμαρισμένος, λόγω της επίσκεψης στην θεία του. Για να πω την αλήθεια αρχικά δεν ενθουσιάστηκα, γιατί ήταν υπερβολικά καλοντυμένος για τα γούστα μου. Παρόλα αυτά αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και λίγο αργότερα γνώρισα και τον αδελφό του τον Spiros, με τον οποίο είχαμε την ίδια ηλικία. Με τον Spiros γίναμε αμέσως κολλητοί φίλοι, και αυτό κράτησε για όλο το υπόλοιπο της ζωής μας. Και ο Αrgery όμως ήταν πάντα παρών στις παρέες μας, στις βόλτες μας και στα παιχνίδια μας. Καθώς μπαίναμε στην εφηβεία ο Αrgery, μαζί με άλλους δύο από την παρέα μας, άρχισαν να ασχολούνται συστηματικά με την γυμναστική και να σηκώνουν βάρη. Μεγαλώναμε στην ίδια γειτονιά, σε μια δύσκολη περιοχή, το νότιο Bronx. Τα παιδιά είχαν παθιαστεί τόσο πολύ με το να φτιάξουν ένα γυμνασμένο και γραμμωμένο σώμα, που τους έβλεπα κάθε μέρα να ασκούνται και να συναγωνίζονται σκληρά μεταξύ τους. Μερικές φορές μετά την προπόνηση έβγαζαν φωτογραφίες, παίρνοντας εντυπωσιακές πόζες, σαν να ήταν επαγγελματίες body-builders. Επίσης ένα από τα χαρακτηριστικά του Αrgery ήταν το γεγονός ότι λάτρευε το γάλα. Πολλές φορές ξυπνούσε το πρωί και πηγαίνοντας κρυφά στο ψυγείο, άνοιγε ένα-ένα τα μπουκάλια με το γάλα και έτρωγε την κρέμα που είχε συσσωρευτεί στην επιφάνεια. Αυτό έκανε έξαλλες τις μικρότερες αδελφές του, οι οποίες του έβαζαν τις φωνές. Αργότερα όταν ξέσπασε ο πόλεμος χαθήκαμε προσωρινά γιατί οι οικογένειές μας μετακόμισαν, αλλάζοντας διεύθυνση κατοικίας».
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ USAAF
H επίθεση των Ιαπώνων στο Pearl Harbor, στις 7 Δεκεμβρίου 1941, βρήκε τον Argery να εργάζεται στην βιοτεχνία «KOUMAS BROTHERS FURRIERS». Η συγκεκριμένη επιχείρηση ήταν ιδιοκτησία των αδελφών Michael και Konstandinos Koumas, οι οποίοι είχαν καταγωγή από την Καστοριά και ασχολούνταν με το εμπόριο της γούνας. Στις 2 Οκτωβρίου 1942 ο νεαρός Ελληνοαμερικανός έλαβε την κλήση για κατάταξη και παρουσιάστηκε στο Fort Jay της Νέας Υόρκης, όπου έδρευε το αρχηγείο της 1ης Στρατιάς, προκειμένου να περάσει από επιλογή. Στην φόρμα στοιχείων που συμπλήρωσε, δήλωσε την προτίμησή του να υπηρετήσει στην Αμερικανική Αεροπορία ως ιπτάμενος. Με βάση όμως τους κανονισμούς που ίσχυαν στην USAAF το 1942, ο Argery δεν μπορούσε να εισέλθει στην κλίμακα των αξιωματικών, επειδή δεν είχε κολεγιακές σπουδές στο ενεργητικό του και κατά συνέπεια δεν μπορούσε να επιλέξει την ειδικότητα του χειριστή, η οποία αποδίδονταν μόνο σε αξιωματικούς. Έτσι λοιπόν αν και επιθυμούσε διακαώς να γίνει πιλότος καταδιωκτικού, επέλεξε να συνεχίσει την θητεία του ως ασυρματιστής-πολυβολητής θεωρώντας πως έστω και έτσι, στο μέλλον θα είχε την ευκαιρία να πετύχει την κατάρριψη κάποιου αεροσκάφους.
Στα τέλη Απριλίου 1943 αποφοίτησε με τον βαθμό του Λοχία (Ι) έχοντας ολοκληρώσει επιτυχώς τα μαθήματα της συγκεκριμένης ειδικότητας. Στη συνέχεια έλαβε μετάθεση για την Αεροπορική Βάση Briggs στο Texas, όπου τοποθετήθηκε στην 458η Μοίρα, της 330ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού, εντασσόμενος στο πλήρωμα του Ανθυπολοχαγού (Ι) John M. Repp. Οι εκπαιδευτικές πτήσεις ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως και σύντομα ο Kavafes και οι συνάδελφοί του θα έπαιρναν μια πρώτη γεύση για τους κινδύνους, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ιπτάμενος. Στις 9 Ιουλίου 1943, εκτελώντας άσκηση ναυτιλίας με το Β-24Ε 42-7124, τα μέλη του πληρώματος έφτασαν πολύ κοντά στον θάνατο, για πρώτη φορά στη θητεία τους. Κατά την διάρκεια της πτήσης το αεροσκάφος εμφάνισε ξαφνικά βλάβη, χάνοντας διαδοχικά τρεις κινητήρες, οι οποίοι έπαψαν να λειτουργούν, λόγω δυσλειτουργίας των αντλιών καυσίμου. Έχοντας σε χρήση μόνο τον Νο.4 κινητήρα ο Ανθυπολοχαγός (Ι) Repp διέταξε τους άνδρες να πηδήξουν έξω με τα αλεξίπτωτά τους, κοντά στην πόλη Alamogordo του New Mexico. Ο Kavafes ήταν από τους τελευταίους που εγκατέλειψαν και παραλίγο να μην τα καταφέρει. Την στιγμή που προσπαθούσε να εξέλθει από το ανοιχτό παράθυρο του δεξιού πλάγιου πολυβολητή, το Β-24Ε άρχισε να κλυδωνίζεται βίαια δεξιά-αριστερά, κάνοντας τον νεαρό αεροπόρο να χτυπιέται σαν μπαλάκι στα τοιχώματα τού εσωτερικού της ατράκτου. Πριν προλάβει να πηδήξει έξω, ένιωσε σαν να τον άρπαξε ξαφνικά ένα αόρατο χέρι και να τον πέταξε με δύναμη προς τα πίσω. Τρομαγμένος σηκώθηκε και πάλι όρθιος προσπαθώντας να κατευθυνθεί προς το παράθυρο απέναντί του. Ευτυχώς αυτή τη φορά, ο βίαιος κλυδωνισμός της ατράκτου τον εκτόξευσε προς τα εμπρός, με αποτέλεσμα το σώμα του να περάσει μέσα από το ευμεγέθες παράθυρο και να βρεθεί στο κενό. Μόλις προσεδαφίστηκε έλυσε τους ιμάντες του αλεξιπτώτου και έμεινε για λίγα λεπτά ξαπλωμένος στο έδαφος, προσπαθώντας να ηρεμήσει και να ξαναβρεί την αναπνοή του. Και τα 10 μέλη του πληρώματος κατάφεραν να εγκαταλείψουν επιτυχώς, ενώ το αεροσκάφος προσέκρουσε στο έδαφος και ανατινάχτηκε.
Ο Επιλοχίας (Ι) Argery H. Kavafes ποζάρει μπροστά από ένα B-24D. Κατά την διάρκεια της θητείας του έβαλε στο ενεργητικό του 50 πολεμικές αποστολές και πιστώθηκε με την επιβεβαιωμένη κατάρριψη ενός Fw-190 και τις πιθανές καταρρίψεις από δύο Me-109. (Gary Kavafes Archive)
Η φωτογραφία έχει ληφθεί στην Αεροπορική Βάση Biggs, στο Texas, στις αρχές του καλοκαιριού του 1943. Ο Kavafes και οι συνάδελφοί του ποζάρουν χαμογελαστοί έχοντας ολοκληρώσει μία ακόμη εκπαιδευτική πτήση. Όρθιοι από αριστερά προς τα δεξιά: Λοχίας (Ι) John H Hoh (Πολυβολητής), Λοχίας (Ι) Argery H. Kavafes (Πολυβολητής), Λοχίας (Ι) Howard C. Brown (Πολυβολητής), Λοχίας (Ι) Leonard J. Majcher (Πολυβολητής), Λοχίας (Ι) Max A. Glandbard (Πολυβολητής), Επιλοχίας (Ι) Lester A. Hildebrand (Πολυβολητής). Καθιστοί από αριστερά προς τα δεξιά: Ανθυπολοχαγός (Ι) Joseph Murphy (Βομβαρδιστής), Ανθυπολοχαγός (Ι) John M. Repp (Κυβερνήτης), Ανθυπολοχαγός (Ι) James M. Rosenblum (Ναυτίλος) και ο Ανθυπολοχαγός (Ι) Burton R. Dayharsh (Συγκυβερνήτης). (Gary Kavafes and Sara Repp Archive)
