SBD DAUNTLESS REAR GUNNER
BOMBING SQUADRON 5 (VB-5)
US NAVY
Ο George E. Kapotas γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1924 στην Minneapolis της Minnesota. Ο πατέρας του Αναστάσιος Καπότας ή Καποτάς, είχε γεννηθεί το 1892, στο Παλαιοχώριον της επαρχίας Δωρίδος, του Νομού Φωκίδος. Σε ηλικία 19 ετών, αποφάσισε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, μαζί με άλλους τρεις συγχωριανούς του, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Τα υπόλοιπα μέλη της παρέας του, με τους οποίους θα συνταξίδευε, ήταν οι Joannis Brumas, Georgios Eliopulos και Charalambos Katjabakos. Οι τέσσερεις φίλοι αναχώρησαν από το λιμάνι της Πάτρας, με το επιβατηγό πλοίο SS ATHINAI, φθάνοντας στην Νέα Υόρκη στις 17 Απριλίου 1911. Ο νεαρός μετανάστης, κατά την διάρκεια της διαδικασίας ελέγχου, στο Elllis Island, προκειμένου να του επιτραπεί η είσοδός του στις ΗΠΑ, άλλαξε το όνομά του σε Ernest J Kapotas. Αρχικά διέμεινε στο Milwaukee της Μασαχουσέτης, ως φιλοξενούμενος σε έναν φίλο του, τον George Papadimitriou και εκεί εργάστηκε σε διάφορα εργοστάσια της περιοχής. Ύστερα από μερικά χρόνια, όντας πλέον παντρεμένος, μετακόμισε στην Minneapolis όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα μαζί με την σύζυγό του Agnes, η οποία ήταν Σκανδιναβικής καταγωγής. Μαζί της απέκτησε τρία παιδιά, την Elaine, τον John και τον George. Η επαγγελματική προοπτική μιας στρατιωτικής καριέρας, φάνηκε να ενδιαφέρει τον νεαρό George E Kapotas, ήδη από την εφηβική του ηλικία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταταχτεί στο Αμερικανικό Ναυτικό στις 5 Ιουνίου 1941. Το γεγονός ότι ήταν ακόμη ανήλικος, μόλις 17 ετών και 4 μηνών, καταδεικνύει ότι υπήρξε έγγραφη συναίνεση τού πατέρα του, προκειμένου να του επιτραπεί να καταταγεί. Αξίζει να σημειωθεί πως εκείνη την περίοδο οι ΗΠΑ διήγαγαν ακόμη εν καιρώ ειρήνης, ακολουθώντας την πολιτική της ουδετερότητας, παρά το γεγονός ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνονταν πλέον στην Ευρώπη. Η Ιαπωνική επίθεση στο Pearl Harbor, έμελλε να εκδηλωθεί 6 μήνες αργότερα. Ο ανήλικος νεοσύλλεκτος, αρχικά παρουσιάστηκε στο NavalTraining Station, το οποίο έδρευε στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών (Great lakes) στο Illinois. Εκεί έλαβε ως αριθμό στρατιωτικού μητρώου, το νούμερο 328-92-06 και ονομάστηκε Ειδικευόμενος Ναύτης (Apprentice Seaman). Μετά τo πέρας της προπαίδευσης στάλθηκε στον Αεροναύσταθμο NAS ALAMEDA στην California, όπου παρουσιάστηκε στις 24 Αυγούστου 1941, για συνέχιση της εκπαίδευσης. Στις 5 Οκτωβρίου 1941 προήχθη σε Ναύτης Β’ Τάξεως (S2c - Seaman 2nd Class). Στις 7 Δεκεμβρίου 1941 η ειρηνική καθημερινότητα των Αμερικανών έφτασε στο τέλος της, καθώς οι Ιάπωνες επιτέθηκαν στο Pearl Harbor, αναγκάζοντας τις ΗΠΑ να εισέλθουν στον πόλεμο. Οι ανάγκες για αεροπορικά πληρώματα αυξήθηκαν ραγδαία και ο Kapotas αιτήθηκε να εκπαιδευτεί ως ιπτάμενος, με αποτέλεσμα να επιλεγεί τελικά για εκπαίδευση εναέριου πολυβολητή. Στα μέσα Ιανουαρίου 1942, ο Kapotas μαζί με άλλους συναδέλφους του, επιβιβάστηκαν