Ο κοιλιακός πυργίσκος Sperry χρησιμοποιήθηκε τόσο στο B-17 Flying Fortress όσο και στο B-24 Liberator καθώς επίσης και στα PB4Y Liberator του Ναυτικού. Στο B-17 δεν ήταν ανασυρόμενος. Η απόσταση του Liberator από το έδαφος ήταν ελάχιστη και έτσι χρειάστηκε ένας μηχανισμός για να ανυψωθεί ο πυργίσκος εντός της ατράκτου του βομβαρδιστικού. Μπορούσε να περιστρέφεται 360 μοίρες, καθιστώντας αδύνατη την αποθήκευση πολλών πυρομαχικών έξω από τον πυργίσκο. Μικρά κουτιά πυρομαχικών στηρίζονταν στην κορυφή του πυργίσκου και οι υπόλοιπες ζώνες των πυρομαχικών στοιβάζονταν στον ήδη στενό πυργίσκο μέσω ενός περίτεχνου συστήματος τροφοδοσίας. (via https://www.liberatorcrew.com)
Στα τέλη Αυγούστου 1943, έχοντας ολοκληρώσει την επιχειρησιακή τους εκπαίδευση, έλαβαν μετάθεση για το 98th Bombardment Group. Η συγκεκριμένη Πτέρυγα, εκείνη την περίοδο επιχειρούσε στο μέτωπο της Βορείου Αφρικής. Ο Ανθυπολοχαγός (Ι) John M Repp και το πλήρωμά του αφίχθηκαν στην Αεροπορική Βάση Lete, στην Λιβύη, στις 12 Σεπτεμβρίου 1943, η οποία βρισκόταν 10 χλμ. ανατολικά της Βεγγάζης. Εκεί τοποθετήθηκαν στην 344η Μοίρα Βομβαρδισμού και σύντομα ανέλαβαν το προσωπικό τους αεροσκάφος. Επρόκειτο για το B-24D με αριθμό σειράς 41-11803, το οποίο έφερε το γράμμα 'K' ως κωδικό αναγνώρισης. Το συγκεκριμένο Liberator είχε την επωνυμία "ROSIE WRECKED 'EM" και αρχικά πετούσε με το πλήρωμα του Υπολοχαγού (Ι) Herbert Arens, φέροντας το γράμμα 'Ε' στο διπλό κάθετο σταθερό. Τις πρώτες ημέρες οι νεοφερμένοι αεροπόροι άκουγαν με δέος τους παλαιότερους συναδέλφους τους, να διηγούνται τις εμπειρίες τους από την επιδρομή που είχαν εκτελέσει την 1η Αυγούστου 1943, στα διυλιστήρια πετρελαίου, στο Ploesti της Ρουμανίας. Αν και είχε περάσει ήδη ενάμιση μήνας από την επιχείρηση "Tidal Wave" εντούτοις ο απόηχός της ήταν ακόμη έντονος μεταξύ των ανδρών που είχαν πάρει μέρος στην αποστολή. Όλοι τους δήλωναν υπερήφανοι που είχαν καταφέρει να χτυπήσουν έναν τέτοιο στόχο, στερώντας πολύτιμα καύσιμα από τις δυνάμεις του Άξονα, όμως το τίμημα ήταν μεγάλο καθώς από τα 47 βομβαρδιστικά που συμμετείχαν, μόνο τα 21 είχαν καταφέρει να επιστρέψουν με ασφάλεια.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1943, το πλήρωμα έλαβε το βάπτισμα του πυρός, συμμετέχοντας στον βομβαρδισμό ενός σταθμού συγκέντρωσης σιδηροδρομικών οχημάτων, στην Pescara της κεντρικής Ιταλίας. Ο Argery σε αυτή την πρώτη του αποστολή, επάνδρωσε την θέση του αριστερού πλάγιου πολυβολητή. Σύμφωνα με την αναφορά που υπέβαλε ο Ανθυπολοχαγός (Ι) Repp, οι βόμβες τους έπληξαν μια αμαξοστοιχία μήκους 100 ποδιών, ενώ δεν υπήρξαν αντιαεροπορικά πυρά, ούτε συνάντησαν εχθρική δίωξη. Δύο ημέρες αργότερα, στις 20 Σεπτεμβρίου, συμμετείχαν στον βομβαρδισμό μιας σιδηροδρομικής γέφυρας, νότια του Grosseto, στην Ιταλία, όμως δεν παρατηρήθηκε κάποιο καίριο πλήγμα. Αυτή τη φορά ο Argery επάνδρωσε τον κοιλιακό πυργίσκο, με τα δίδυμα πολυβόλα των 0,50-inch. Μεσολάβησε ένα διάστημα χωρίς πτήσεις, μέχρι το τέλος τού μήνα, επειδή η 344η Μοίρα Βομβαρδισμού διατάχθηκε να μετασταθμεύσει στην Αεροπορική Βάση της Benina, στα προάστια της Βεγγάζης. Μόλις η εγκατάσταση ολοκληρώθηκε, οι νέες αποστολές που ανατέθηκαν στην Πτέρυγα, κατά το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου, αφορούσαν αποκλειστικά στόχους στον Ελλαδικό χώρο.
ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η απόβαση των Συμμάχων στη Σικελία και η εισβολή τους στην ηπειρωτική Ιταλία, είχαν ως αποτέλεσμα την πτώση του Μουσολίνι από την εξουσία και την άνευ όρων παράδοση της Ιταλίας, στις 8 Σεπτεμβρίου 1943. Οι Βρετανοί, αμέσως μετά την Ιταλική συνθηκολόγηση και την παράδοση του Ιταλικού Στόλου, προσπάθησαν να καταλάβουν τα Δωδεκάνησα στο Αιγαίο, τα οποία είχαν περιέλθει πλέον στα χέρια των Γερμανών. Αρχικά κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο της Κω όμως στις 3 Οκτωβρίου οι Γερμανοί εισέβαλαν στο νησί. Οι Αμερικανοί προσπάθησαν να βοηθήσουν τους Βρετανούς, βομβαρδίζοντας τα αεροδρόμια που κατείχαν οι Γερμανοί, στην περιοχή των Αθηνών, πλήττοντας παράλληλα και το λιμάνι του Πειραιά, αλλά και στόχους στην Κρήτη. Έτσι λοιπόν τα Liberators του 98th Bombardment Group, ανέλαβαν να πλήξουν τις Αεροπορικές Βάσεις στο Τατόι και την Ελευσίνα, αλλά και στο Καστέλλι και στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Τα χαράματα της 4ης Οκτωβρίου 1943, o Επιλοχίας (Ι) Argery Kavafes μπαίνοντας στην αίθουσα ενημέρωσης για το καθιερωμένο briefing, ένιωσε την καρδιά του να χτυπά δυνατά, βλέποντας κρεμασμένο στον τοίχο έναν μεγάλο χάρτη της Ελλάδος. Μόλις οι άνδρες κάθισαν στις θέσεις τους, ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων της Πτέρυγας ανέβηκε στο βάθρο και στην αίθουσα απλώθηκε νεκρική σιγή. Δείχνοντας την Αθήνα στον χάρτη, με έναν μακρόστενο ξύλινο χάρακα, ο αξιωματικός ανακοίνωσε με βροντώδη φωνή: "Gentlemen! Target for today, Menidi Aerodrome!”. Η σιωπή διακόπηκε προς στιγμήν από ψιθύρους και σχόλια, ειδικά από αεροπόρους, οι οποίοι μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν μετάσχει σε εξόδους, κυρίως πάνω από την Σούδα, το Μάλεμε, το Ναυαρίνο και τον Ισθμό της Κορίνθου. Όλοι γνώριζαν πως η αντιαεροπορική προστασία στην ευρύτερη περιοχή των Αθηνών θα ήταν ισχυρή, λόγω της ύπαρξης των τριών αεροδρομίων και του λιμανιού του Πειραιά. Αφού ενημερώθηκαν αναλυτικά σχετικά με τον βομβαρδισμό της Αεροπορικής Βάσης Τατοΐου, οι άνδρες αναχώρησαν αμέσως για την γραμμή πτήσεων. Οι απογειώσεις των 28 αεροσκαφών ξεκίνησαν στις 07:00 το πρωί και σύντομα το B-24D, "ROSIE WRECKED 'EM", με το πλήρωμα του Ανθυπολοχαγού (Ι) John M. Repp, ήταν από τα πρώτα που βρέθηκαν στον αέρα. Φθάνοντας πάνω από τις ακτές της Λιβύης, συναντήθηκαν με δεκαοκτώ Liberators της 376ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού, με τα οποία θα επιχειρούσαν στην ίδια αποστολή και μαζί ακολούθησαν πορεία προς βορρά. Η ορατότητα στην περιοχή του στόχου ήταν καλή και καθώς ο σχηματισμός πλησίαζε πάνω από την Αθήνα, πετώντας στα 20.000 πόδια, ο Argery άρχισε να ερευνά ανήσυχος τον ουρανό για τυχόν εμφάνιση Γερμανικών καταδιωκτικών. Σφίγγοντας νευρικά το πολυβόλο στα χέρια του, έριχνε και κάποιες βιαστικές ματιές προς το έδαφος, προσπαθώντας μάταια να διακρίνει την Ακρόπολη, όμως οι πρώτες εκρήξεις των αντιαεροπορικών τον έκαναν να μαζευτεί στην θέση του.
Όρθιοι από αριστερά προς τα δεξιά: Λοχίας (Ι) John H. Hoh (Πολυβολητής), Λοχίας (Ι) Argery H. Kavafes (Πολυβολητής), Λοχίας (Ι) Howard C. Brown (Πολυβολητής), Λοχίας (Ι) Leonard J. Majcher (Πολυβολητής), Λοχίας (Ι) Max A. Glandbard (Πολυβολητής) και Επιλοχίας (Ι) Lester A. Hildebrand (Πολυβολητής). Καθιστοί από αριστερά προς τα δεξιά: Ανθυπολοχαγός (Ι) Joseph Murphy (Βομβαρδιστής), Ανθυπολοχαγός (Ι) John M. Repp (Κυβερνήτης), Ανθυπολοχαγός (Ι) James M. Rosenblum (Ναυτίλος), Ανθυπολοχαγός (Ι) Burton R. Dayharsh (Συγκυβερνήτης). Κατά τους επτά μήνες πολεμικής δράσης, η αρχική σύνθεση τού πληρώματος μεταβλήθηκε αρκετές φορές, καθώς τουλάχιστον τρεις άνδρες τραυματίστηκαν από τα αντιαεροπορικά πυρά και τις επιθέσεις των καταδιωκτικών και αντικαταστάθηκαν. Ο Glandbard αποχώρησε μετά από τις πρώτες 1-2 αποστολές για λόγους που δεν διευκρινίζονται. Οι Rosenblum και Brown τραυματίστηκαν σε διαφορετικές αποστολές και αποχώρησαν, ενώ ο Hildebrand πιθανότατα σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε βαριά στην 12 η περίπου αποστολή του. Κάποιοι από τους αντικαταστάτες τους είχαν επίσης παρόμοια τύχη. Για τον τραυματισμό του Kavafes δεν είναι γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες. (Gary Kavafes Archive)
Το βομβαρδιστικό B-24D 41-11803, 'Κ', 'ROSIE WRECKED 'EM', ήταν το πρώτο βομβαρδιστικό που ανατέθηκε στο πλήρωμα του Ανθυπολοχαγού (Ι) John M. Repp μόλις τοποθετήθηκαν στην 344η Μοίρα της 98ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού. Μέχρι τις 2 Νοεμβρίου 1943 ο Kavafes είχε πάρει μέρος συνολικά σε 13 πολεμικές αποστολές. Στις 9 από αυτές είχε πετάξει με το 'ROSIE WRECKED 'EM'. Στις 2 Νοεμβρίου το αεροσκάφος υπέστη ζημιές από τα εχθρικά πυρά σε αποστολή βομβαρδισμού στο Wiener Neustadt της Αυστρίας. Ο Ανθυπολοχαγός (Ι) Repp κατάφερε να το προσγειώσει αναγκαστικά στην λίμνη Lesina κοντά στην Foggia της Ιταλίας. Μετά από αυτό το περιστατικό το αεροσκάφος μεταφέρθηκε στην 376η Πτέρυγα Βομβαρδισμού. (http://www.b24bestweb.com/rosiewreckedem1.htm)
Αριστερά: Μερικοί από τους άνδρες τού πληρώματος τού Β-24D “ROWDY ANN” ποζάρουν μπροστά από τον καλλιτεχνικό διάκοσμο του ρύγχους. Οι πολυβολητές που πέταξαν σε αποστολές με το πλήρωμα του Λοχαγού (Ι) John M Repp, πέτυχαν 8 επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και 4 πιθανές. Επίσης μοιράστηκαν και 1-2 ακόμη νίκες με πολυβολητές άλλων πληρωμάτων, ενώ με τα πυρά τους προκάλεσαν και κάποιες ζημιές, σε αδιευκρίνιστο αριθμό Γερμανικών καταδιωκτικών. (Sara Repp Archive)
Δεξιά: Στα μέσα Απριλίου 1944 αποφασίστηκε το B-24D, # 41-23656, ‘ROWDY ANN’ να μεταφερθεί στις ΗΠΑ, προκειμένου να συμμετάσχει σε μία περιοδεία ανά την χώρα, για την συγκέντρωση εσόδων για την αγορά πολεμικών ομολόγων. Οι τεχνικοί που εξέτασαν το αεροσκάφος, στο πλαίσιο της γενικής επιθεώρησης, στις εγκαταστάσεις της Ogden Air Service Command στην Utah, έμειναν έκπληκτοι από τα «τραύματα» του αεροσκάφους. Εκτός από τις 114 αποστολές βομβαρδισμού και τις 18 καταρρίψεις που ήταν ζωγραφισμένες στο ρύγχος του, το συγκεκριμένο B-24D έφερνε σημάδια από 200 τουλάχιστον μπαλωμένες τρύπες, οι οποίες είχαν προκληθεί από θραύσματα αντιαεροπορικών και από βλήματα πολυβόλων και πυροβόλων. Κατά την επιθεώρηση μία τρύπα διαμέτρου 2 ιντσών ανακαλύφθηκε στη θωράκιση μιας από τις αυτοσφραγιζόμενες δεξαμενές καυσίμου και το ξεχασμένο θραύσμα αφαιρέθηκε. (Sara Repp Archive)
Το Β-24D 41-23656, 'L', 'ROWDY ANN', ανατέθηκε στο πλήρωμα του Υπολοχαγού (Ι) John M. Repp, στις 19 Νοεμβρίου 1943. Ο Kavafes και οι συνάδελφοί του πέταξαν με αυτό το αεροσκάφος σε τουλάχιστον 21 αποστολές. Στην αεροπορική επιδρομή εναντίον του Ploesti στις 5 Απριλίου 1944 υπέστη σοβαρές ζημιές. Μετά την επισκευή του μεταφέρθηκε στο 376th Bombardment Group, όμως εκεί χρησιμοποιήθηκε μόνο για την μεταφορά βετεράνων στις ΗΠΑ, οι οποίοι είχαν ολοκληρώσει την θητεία τους στο μέτωπο. Οι σβάστικες που είναι ζωγραφισμένες στο ρύγχος του βομβαρδιστικού, αντικατοπτρίζουν τις καταρρίψεις που πέτυχαν οι πολυβολητές των πληρωμάτων που πέταξαν με αυτό. Το τελευταίο “kill marking” που ζωγραφίστηκε, αφορούσε την κατάρριψη ενός Fw-190, που πέτυχε ο Επιλοχίας (Ι) Argery H Kavafes, πάνω από το Ploesti, στις 5 Απριλίου 1944. (Copyright Bertrand Brown aka Gaetan Marie)
Οι Γερμανοί αντέδρασαν με πυκνά πυρά φραγμού, τα οποία αν και ήταν ακριβή ως προς το ύψος πτήσης των Αμερικανικών βομβαρδιστικών, εντούτοις το αντιαεροπορικό μπαράζ επικεντρώνονταν λίγο πιο μακριά από τα Β-24D του σχηματισμού. Σύντομα η βόρεια πλευρά τού αεροδρομίου τού Τατοΐου καλύφθηκε από τις εκρήξεις των βομβών. Ο διάδρομος χτυπήθηκε επανειλημμένα γεμίζοντας κρατήρες, ενώ παρατηρήθηκαν και τέσσερα απευθείας πλήγματα στα υπόστεγα των αεροσκαφών, όπου σε ένα από αυτά σημειώθηκε μια μεγάλη έκρηξη. Επίσης μία βόμβα έπληξε το διοικητήριο του αεροδρομίου, ενώ από τα 40 περίπου καταδιωκτικά Μe-110 που ήταν αραιωμένα στους χώρους διασποράς, τα 4 πήραν φωτιά και καταστράφηκαν. Δεν υπήρξαν απώλειες βομβαρδιστικών και έξι Β-24, τα οποία ήταν εξοπλισμένα με κάμερες, τράβηξαν αρκετές λήψεις προκειμένου οι φωτογραφίες να αναλυθούν αργότερα. O Ανθυπολοχαγός (Ι) Repp ανέφερε ότι οι βόμβες τού αεροσκάφους του, έπληξαν τον χώρο των υποστέγων και τον χώρο διασποράς αεροσκαφών, οι οποίοι καλύφθηκαν από εκρήξεις, καπνούς και σύννεφα σκόνης. Δύο βόμβες κόλλησαν στους πυλώνες ανάρτησης, όμως αργότερα κατάφερε να τις απορρίψει πάνω από την θάλασσα.
Την επόμενη ημέρα, 5 Οκτωβρίου 1943, ο Kavafes και οι συνάδελφοί του πετώντας ξανά με το "ROSIE WRECKED 'EM", βομβάρδισαν την Αεροπορική Βάση Ελευσίνας. Συνολικά 42 αεροσκάφη από το 376th και το 98th Bomb Group, άδειασαν το φορτίο τους πάνω από τον διάδρομο και τις εγκαταστάσεις στο βόρειο τμήμα του αεροδρομίου. Όπως στο Τατόι έτσι και στην Ελευσίνα, εντοπίστηκαν και πάλι στους χώρους διασποράς περίπου 40-50 δικινητήρια αεροσκάφη. Τα περισσότερα από αυτά διέθεταν διπλό κάθετο σταθερό και αναγνωρίστηκαν ως Μe-110. Αυτή την φορά οι Γερμανοί ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι και ο σχηματισμός αναχαιτίστηκε από εννέα Μe-109G, τα οποία είχαν απογειωθεί από το αεροδρόμιο στο Καλαμάκι (Χασάνι). Κατά την διάρκεια της αερομαχίας έξι Β-24D χτυπήθηκαν, εκ των οποίων το ένα σοβαρά, όμως παρά τις ζημιές που υπέστησαν κατάφεραν να επιστρέψουν στην βάση τους. Το B-24D, '803 K', "ROSIE WRECKED 'EM", στο οποίο επέβαινε ο Argery, αρχικά δέχθηκε ορισμένες μετωπικές επιθέσεις, από την «ώρα 12», όμως από τα αμυντικά πυρά των πολυβολητών τού σχηματισμού, καταρρίφθηκαν δύο Me-109G, τα οποία φάνηκαν να συντρίβονται στην θάλασσα. Λίγο αργότερα το βομβαρδιστικό δέχθηκε τρεις ακόμη επιθέσεις, αυτή τη φορά από τα νώτα, στην «ώρα 6». Δύο από τα Μe-109G πλησίασαν σε κοντινή απόσταση και πολυβολώντας από τις 500 και τις 300 γιάρδες, επέφεραν ορισμένα πλήγματα πριν απαγκιστρωθούν. Κατά την διάρκεια της αερομαχίας ο Καβάφης ξόδεψε 60 φυσίγγια, βάλλοντας εναντίον των Messerschmitt, όμως δεν διεκδίκησε κάποια επιτυχία. Οι πολυβολητές του σχηματισμού πιστώθηκαν συνολικά με τρεις επιβεβαιωμένες καταρρίψεις. Στις 6 Οκτωβρίου δεν εκτελέστηκαν αποστολές και οι ιπτάμενοι βρήκαν την ευκαιρία να ξεκουραστούν και να αποφορτιστούν για λίγο από το άγχος των επιχειρήσεων. Το επόμενο τετραήμερο προβλέπονταν ιδιαίτερα καυτό, καθώς οι επιτελείς της 12ης Αεροπορικής Δύναμης (Twelfth Air Force) σχεδίαζαν να καθηλώσουν στο έδαφος τα αεροπλάνα της Luftwaffe, που επιχειρούσαν από την Κρήτη.
Στις 7 Οκτωβρίου 1943 ο στόχος που ανατέθηκε στην 98η Πτέρυγα ήταν το Γερμανικό αεροδρόμιο στο Καστέλλι Πεδιάδος. Συνολικά 24 αεροσκάφη πήραν μέρος στην αποστολή, και αυτή τη φορά ο Kavafes και οι υπόλοιποι άνδρες του πληρώματος χρησιμοποίησαν το B-24D 41-24023, 'D', με το οποίο έπληξαν εγκάρσια τον διάδρομο με 9 βόμβες των 500 λιβρών. Το αντιαεροπορικό πυρ ήταν ακριβές, ως προς το ύψος και την κατεύθυνση των αεροσκαφών, όμως δεν υπήρξαν απώλειες. Στις 8 Οκτωβρίου 22 αεροσκάφη επέδραμαν ξανά στην Κρήτη και αυτή τη φορά βομβάρδισαν το Γερμανικό αεροδρόμιο στο Ηράκλειο, προσπαθώντας να καταστήσουν ανενεργούς τους διαδρόμους απογειώσεων. Το πλήρωμα του Ανθυπολοχαγού (Ι) Repp πετώντας ξανά με το '023 D', αναγκάστηκε να προβεί σε ομαδική άφεση βομβών (salvo), λόγω βλάβης του διαστημόμετρου (intervalometer) στον πίνακα των βομβών. Κατά την διάρκεια της επιδρομής παρατηρήθηκαν αρκετά πλήγματα στις διασταυρώσεις των διαδρόμων απογείωσης. Επίσης χτυπήθηκαν δύο υπαίθριες αποθήκες καυσίμων και πυρομαχικών, οι οποίες ανεφλέγησαν. Στις 9 Οκτωβρίου, η 98η Πτέρυγα βομβάρδισε για δεύτερη φορά το Γερμανικό αεροδρόμιο της πόλης. Οι βόμβες τού '023 D' έπληξαν τις διασταυρώσεις των διαδρόμων και κάποιες εξερράγησαν μεταξύ τριών αεροσκαφών. Κατά την απενημέρωση ο Καβάφης και οι συνάδελφοί του ανέφεραν ότι εντόπισαν στο έδαφος ορισμένες θέσεις πυροβόλων, οι οποίες ήταν σκαμμένες στην βραχώδη ακτή. Επίσης ανέφεραν την ύπαρξη ενός ακόμη αεροδρομίου, το οποίο δεν το είχε ο χάρτης, σε στίγμα 3515Ν και 2513Ε. Πιθανότατα επρόκειτο για κάποιο πεδίο προσγειώσεων στο Τυμπάκι. Στις 10 Οκτωβρίου στόχος ήταν και πάλι το βόρειο τμήμα των διαδρόμων στο Ηράκλειο, όμως αυτή την φορά η πυκνή συννεφιά επηρέασε την ακρίβεια του βομβαρδισμού και τα αποτελέσματα δεν ήταν δυνατόν να εξακριβωθούν. Τις επόμενες ημέρες το ενδιαφέρον των επιτελών της USAAF επικεντρώθηκε σε στόχους στην Ιταλία και την κεντρική Ευρώπη. Στις 13 Οκτωβρίου, η 344η Μοίρα Βομβαρδισμού μεταστάθμευσε από την Benina της Λιβύης, στο αεροδρόμιο Hergla, 90 χλμ. νοτιοδυτικά της Τύνιδας. Από εκεί το πλήρωμα πέταξε άλλες τέσσερεις φορές μέχρι το τέλος του μήνα, βομβαρδίζοντας διάφορους στόχους στην Ιταλία και την Αυστρία. Σε αυτές τις εξόδους χρησιμοποίησαν το B-24D, '803 Κ', "ROSIE WRECKED 'EM" το οποίο είχε πλέον επισκευαστεί, μετά τις ζημιές που είχε υποστεί πριν λίγες ημέρες, κατά την επιδρομή στην Ελευσίνα.
Βομβαρδισμός του αεροδρομίου της Ελευσίνας από αεροπλάνα της 98ης Μοίρας Βομβαρδισμού, τον Σεπτέμβριο του 1943. Ο Επιλοχίας (Ι) Kavafes πήρε μέρος σε δύο αποστολές εναντίον του συγκεκριμένου αεροδρομίου, στις 5 Οκτωβρίου και στις 6 Δεκεμβρίου του 1943. Ξεχωρίζουν τα τρία τριπλά υπόστεγα και κατεστραμμένα αεροσκάφη στο χώρο διασποράς. Πιθανότατα πρόκειται για μεταφορικά Junkers-52. O Kavafes πέταξε σε δύο αποστολές εναντίον τού συγκεκριμένου αεροδρομίου και στη μία από αυτές, ήταν η πρώτη φορά που πυροβόλησε εναντίον Γερμανικών καταδιωκτικών, βλέποντας για πρώτη φορά, από τόσο κοντινή απόσταση, τα περίφημα Me-109G. (Gary Kavafes Archive)
Οι δύο Ελληνοαμερικανοί της 344ης Μοίρας Βομβαρδισμού ποζάρουν μαζί. Η φωτογραφία πιθανότατα έχει ληφθεί στην Αεροπορική Βάση του Lecce στην Ιταλία, στα μέσα Μαΐου 1944. Ο Επιλοχίας (Ι) Argery H Kavafes (δεξιά) ποζάρει μαζί με τον Ανθυπολοχαγό (Ι) Nicholas J Stathakis (αριστερά), ο οποίος ως κυβερνήτης ενός B-24, μόλις έχει αφιχθεί στην Μοίρα μαζί με το πλήρωμά του. Ο Kavafes εκείνη την περίοδο περίμενε το φύλλο πορείας με τις έγγραφες διαταγές του, προκειμένου να επιστρέψει στην πατρίδα, ενώ ο Stathakis είχε μπροστά του ένα αβέβαιο μέλλον, με την υποχρέωση να εκπληρώσει μια δύσκολη θητεία 50 πολεμικών αποστολών. Παρόλα αυτά κατάφερε να επιβιώσει και στις αρχές του 1945 επέστρεψε και αυτός στις ΗΠΑ, παρασημοφορημένος βετεράνος πλέον. (Gary Kavafes Archive)
Η ΠΡΩΤΗ (ΠΙΘΑΝΗ) ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ
Στις 2 Νοεμβρίου 1943 ο Επιλοχίας (Ι) Κavafes και οι συνάδελφοί του έλαβαν μέρος σε μία από τις πιο δύσκολες και περιπετειώδεις αποστολές της θητείας τους. H 98η Πτέρυγα Βομβαρδισμού απογείωσε 26 αεροσκάφη τα οποία, σε συνεργασία με τα Β-17G της 99ης Πτέρυγας, θα βομβάρδιζαν το τεράστιο βιομηχανικό συγκρότημα στο Wiener Neustadt, 50χλμ. νότια της Βιέννης. Στόχος τους ήταν ένα εργοστάσιο το οποίο κατασκεύαζε ατράκτους για τα Me-109. Επίσης στα διάφορα εργοστάσια της περιοχής κατασκευάζονταν τα περίφημα άρματα μάχης Panzer, τα βαρέα καταδιωκτικά Me-110, ενώ επισκευάζονταν και βομβαρδιστικά της εταιρείας Junkers. Η αποστολή δεν ξεκίνησε καλά καθώς επτά Liberators αναγκάστηκαν να ματαιώσουν λόγω μηχανικών προβλημάτων και κακοκαιρίας. Πάνω από τον στόχο το αντιαεροπορικό πυρ ήταν πυκνό και εύστοχο και ο Kavafes είδε με τρόμο ένα Β-24D να δέχεται ένα καίριο πλήγμα και να διαλύεται στον αέρα χωρίς επιζώντες. Μέσα από τον κοιλιακό πυργίσκο παρατηρούσε με δέος τις εκρήξεις των αντιαεροπορικών πυρών, ενώ στο έδαφος, μπορούσε να διακρίνει τους καπνούς και τις εκρήξεις των βομβών, που ισοπέδωναν κτίρια και εγκαταστάσεις. Μόλις τα αμερικανικά βομβαρδιστικά έλαβαν πορεία επιστροφής τα καταδιωκτικά της Luftwaffe ανέλαβαν δράση. Μια ομάδα από 40-50 περίπου Me-109 και Fw-190 τους επιτέθηκαν, αρχικά από τα πλάγια, στην «ώρα 3». Στον σχηματισμό των Β-24D δεκάδες πολυβόλα στράφηκαν προς το μέρος τους, εξαπολύοντας ένα χείμαρρο βλημάτων. Καθώς οι Γερμανοί διώκτες άνοιξαν και αυτοί πυρ, χιλιάδες τροχιοδεικτικά άρχισαν να διατρέχουν τον ουρανό προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ένα Μe-109G βυθίστηκε από ψηλά στην «ώρα 8» βάλλοντας καταιγιστικά εναντίον τού Β-24D, '803 K' και ορισμένα βλήματα διέτρησαν την άτρακτο και τις πτέρυγες του βομβαρδιστικού. Καθώς το καταδιωκτικό πλησίαζε, ο πολυβολητής του μεσαίου άνω πυργίσκου, Επιλοχίας (Ι) John E Hoh, εξαπέλυσε εναντίον του μια ριπή από 50 σφαίρες και κάποιες από αυτές έπληξαν την δεξαμενή καυσίμου. Το Γερμανικό καταδιωκτικό εξερράγη ξαφνικά στον αέρα και διαλύθηκε σε κομμάτια, τυλιγμένο μέσα σε μια πορτοκαλί λάμψη φωτιάς και μαύρου καπνού. Η ενδοσυνεννόηση κατακλύστηκε από κραυγές και επιφωνήματα των ανδρών, όμως ο Ανθυπολοχαγός (Ι) Repp τους επέστησε την προσοχή, διατάζοντας να συνεχίσουν την κατάδειξη των στόχων, αναφέροντας θέση-ύψος-κατεύθυνση, για κάθε Γερμανικό καταδιωκτικό που τους πλησίαζε. Εν τω μεταξύ ο Επιλοχίας (Ι) Kavafes, κλεισμένος μέσα στον ολομεταλλικό σφαιρικό πυργίσκο της κοιλιάς, συνέχιζε να περιστρέφεται προς όλες τις κατευθύνσεις, βάλλοντας με τα δύο πολυβόλα των 0,50 ιντσών, εναντίον όσων Γερμανών χειριστών διέσχιζαν κάθετα τον σχηματισμό. Ένα ακόμη Μe-109G επιτέθηκε στο Β-24D '803 K' από το οπίσθιο ημισφαίριο, ψηλά στην «ώρα 6», πυροβολώντας με μανία, όμως δέχτηκε τα αμυντικά πυρά των πολυβολητών και ανεφλέγη. Το καταδιωκτικό πέρασε με φόρα κάτω από την κοιλιά του βομβαρδιστικού, μπαίνοντας στα σκοπευτικά του Kavafes ο οποίος εξαπέλυσε μια μακρόσυρτη ριπή εναντίον του. Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν για 35 λεπτά και κατόπιν οι Γερμανοί χειριστές αποχώρησαν. Ένα ακόμη Β-24D φάνηκε να μπαίνει σε μια ελαφρά κάθοδο και να εγκαταλείπει τον σχηματισμό, αφήνοντας πίσω του μία λεπτή γραμμή καπνού. Το B-24D "FINITO BENITO" είχε προλάβει να βομβαρδίσει τον στόχο όμως λίγο αργότερα δέχθηκε ένα βλήμα στην άδεια αποθήκη βομβών. Η έκρηξη δημιούργησε μια τεράστια τρύπα, κοντά στο σημείο της ένωσης με τις πτέρυγες, εξαφανίζοντας το πάνω μέρος της ατράκτου! Πέντε αλεξίπτωτα πρόλαβαν να ανοίξουν στον ουρανό και αμέσως μετά το χτυπημένο αεροσκάφος κόπηκε στη μέση. Στο τέλος της αερομαχίας οι πολυβολητές του σχηματισμού είχαν πετύχει 7 επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και 3 πιθανές. Ο Ελληνοαμερικανός πολυβολητής είχε ξοδέψει 350 σφαίρες, διεκδικώντας ένα Μe-109G ως πιθανή κατάρριψη.
Καθώς το πληγωμένο '803 K' άρχισε να απομακρύνεται από τον στόχο ήταν φανερό πως δεν θα κατάφερνε να φτάσει στην βάση του στην Hergla της Τυνησίας. Οι ζημιές που είχε υποστεί από τα αντιαεροπορικά πυρά και τις επιθέσεις των καταδιωκτικών ήταν σοβαρές, όμως ο Argery και το υπόλοιπο πλήρωμα δεν ήθελαν να πηδήξουν με τα αλεξίπτωτα, πάνω από την Αδριατική Θάλασσα. Άλλωστε οι αναμνήσεις από το ατύχημα στις ΗΠΑ, πριν από τέσσερεις μήνες ήταν ακόμη νωπές. Επιπλέον ο αριστερός πλάγιος πολυβολητής, Επιλοχίας (Ι) Howard C. Brown, είχε τραυματιστεί σοβαρά από κάποιο θραύσμα και έχρηζε νοσηλείας. Φθάνοντας πάνω από τις ακτές της κεντρικής Ιταλίας ο Ανθυπολοχαγός (Ι) Repp αποφάσισε να προβεί σε αναγκαστική προσγείωση. Πιθανότατα κατάφερε να προσυδατώσει το '803 Κ' σε ένα αβαθές σημείο της λίμνης Lesina, η οποία βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Foggia. Δυστυχώς στην αναφορά μάχης της 98ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού, εκτός από το όνομα της λίμνης, δεν αναγράφονται περισσότερες λεπτομέρειες για το περιστατικό. Το πλήρωμα αργότερα μεταφέρθηκε σε κάποιο κοντινό συμμαχικό αεροδρόμιο, όπου την επόμενη ημέρα παρελήφθη από το Β-24D του Υπολοχαγού (I) Andrew M. Shappell και επέστρεψε στην βάση του. Μέχρι εκείνη την στιγμή (2 Νοεμβρίου 1943) ο Kavafes είχε βάλει στο ενεργητικό του 13 αποστολές. Στις 9 από αυτές είχε πετάξει με το “803 Κ”. Αν και δεν είναι γνωστή η έκταση των ζημιών που υπέστη το συγκεκριμένο αεροσκάφος, το σίγουρο είναι πως μετά από αυτή την αποστολή, το B-24D 41-11803, 'Κ', "ROSIE WRECKED 'EM", διαγράφηκε από το δυναμολόγιο της 98ης Πτέρυγας. Αργότερα μεταφέρθηκε στο 376th Bombardment Group (Φεβρουάριος 1944).
Στις 19 Νοεμβρίου ένα νέο Liberator ανατέθηκε στο πλήρωμα. Επρόκειτο για το Β-24D 41-23656, 'L', "ROWDY ANN", με το οποίο εκτέλεσαν τέσσερεις αποστολές έως το τέλος του μήνα. Στις 22 Νοεμβρίου η 344η Μοίρα Βομβαρδισμού εγκατέλειψε την Τυνησία και εγκαταστάθηκε στην Αεροπορική Βάση του Brindisi στην νοτιοανατολική Ιταλία. Στις 6 και στις 14 Δεκεμβρίου, ο Kavafes πέταξε ξανά πάνω από την Ελλάδα, μετέχοντας σε δύο ακόμη αποστολές εναντίον των αεροδρομίων της Ελευσίνας και τού Τατοΐου. Στην πρώτη περίπτωση ένα Me-109G επιτέθηκε στο "ROWDY ANN", βυθιζόμενο από ψηλά στην «ώρα 11». Ο ναυτίλος Ανθυπολοχαγός (Ι) James M. Rosenblum χειριζόμενος ένα από τα πολυβόλα του ρύγχους, πυροβόλησε εναντίον του όμως δεν παρατήρησε πλήγματα. Το Messerschmitt έχοντας ευθυγραμμιστεί στο ίδιο ύψος με το Β-24D, απαγκιστρώθηκε με βύθιση και ο Argery μέσα από τον κοιλιακό πυργίσκο, πρόλαβε να δει φευγαλέα την σκουρόχρωμη σιλουέτα του Me-109 με το λευκό spinner της έλικας. Τα Ρ-38 που συνόδευαν τα βομβαρδιστικά ενέπλεξαν τους Γερμανούς διώκτες, καταρρίπτοντας δύο από αυτούς. Στην δεύτερη περίπτωση τα πυκνά σύννεφα (10/10) πάνω από τον Αττικό ουρανό, ανάγκασαν τα βομβαρδιστικά στο σμήνος του Kavafes να επιστρέψουν άπρακτα στην βάση τους στο Brindisi. Παρόλα αυτά τα υπόλοιπα σμήνη στάθηκαν πιο τυχερά και μέσα από κάποιο άνοιγμα του καιρού, εξαπέλυσαν το φορτίο τους στην περιοχή των υποστέγων και στις διασταυρώσεις των διαδρόμων του Τατοΐου.
Οι δύο χειριστές του πληρώματος ποζάρουν μαζί. Ο κυβερνήτης Ανθυπολοχαγός (Ι) John M. Repp (αριστερά) και ο συγκυβερνήτης Ανθυπολοχαγός (Ι) Burton R. Dayharsh (δεξιά), υπήρξαν ένα εξαιρετικό δίδυμο. Στις περισσότερες από τις 50 περίπου αποστολές τους, πέταξαν κυρίως με το Β-24D 41-11803, 'ROSIE WRECKED 'EM', και το B-24D 41-23656, 'ROWDY ANN'. Αν και τα δύο αεροσκάφη πλήττονταν συχνά από τα αντιαεροπορικά πυρά και τις επιθέσεις των Γερμανικών καταδιωκτικών, εντούτοις πάντοτε κατάφερναν να τα φέρνουν πίσω στην Βάση τους με ασφάλεια. (Sara Repp Archive)
Φωτογραφία στην οποία φαίνονται οι ζημιές που προκλήθηκαν στο αεροδρόμιο του Καλαμακίου στην Αθήνα, της 98ης Πτέρυγας Βομβαρδιστικών, τον Σεπτέμβριο του 1944. (National Archives 78018AC)
Boeing B-17 Flying Fortresses της 15ης Αεροπορικής Δύναμης βομβαρδίζουν το αεροδρόμιο του Καλαμακίου στην Αθήνα, στις 15 Σεπτεμβρίου 1944. Τουλάχιστον 10 γερμανικά αεροπλάνα καταστράφηκαν, με τον βομβαρδισμό να επικεντρώνεται στο βόρειο τμήμα του αεροδρομίου. Aπό το Καλαμάκι επιχειρούσε και η IV./JG 27 εξοπλισμένη με Μe-109G-6/R6 από τον Μάϊο του 1943, μέχρι την άνοιξη του 1944 οπότε και μεταφέρθηκε στην Ουγγαρία. Με την 11./ JG 27 πετούσε και ένας από τους πιο γνωστούς άσους της Luftwaffe, o Heinrich Bartels ο οποίος σκοτώθηκε πάνω από τη Βόννη στις 23 Δεκεμβρίου του 1944, σε μία αερομαχία με αμερικανικά P-47 Thunderbolt, έχοντας 99 καταρρίψεις στο ενεργητικό του. Το διάστημα στο οποίο ο Γερμανός άσος επιχειρούσε από την Ελλάδα κατέρριψε συνολικά επτά συμμαχικά αεροπλάνα. (National Archives 54020AC)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΡΡΙΨΕΙΣ
Στις 19 Δεκεμβρίου 1943, ο στόχος που ανατέθηκε στην 98η Πτέρυγα ήταν το εργοστάσιο παραγωγής αεροσκαφών της εταιρείας Messerschmitt, στο Augsburg της Βαυαρίας. Για μία ακόμη φορά ο Ελληνοαμερικανός πολυβολητής και οι συνάδελφοί του θα ένιωθαν τις αντοχές τους να δοκιμάζονται, ερχόμενοι αντιμέτωποι με τον θάνατο και την αγριότητα του πολέμου. Πετώντας 30 μίλια νοτιοανατολικά του Augsburg ο σχηματισμός δέχτηκε τα πρώτα αντιαεροπορικά. Η πυκνή συννεφιά στην περιοχή των εργοστασίων έφθανε στα 10/10 και ανάγκασε τα αεροσκάφη να στραφούν στον δευτερεύοντα στόχο. Και πάλι όμως ο κλειστός καιρός τους υποχρέωσε σε τυφλό βομβαρδισμό. Λίγο αργότερα δέχτηκαν επίθεση από 20 Μe-109G, 15 Fw-190 και 20 Me-110, τα οποία επιτέθηκαν από ψηλά σε κάθε ώρα του ρολογιού. Ορισμένα Ju-88 πραγματοποίησαν επιθέσεις με ρουκέτες οι οποίες εξερράγησαν στο μέσον του σχηματισμού. Τρία B-24D χτυπήθηκαν από τις επιθέσεις των καταδιωκτικών και κατέπεσαν φλεγόμενα. Ο Kavafes επανδρώνοντας τη θέση του πολυβολητή στον κοιλιακό πυργίσκο διεκδίκησε ένα Μe-109G ως πιθανή κατάρριψη, το οποίο εισήλθε στα σύννεφα χτυπημένο. Oι υπόλοιποι του πληρώματος πέτυχαν τρεις επιβεβαιωμένες καταρρίψεις. Ο δεξιός πλάγιος πολυβολητής Leonard J. Majcher εντόπισε ένα ζεύγος από Me-109 να επιτίθενται σε ένα B-24D και σημάδεψε το δεύτερο αεροσκάφος εξαπολύοντας μια σύντομη ριπή. Το Me-109 έκανε ένα μισό roll και βυθίστηκε προς το έδαφος βγάζοντας καπνούς. Ο πολυβολητής του μεσαίου άνω πυργίσκου Επιλοχίας (Ι) John E. Hoh, ανέφερε την επίθεση ενός Me-109, το οποίο βυθίζονταν εναντίον τους από την «ώρα 5:30». Αμέσως ενέπλεξε τον στόχο εξαπολύοντας μια μακρόσυρτη ριπή από 80 βλήματα των 0,50 ιντσών. Το Me-109 έχοντας φθάσει σε απόσταση αναπνοής από το βομβαρδιστικό εξερράγη στις 150 γιάρδες (140 μέτρα) και τυλίχθηκε μέσα σε μια μπάλα φωτιάς. Ένα Ju-88 πλησίασε από τα πλάγια στην «ώρα 9» όμως χτυπήθηκε από τα συνδυασμένα πυρά των πολυβολητών του "ROWDY ANN". Το ογκώδες δικινητήριο αναποδογύρισε και βυθίστηκε προς το έδαφος, αφήνοντας πίσω του μια γραμμή μαύρου καπνού, με τον Kavafes και τους υπόλοιπους να συνεχίζουν να πυροβολούν εναντίον του, με συνεχόμενες ριπές. Ο πολυβολητής ουράς Επιλοχίας (Ι) Richard P. Wallace ήρθε αντιμέτωπος με ένα Me-109 το οποίο οριζοντιώθηκε στην «ώρα 6» και άρχισε να βάλλει από τις 300 γιάρδες. Ο Wallace εξαπέλυσε μια ριπή από 50 βλήματα πετυχαίνοντας τον κινητήρα του, ο οποίος τυλίχτηκε στις φλόγες. Το καταδιωκτικό εκτέλεσε απότομη άνοδο όμως μετά από λίγο χάνοντας ταχύτητα, έμεινε για μια στιγμή μετέωρο στον αέρα και κατόπιν άρχισε να πέφτει αργά προς το έδαφος. Ο Argery παρατηρούσε με δέος τον ουρανό τριγύρω του, ο οποίος είχε γεμίσει φλεγόμενα αεροσκάφη και τροχιοδεικτικά. Ξαφνικά το βλέμμα του έπεσε σε δύο B-24D που πετούσαν χαμηλότερα στα δεξιά τού σχηματισμού. Τα ακροπτερύγια των δύο αεροσκαφών συγκρούστηκαν μεταξύ τους και η πτέρυγα τού ενός B-24D άρχισε να διαλύεται, καθώς το βομβαρδιστικό έπεφτε προς το έδαφος. Αυτό ήταν και το τελευταίο επεισόδιο της αερομαχίας. Τελικά το πλήρωμα του Υπολοχαγού (Ι) Repp, το οποίο είχε απογειωθεί στις 07:10, κατάφερε να επιστρέψει σώο στην βάση του στο Brindisi, στις 15:25, μετά από 8 ώρες πτήσης. Οι άνδρες του είχαν καταφέρει να επιβιώσουν για μία ακόμη φορά, πετώντας σε μια αποστολή με απαίσιες καιρικές συνθήκες, θανατηφόρα αντιαεροπορικά πυρά και άγριες επιθέσεις καταδιωκτικών.
Στις 17 Ιανουαρίου 1944, η 98η Πτέρυγα Βομβαρδισμού μεταστάθμευσε στο αεροδρόμιο της πόλης Lecce και οι αποστολές συνεχίστηκαν με αδιάκοπο ρυθμό. Τώρα πια υπάγονταν στην 15η Αεροπορική Δύναμη (Fifteenth Air Force) και τα πληρώματά της συνέχιζαν να χτυπούν στόχους στην Ιταλία, τα Βαλκάνια, την Αυστρία, την Γερμανία και την Γαλλία. Ο Argery και οι συνάδελφοί του αποτελούσαν πλέον ένα έμπειρο πλήρωμα, με 33 αποστολές στο ενεργητικό τους. Στις 22 Φεβρουαρίου πέταξαν για πρώτη φορά ως "Lead Crew" και μπαίνοντας επικεφαλής του σχηματισμού της 344ης Μοίρας, βομβάρδισαν επιτυχώς ένα εργοστάσιο αεροσκαφών στο Regensburg της Βαυαρίας. Το "ROWDY ANN" αν και χτυπήθηκε από τα αντιαεροπορικά, εντούτοις υπέστη μόνο ελαφρές ζημιές. Καθώς απομακρύνονταν από τον στόχο δέχτηκε επίθεση από είκοσι Me-110 τα οποία, αφού πρώτα εξαπέλυσαν κάποιες ρουκέτες εναντίον του σχηματισμού, στην συνέχεια επιτέθηκαν από την «ώρα 3» και την «ώρα 7». Ο Kavafes επανδρώνοντας το πυργίσκο της κοιλιάς (Ball Turret), είδε αρκετές φορές τα τροχιοδεικτικά του να σταματούν στην άτρακτο και τα φτερά ορισμένων Messerschmitt, αλλά δεν διεκδίκησε κάποια επιτυχία. Αντιθέτως ο ασυρματιστής, Επιλοχίας (Ι) Leonard J. Majcher, κατάφερε να καταρρίψει ένα Me-110 ενώ ο πολυβολητής ουράς, Επιλοχίας (Ι) Richard P. Wallace, διεκδίκησε ένα ακόμη Me-110 ως πιθανό.
Στις αρχές του επόμενου μήνα, στις 2 και στις 7 Μαρτίου, ο Kavafes πέταξε σε δύο ακόμη αποστολές βομβαρδισμού εναντίον μίας Γερμανικής πυροβολαρχίας στο Cisterno και ενός σιδηροδρομικού σταθμού στο Poggibonsi της κεντρικής Ιταλίας. Στην συνέχεια ο νεαρός αεροπόρος απείχε από τις πτήσεις, για τρεις εβδομάδες περίπου. Από τα αρχεία της 98ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού προκύπτει ότι σε αυτό το διάστημα, το πλήρωμα του Υπολοχαγού (Ι) John M. Repp συνέχισε να πετά κανονικά στις αποστολές, όμως το όνομα του Ελληνοαμερικανού πολυβολητή απουσιάζει από την σύνθεση του πληρώματος. Πιθανότατα βρισκόταν σε άδεια ή ίσως να είχε τραυματιστεί σε κάποια αποστολή για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία. Τελικά στις 30 Μαρτίου ο Argery επέστρεψε ξανά στην δράση, συμμετέχοντας με τους συναδέλφους του και το Β-24D "ROWDY ANN", στον βομβαρδισμό του σιδηροδρομικού σταθμού της Σόφιας στην Βουλγαρία. Ο στόχος ήταν καλυμμένος από πυκνό καπνό και το πλήρωμα βομβάρδισε ένα κτιριακό συγκρότημα, στον οικιστικό ιστό της πόλης, στο οποίο παρατηρήθηκε μία τεράστια έκρηξη. Όπως διαπιστώθηκε κατά την απενημέρωση επρόκειτο για μία αποθήκη καυσίμων ή πυρομαχικών, η οποία εξερράγη. Λίγο αργότερα ένα Me-109 τους επιτέθηκε χαμηλά από την «ώρα 6», όμως τα εύστοχα πυρά τού πολυβολητή της ουράς, Επιλοχία (Ι) Richard P Wallace, του προξένησαν σοβαρές ζημιές και το ανάγκασαν να απεμπλακεί. Τα καταδιωκτικό απομακρύνθηκε ακολουθούμενο από τα τροχιοδεικτικά του δεξιού πλάγιου πολυβολητή Επιλοχία (Ι) Kavafes και του Επιλοχία (Ι) Seferino A. Troncoso, ο οποίος επάνδρωνε τον κοιλιακό πυργίσκο.
Στην αεροπορική επιδρομή εναντίον του Ploesti, στις 5 Απριλίου 1944, ο Argery βρισκόταν πλέον στην 41η αποστολή του. Ο βετεράνος αεροπόρος πάντοτε αναφερόταν με υπερηφάνεια στο γεγονός, ότι είχε πετάξει εναντίον ενός από τους πιο «σκληρούς» στόχους στην Ευρώπη. Από τον Ιούνιο του 1942 έως τον Αύγουστο του 1944, η USAAF πραγματοποίησε 25 αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του Ploesti, ενώ η RAF μόνο τρεις. Το "ROWDY ANN" εκείνη την ημέρα, είχε τοποθετηθεί στη θέση Νο.3, στο Σμήνος που θα ηγείτο του σχηματισμού. Ο στόχος που τους είχε ανατεθεί ήταν ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης ενώ άλλα σμήνη, σε συνεργασία με την 450η Πτέρυγα Βομβαρδισμού, θα χτυπούσαν τα διυλιστήρια πετρελαίου. Το προπέτασμα καπνού υπήρξε αναποτελεσματικό και τα αμερικανικά βομβαρδιστικά εξαπέλυσαν με επιτυχία τις βόμβες τους, παρά τα σφοδρά αντιαεροπορικά πυρά. Σύντομα δύο τεράστιες φλόγες φάνηκαν να κατακαίουν τις εγκαταστάσεις της Phoenix Orion Oil Refineries. Δεξαμενές αποθήκευσης καυσίμων φάνηκαν να τινάζονται στον αέρα και μία ουρανομήκης στήλη πυκνού μαύρου καπνού, είχε φτάσει έως τα 15.000 πόδια ύψος. Το Β-24D κόντευε να βγει από την περιοχή τού αντιαεροπορικού μπαράζ όταν ξαφνικά ορισμένα βλήματα εξερράγησαν σε κοντινή απόσταση. Θραύσματα διέτρησαν το αεροσκάφος από άκρη σε άκρη και η αριστερή πτέρυγα χτυπήθηκε σοβαρά. Το αριστερό πηδάλιο κλίσεως αχρηστεύθηκε και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, δεκάδες σκούρες κηλίδες εμφανίστηκαν στον ουρανό, ψηλά στην «ώρα 12», να πλησιάζουν με ταχύτητα τον σχηματισμό. Επρόκειτο για μία ομάδα από 60-70 καταδιωκτικά της Luftwaffe που αποτελούνταν κυρίως από Μe-110, Fw-190, Me-109 και λίγα Ju-88 και Me-210.
Οι Γερμανοί χειριστές έδρασαν χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Στην αρχή 30 περίπου Fw-190 και Me-109 εκτέλεσαν 2 μαζικές επιθέσεις, επιτιθέμενα μετωπικά από ψηλά στην «ώρα 12», βάλλοντας καταιγιστικά με όλα τους τα όπλα. Κατόπιν διασπάστηκαν σε ζεύγη και τετράδες βυθιζόμενα εναντίον του σχηματισμού από κάθε ώρα του ρολογιού. Τρία Β-24 καταρρίφθηκαν από αυτές τις επιθέσεις και 12-18 αλεξίπτωτα φάνηκαν να ανοίγουν στον ουρανό. Ο ναυτίλος Ανθυπολοχαγός (Ι) James M. Rosenblum ο οποίος σε προηγούμενες αποστολές είχε πιστωθεί με την επιβεβαιωμένη κατάρριψη ενός Me-109 και την πιθανή ενός δικινητήριου Me-210, αυτή την φορά δεν υπήρξε τυχερός. Τραυματισμένος σοβαρά από κάποιο θραύσμα, σωριάστηκε στο δάπεδο του αεροσκάφους αιμόφυρτος και ο βομβαρδιστής Ανθυπολοχαγός (Ι) Joseph T. Murphy έσπευσε κοντά του. Εν τω μεταξύ ο Επιλοχίας (Ι) Argery Kavafes, από το παράθυρο του δεξιού πλάγιου πολυβολητή, σημάδευε με ψυχραιμία ένα Fw-190 που εκτελούσε βύθιση εναντίον τους από την «ώρα 3». Κρατώντας σφιχτά με τα δυο του χέρια, τις λαβές τού Browning των 0,50-inch, το άφησε να πλησιάσει κοντά και κατόπιν πίεσε με τους αντίχειρες την πεταλοειδή σκανδάλη του όπλου, εξαπολύοντας μια μακρόσυρτη ριπή 5 δευτερολέπτων. Ορισμένα τροχιοδεικτικά φάνηκαν να πλήττουν τον κινητήρα του Fw-190 ο οποίος εξερράγη και το καταδιωκτικό τυλίχτηκε στις φλόγες. Στο πίσω μέρος του βομβαρδιστικού, οι πολυβολητές του πυργίσκου της κοιλιάς και της ουράς, παρακολουθούσαν συνεπαρμένοι το Fw-190 να βυθίζεται προς το έδαφος, σαν φλεγόμενος κομήτης. Ο αριστερός πλάγιος πολυβολητής Επιλοχίας (Ι) Troncoso, με τον οποίο πολεμούσαν πλάτη με πλάτη, τον χτύπησε φιλικά στον ώμο και του είπε χαμογελώντας: "Good job Arge". Ο Έλληνας του πληρώματος είχε πετύχει την πρώτη του επιβεβαιωμένη κατάρριψη και είχε κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος από τον εαυτό του. Μετά την επιστροφή τους στην βάση ο Υπολοχαγός (Ι) John M. Repp σημείωσε στην αναφορά του:
«Εύστοχα αντιαεροπορικά πυρά, μέτριας έντασης. Ο Ανθυπολοχαγός (Ι) Rosenblum τραυματίστηκε. Ο Επιλοχίας (Ι) Kavafes κατέρριψε ένα εχθρικό αεροσκάφος. Η αριστερή πτέρυγα του αεροσκάφους υπέστη σοβαρές ζημιές. Το "ROWDY ANN" δεν μπορεί να πετάξει πια».
Στις 15 Απριλίου 1944 ο Argery έφτασε τον μαγικό αριθμό των 50 πολεμικών αποστολών, ολοκληρώνοντας έτσι μία μακρά και δύσκολη θητεία στο Μεσογειακό και το Ευρωπαϊκό Θέατρο Επιχειρήσεων. Ουσιαστικά πέταξε σε 44 πολεμικές αποστολές όμως κάποιες από αυτές λογίζονταν ως διπλές (double missions), λόγω της μεγάλης τους διάρκειας, που ορισμένες φορές ξεπερνούσε τις 9-10 ώρες. Στο ενεργητικό του είχε βάλει πάνω από 300 πολεμικές ώρες πτήσης, έχοντας πιστωθεί με την επιβεβαιωμένη κατάρριψη 1 Fw-190 και τις πιθανές καταρρίψεις από δύο Me-109. Για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην διάρκεια της θητείας του, τιμήθηκε με πληθώρα παρασήμων. Στις ηθικές αμοιβές που έλαβε μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν το Air Medal με 8 Oak Leaf Clusters, το Purple Heart, το European-African-Middle Eastern Campaign Medal, κ.α. Σε αυτούς τους 7 μήνες δράσης, η αρχική σύνθεση τού πληρώματος μεταβλήθηκε αρκετές φορές, καθώς τρεις άνδρες τραυματίστηκαν από τα αντιαεροπορικά πυρά και τις επιθέσεις των καταδιωκτικών και αντικαταστάθηκαν. Ο Λοχαγός (Ι) Repp πέταξε επιπλέον σε 2-3 αποστολές, αποσπασμένος σε άλλα πληρώματα, ως "Lead Crew". Μετά την προαγωγή του στις 16 Απριλίου, ανέλαβε για ένα διάστημα και διοικητικά καθήκοντα στην 344η Μοίρα Βομβαρδισμού. Ο Kavafes επέστρεψε στις ΗΠΑ στις 30 Μαΐου 1944. Θα περίμενε κανείς πως ο βετεράνος πολυβολητής, θα περνούσε πλέον το υπόλοιπο του πολέμου σε κάποια Μονάδα της USAAF, εκπαιδεύοντας νέους συναδέλφους του. Παρόλα αυτά ο Argery εκμεταλλευόμενος την κατάργηση του κανονισμού, που απαιτούσε πανεπιστημιακές σπουδές από όποιον ήθελε να γίνει πιλότος, αποφάσισε να κυνηγήσει το παλιό του όνειρο και αιτήθηκε να εκπαιδευτεί ως χειριστής καταδιωκτικού. Έτσι λοιπόν μετά από 9 μήνες εκπαίδευσης έλαβε τα φτερά του, όμως δεν πρόλαβε να σταλεί στο μέτωπο, για μια δεύτερη θητεία, γιατί ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έφτασε στο τέλος του. Εκείνη την περίοδο ο νεαρός χειριστής εκτελούσε την επιχειρησιακή του εκπαίδευση όμως δυστυχώς δεν είναι γνωστό με ποιο τύπο μαχητικού πέταξε. Η απώλεια τού προσωπικού του logbook δυσκόλεψε επιπλέον την έρευνα. Μετά την λήξη του πολέμου ο Argery έλαβε τιμητική αποστρατεία στις 25 Σεπτεμβρίου 1945. Κατά την διάρκεια τού πολιτικού του βίου εργάστηκε αρχικά ως τεχνικός ραδιοφώνου στην Columbia Broadcasting Company και από εκεί μεταπήδησε στο τηλεοπτικό κανάλι WCAU TV στη Φιλαδέλφεια όπου εργάστηκε μέχρι την συνταξιοδότησή του. Στις 18 Νοεμβρίου 1950 παντρεύτηκε την αγαπημένη του Gloria Mates Kavafes στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στην Νέα Υόρκη. Το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά την Denise και τον Gary και πέντε δισέγγονα. Ο βετεράνος αεροπόρος απεβίωσε στις 27 Οκτωβρίου 2004, στο Cherry Hill του New Jersey, σε ηλικία 83 ετών.
Από αριστερά προς τα δεξιά ποζάρουν ο Λοχαγός (Ι) John M Repp και ο Επιλοχίας (Ι) Argery Harry Kavafes, μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους τους, μετά την επιστροφή τους στις ΗΠΑ. (Gary Kavafes Archive)
Ο Επιλοχίας (Ι) Argery H Kavafes ποζάρει πάνω σε ένα εκπαιδευτικό διπλάνο Boeing PT-17 Stearman. Πιθανότατα η φωτογραφία έχει ληφθεί στις αρχές του 1945. Μετά την ολοκλήρωση της θητείας του και την επιστροφή του στις ΗΠΑ, ο Αργύρης πληροφορήθηκε ότι καταργήθηκε ο κανονισμός που απαιτούσε πανεπιστημιακές σπουδές, από όποιον ήθελε να γίνει πιλότος. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να κυνηγήσει το παλιό του όνειρο και αιτήθηκε να εκπαιδευτεί ως χειριστής καταδιωκτικού. Παρόλα αυτά δεν πρόλαβε να σταλεί στο μέτωπο, για μια δεύτερη θητεία, γιατί ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έφτασε στο τέλος του. (Gary Kavafes Archive)
Ο Argery H Kavafes ποζάρει κατά την διάρκεια της εκπαίδευσής του ως Δόκιμος Αεροπόρος. Στο αριστερό μέρος της στολής του φορά την πουλάδα του πολυβολητή και τα παράσημα που έλαβε, κατά την πρώτη του πολεμική θητεία στο Μεσογειακό και το Ευρωπαϊκό Θέατρο Επιχειρήσεων. Στο πηλήκιό του ξεχωρίζει το έμβλημα του Δόκιμου Αεροπόρου, δηλαδή οι πτέρυγες που τέμνονται από μία κάθετη δίφυλλη έλικα. (Gary Kavafes Archive)
Δύο φωτογραφίες από την επιδρομή στο βιομηχανικό συγκρότημα του Wiener Neustadt της Αυστρίας, στις 2 Νοεμβρίου 1943. Το Β-24D 42-72891, 'FINITO BENITO' της 344ης Μοίρας της 98ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού, αποχωρεί χτυπημένο έχοντας προλάβει να βομβαρδίσει τον στόχο. Στην άνω φωτογραφία η τεράστια τρύπα στο πάνω μέρος της ατράκτου είναι εμφανής. Στην κάτω φωτογραφία η κοντινή λήψη που έχει γίνει υπό διαφορετική γωνία, δείχνει ότι ένα μεγάλο τμήμα της ραγισμένης ατράκτου έχει πλέον αποκολληθεί, εξαιτίας των πιέσεων που ασκούνται στην δομή της. Λίγο αργότερα το αεροσκάφος θα κοβόταν στη μέση και οι απώλειες μεταξύ του πληρώματος θα ανέρχονταν σε 7 νεκρούς και 3 αιχμαλώτους πολέμου. H 98η Πτέρυγα Βομβαρδισμού συμμετείχε συνολικά σε 417 πολεμικές αποστολές και τιμήθηκε με 15 Αστέρες Μάχης και 2 Προεδρικές Εύφημες Μνείες, πετώντας πάνω σχεδόν απ΄όλη την Ευρώπη. Έλαβε μέρος στις μεγάλες επιδρομές στο Ploesti την 1η Αυγούστου 1943 και στις 9 Ιουλίου 1944 και δύο μέλη της τιμήθηκαν με την υψηλότερη ηθική αμοιβή των ΗΠΑ για την θυσία τους, το Μετάλλιο της Τιμής. Μετά το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη, επέστρεψε στις ΗΠΑ και επανεξοπλίστηκε με B-29 προκειμένου να μετάσχει στις επιχειρήσεις στον Ειρηνικό, ωστόσο δεν πρόλαβε να δει δράση. (Νational Archives)
Ο Επιλοχίας (Ι) Argery Kavafes ποζάρει με την αδελφή του, Despina, λίγο μετά την ολοκλήρωση της θητείας του και την επιστροφή του στις ΗΠΑ. (Gary Kavafes Archive)
Τα μετάλλια και τα αναμνηστικά του βετεράνου αεροπόρου τα οποία τα παιδιά του κρατάνε ως πολύτιμα κειμήλια. (Gary Kavafes Archive)
Ο Επιλοχίας (Ι) Argery Kavafes ποζάρει ευτυχισμένος με τις αδελφές του, Despina και Virginia, λίγο μετά την ολοκλήρωση της θητείας του και την επιστροφή του στις ΗΠΑ. (Gary Kavafes Archive)
ARGYRIS KAVAFES COMBAT MISSIONS
5 Οκτωβρίου του 1943, πάνω από την Ελευσίνα. B-24 Liberators της 98ης και της 376ης Μοίρας Βομβαρδισμού απογειώνονται από τη Βεγγάζη προκειμένου να χτυπήσουν γερμανικούς στόχους κοντά στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η απογείωση ξεκινά περί τις 11:00 τοπική ώρα και η άφιξη στο στόχο γίνεται στις 14:15. Στο σχέδιο απεικονίζεται η τελευταία ομάδα B-24D του τομέα Β (δεξιά πλευρά του σχηματισμού) λίγο πριν δεχθεί την επίθεση του Γερμανού Άσσου Heinrich Bartels με το BF-109G-6 της μοίρας JG 27/11. O Bartels θα χτυπήσει πρώτα το B-24D 41-24035, '72' "Gremlin', που θα εκραγεί στον αέρα και αμέσως μετά θα επιτεθεί στο B-24D 42-40206, '64', Eight Ball το οποίο θα καταπέσει λίγο αργότερα στο ύψος της Τανάγρας. Το αεροπλάνο του Bartels έχει τη γνωστή αναγραφή «Marga» (σύμφωνα με το όνομα της γυναίκας του «Margo») στην αριστερή πλευρά της ατράκτου, κάτω από την καλύπτρα. Στο κάθετο σταθερό, διακρίνονται οι 51 καταρρίψεις που είχε επιβεβαιωμένες μέχρι τη συγκεκριμένη ημερομηνία (5 Οκτωβρίου). Τα 3 βομβαρδιστικά Β-24D της εικόνας είναι από αριστερά προς τα δεξιά, το 42-72843, '24', Strawberry Bitch (επεβίωσε του πολέμου και εκτίθεται σε Μουσείο), το 42-40206, '64', Eight Ball και το 41-24035, '72' "Gremlin'. Ο Kavafes στάθηκε τυχερός αφού το αεροπλάνο του δεν στοχοποιήθηκε από τον ικανότατο Γερμανό πιλότο της Luftwaffe. (Copyright George Moris)
MISSION NUMBER | GROUP MISSION | MISSION DATE | BOMBER SERIAL & NOSEART | TARGET | REMARKS |
---|---|---|---|---|---|
1 | 145 | 18 - 09 -1943 | B-24D, #41-11803, 'K', 'Rosie Wrecked 'Em' | Marshaling Yards, Pescara, Italy | |
2 | 146 | 20 - 09 -1943 | B-24D, #41-11803, 'K', 'Rosie Wrecked 'Em' | Railroad Bridge, Grosetto, Italy | |
3 | 148 | 01 - 10 -1943 | B-24D, #41-11803, 'K', 'Rosie Wrecked 'Em' | Airframe work factory, Wiener Neustadt, Austria | |
4 | 149 | 04 - 10 -1943 | B-24D, #41-11803, 'K', 'Rosie Wrecked 'Em' | Menidi Airfield, Greece | |
5 | 150 | 05 - 10 -1943 | B-24D, #xx-xx023, 'D' | Eleusis Airfield, Greece | |
6 | 151 | 07 - 10 -1943 | B-24D, #xx-xx023, 'D' | Kastelli Airfield, Crete, Greece | |
7 | 152 | 08 - 10 -1943 | B-24D, #xx-xx023, 'D' | Heraklion Airfield, Crete, Greece | |
8 | 153 | 09 - 10 -1943 | B-24D, #xx-xx023, 'D' | Heraklion Airfield, Crete, Greece | |
9 | 154 | 10 - 10 -1943 | B-24D, #41-11803, 'K', 'Rosie Wrecked 'Em' | Heraklion Airfield, Crete, Greece | |
10 | 155 | 14 - 10 -1943 | B-24D, #41-11803, 'K', 'Rosie Wrecked 'Em' | Railroad Bridge, Porto Civitanova, Italy | |
11 | 157 | 21 - 10 -1943 | B-24D, #41-11803, 'K', 'Rosie Wrecked 'Em' | Railroad Bridge, Orvieto, Italy | |
12 | 158 | 24 - 10 -1943 | B-24D, #41-11803, 'K', 'Rosie Wrecked 'Em' | Airframe Factory, Wiener Neustadt, Austria | |
13 | 159 | 02 - 11 -1943 | B-24D, #41-11803, 'K', 'Rosie Wrecked 'Em' | Airframe Factory, Wiener Neustadt, Austria | Crash landed because of flak damage in Lake Lesina, Italy. Kavafes claimed 1 probable Me-109 kill |
14 | 161 | 11 - 11 -1943 | B-24D, #41-11810, 'Q', 'Floogie Boo' | Railroad Bridge, Viaduct, France | |
15 | 162 | 15 - 11 -1943 | B-24D, #42-72782, 'P', | Eleusis Airfield, Greece | Aborted, 3 generators out after take off |
16 | 163 | 19 - 11 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Aviano Airfield, Italy | |
17 | 164 | 24 - 11 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Marshalling yards, Sofia, Bulgaria | |
18 | 165 | 25 - 11 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Aircraft Factory, Klagenfurt, Austria | |
19 | 168 | 30 - 11 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Aircraft Factory, Klagenfurt, Austria | |
20 | 170 | 03 - 12 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Casale Aerodrome Rome, Italy | |
21 | 171 | 06 - 12 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Eleusis Airfield, Greece | |
22 | 173 | 10 - 12 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Railroad Station, Sofia, Bulgaria | |
23 | 174 | 14 - 12 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Menidi Airfield, Greece | Aircraft returned back with bombs due to bad weather over the target |
24 | 175 | 15 - 12 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Railroad Bridge, Avisio, Italy | |
25 | 176 | 16 - 12 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Railroad bridge, Dogna, Italy | |
26 | 177 | 19 - 12 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Aircraft Factory, Augsburg, Germany | Kavafes claimed 1 probable Me-109 kill |
27 | 178 | 20 - 12 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Marshalling Yards, Sofia, Bulgaria | |
28 | 179 | 25 - 12 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Marshalling Yards, Udine, Italy | |
29 | 180 | 28 - 12 -1943 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Marshalling Yards, Rimini, Italy | |
30 | 183 | 10 - 02 -1944 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Railroad junction, Anzio, Italy | |
31 | 184 | 14 - 02 -1944 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Marshalling Yards, Ferrara, Italy | |
32 | 185 | 15 - 02 -1944 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Marshalling Yards, Arezzo, Italy | |
33 | 187 | 17 - 02 -1944 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Troop Concentration, Anzio, Italy | Severe Damage due to Flak |
34 | 189 | 22 - 02 -1944 | B-24D, #xx-xx006, 'B' | Aircraft Factory Regensburg, Germany | Lead Crew |
35 | 191 | 25 - 02 -1944 | B-24D, #xx-xx854, 'M' | Aircraft Factory Regensburg, Germany | Turned back due to gas leak from the left wing tank |
36 | 192 | 02 - 03 -1944 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Artillery Positions, Cisterno, Italy | |
37 | 193 | 07 - 03 -1944 | B-24D, #xx-xx023, 'D' | Railroad Station, Poggibonsi, Italy | |
38 | 202 | 30 - 03 -1944 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Railroad Station, Sofia, Bulgaria | |
39 | 203 | 02 - 04 -1944 | B-24D, #xx-xx250, 'E' | Styer Factory, Austria | |
40 | 204 | 03 - 04 -1944 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Marshalling Yards, Budapest, Hungary | |
41 | 206 | 05 - 04 -1944 | B-24D-1-CO, #41-23656, 'L', ‘Rowdy Ann’ | Marshalling Yards, Ploesti, Roumania | Severe Damage due to enemy fire, Kavafes claimed one confirmed kill against an Fw-190 |
42 | 207 | 07 - 04 -1944 | B-24D, #xx-xx434, 'D' | Marshalling Yards, Mestre, Italy | |
43 | 208 | 12 - 04 -1944 | B-24D, #xx-xx890, 'H' | Aircraft Factory, Wiener Neustadt, Austria | |
44 | 210 | 15 - 04 -1944 | B-24D, #xx-xx250, 'E' | Marshalling Yards, Bucharest, Romania |
Sources:
Personal correspondence of George Chalkiadopoulos with Denise Kavafes Donegan and Gary Kavafes (children of S/Sgt Argiris H. Kavafes).
Personal correspondence of George Chalkiadopoulos with Sara Repp (daughter of Capt. John M Repp).
Argery Kavafes Military File
98th Bomb Group War Diary
Accident Report No. 44-7-9-19