στο οπλιταγωγό USS WHARTON (AP-7) και αναχώρησαν από το Σαν Φρανσίσκο, με προορισμό την Χαβάη. Στις 18 Ιανουαρίου 1942 παρουσιάστηκε και αναφέρθηκε στο Ναυτικό Σταθμό (Naval Receiving Station) τού Pearl Harbor. Εκεί παρέμεινε ως μεταβατικό προσωπικό για ένα εικοσιτετράωρο περίπου, αναμένοντας την λήψη περεταίρω διαταγών. Στην ίδια ομάδα των 420 ανδρών, οι οποίοι ταξίδεψαν με το συγκεκριμένο πλοίο, ανήκε κι ένας ακόμη Έλληνας. Επρόκειτο για τον Ναύτη Α’ Τάξεως Theodore A Kyriopoulos (s/n 368-54-61), με τον οποίο γνωρίζονταν, καθώς ήταν μαζί από την θητεία τους στην Alameda. O Kyriopoulos καταγόταν από την Κορώνη της Μεσσήνης. Μετά την απόκτηση ειδικότητας, υπηρέτησε για σύντομο χρονικό διάστημα στο αεροπλανοφόρο USS SARATOGA (CV-3), ως Τεχνίτης Ελασματουργός-Μηχανουργός Γ’ Τάξεως (AM3c - Aviation Metalsmith 3rd Class). Κατόπιν μετατέθηκε για υπηρεσία στην στεριά και για το υπόλοιπο του πολέμου υπηρέτησε στην Χαβάη, ως υπόλογος αεροσκαφών στην Carrier Aircraft Service Unit Two (CASU-2).
Ο Kapotas επιλέχτηκε να εκπαιδευτεί ως ασυρματιστής/πολυβολητής σε βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως. Έτσι λοιπόν στις 19 Ιανουαρίου 1942 τοποθετήθηκε για προσωρινή υπηρεσία στην Carrier Division One, η οποία έδρευε στον Αεροναύσταθμο (NAS) τού Kaneohe Bay. Στις 25 Ιανουαρίου 1942 μετά από μία εβδομάδα εκπαίδευσης, που αφορούσε θέματα οπλισμού πολυβόλων Browning 0.30 in, μετατέθηκε στην Carrier AircraftService Unit Three (CASU-3). Η συγκεκριμένη Μονάδα πρόσφερε εκπαίδευση στους τεχνικούς και στα αεροπορικά πληρώματα της νεοσύστατης Πτέρυγας Carrier Air Group FIVE (CAG – 5). Σύντομα ο νεαρός Ελληνοαμερικανός ανατέθηκε ως πλήρωμα στον Σημαιοφόρο (Ι) John T Gildea, ο οποίος θα πετούσε ως χειριστής ενός διθέσιου βομβαρδιστικού SBD-5 Dauntless, της VB-5, έχοντας πλέον στο πίσω κάθισμα τον George E Kapotas, ως ασυρματιστή/πολυβολητή (Aviation Radioman 2nd Class). Ο πατέρας του Gildea ήταν πιλότος κατά τον Α’ ΠΠ και είχε αποβιώσει το 1929. Ο νεαρός χειριστής αποδείχτηκε άξιος συνεχιστής της οικογενειακής αεροπορικής παράδοσης, που του είχε κληρονομήσει ο πατέρας του, καθώς όπως αποδείχτηκε αργότερα από την πολεμική του δράση, επρόκειτο για εξαιρετικό πιλότο. Με την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης, οι Μοίρες του Air Group-5, επιβιβάστηκαν στο αεροπλανοφόρο USS YORKTOWN (CV-10). Στις 22 Αυγούστου 1943, αναχώρησαν για το μέτωπο του Νοτίου Ειρηνικού και τους επόμενους μήνες πήραν μέρος στις επιχειρήσεις που διεξήχθησαν εναντίον των Ιαπώνων, στο Marcus Island, όπως επίσης στα Marshall και στα Gilbert Islands, μέχρι τα τέλη του 1943. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα το πλήρωμα Gildea - Kapotas πέταξε μαζί σε κάθε είδους επικίνδυνες αποστολές, αντιμετωπίζοντας με γενναιότητα τα πυκνά αντιαεροπορικά πυρά και τα καταδιωκτικά των Ιαπώνων. Δυστυχώς όμως σύντομα η τύχη τους θα εξαντλούνταν και το έμπειρο δίδυμο των αεροπόρων, θα αναγκάζονταν να επιστρατεύσει όλα τα ψυχικά και τα σωματικά του αποθέματα, για να επιβιώσει, φθάνοντας ένα βήμα πριν τον θάνατο. Το ξημέρωμα της 4ης Δεκεμβρίου 1943, η VB-5 απονήωσε από το κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου USS YORKTOWN (CV-10), 24 βομβαρδιστικά SBD-5 Dauntless, τα οποία κατευθύνθηκαν προς την Ατόλη Kwajalein αναζητώντας εχθρική ναυσιπλοΐα. Ο Σημαιοφόρος (Ι) Gildea μαζί με τον Kapotas (ARM2c) βρισκόταν πλέον στην όγδοη αποστολή τους. Οι δύο αεροπόροι επάνδρωναν το Dauntless με πλευρικό αριθμό ατράκτου «35», χωρίς να είναι γνωστό το Bureau Number του αεροσκάφους, μεταφέροντας μία διατρητική βόμβα των 1.000 λιβρών, στον κοιλιακό πυλώνα ανάρτησης. Στην ίδια αποστολή συμμετείχαν επίσης και 19 F6F-5 Hellcats της VF-5, μαζί με 17 TBF-Avengers της VT-5. Φθάνοντας δυτικά τού Roi Island οι χειριστές των SBD-5 εντόπισαν σε κοντινή απόσταση ένα Ιαπωνικό δικινητήριο βομβαρδιστικό Mitsubishi G4M 'Betty' να παρακολουθεί τον σχηματισμό και ανέφεραν την παρουσία του. Σχεδόν αμέσως μια τετράδα από τα Hellcat της VF-5 επιτέθηκε και κατέρριψε το εχθρικό αεροσκάφος. Στο αγκυροβόλιο της νήσου Kwajalein εντοπίστηκαν ορισμένα πλοία διαφόρων τύπων και την προτίμηση των χειριστών συγκέντρωσε ένα μεγάλο Ιαπωνικό καταδρομικό, το οποίο δέχτηκε τέσσερα καίρια πλήγματα βομβών. Οι παράκτιες Ιαπωνικές πυροβολαρχίες άνοιξαν πυρ, δημιουργώντας ένα τρομακτικό μπαράζ, εξαπολύοντας πυκνά πυρά φραγμού. Καθώς οι εκρήξεις από τα βλήματα των 3-in και των 5-inδονούσαν την ατμόσφαιρα, ο Gildea και ο Kapotas ένιωσαν ξαφνικά το αεροσκάφος τους να συνταράσσεται, από το ωστικό κύμα μιας έκρηξης, πριν προλάβουν να βυθιστούν επί του στόχου.
Ο George E. Kapotas (ARM1) στο USS YORKTOWN (CV10) σε επίσιμη φωτογραφία δημοσίων σχέσεων του Πολεμικού Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών. Η φωτογραφία ελήφθη τον Φεβρουάριο του 1944. ((National Archives 80-G-398892).
Δύο βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως Douglas SBD-5 "Dauntless" του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ που ανήκουν στη μοίρα βομβαρδισμού VB-5 επιστρέφουν στο αεροπλανοφόρο USS Yorktown (CV-10) μετά την επίθεση στη νήσο Wake, 5 Οκτωβρίου 1943. Στην VB-5 είχαν αρχικά τοποθετηθεί τα Curtiss SB2C-1 "Helldiver's", αλλά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν τα αεροσκάφη αυτά κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής πλεύσης του αεροπλανοφόρου Yorktown ώθησαν τον κυβερνήτη της, πλοίαρχο Joseph J. Jocko Clark, να διατάξει την αντικατάστασή τους από τα πιο αξιόπιστα "Dauntless". Η μοίρα πήρε τα SBD-5 για μάχη επί της "Fighting Lady" (USS Yorktown) τον Αύγουστο του 1943. (USN μέσω Robert Sullivan)
Βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως SBD-5 Dauntless της VB-5 ετοιμάζονται για απονήωση από το USS Yorktown (CV 10) για να πλήξουν στόχους στα Νησιά Μάρσαλ το 1943. Γνωστή και ως "The Screamers", ήταν μια ικανότατη μοίρα βομβαρδιστικών καθέτου εφορμήσεως του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ που διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πετώντας αεροσκάφη SBD Dauntless και αργότερα SB2C Helldiver, η VB-5 υπηρέτησε σε διάφορα αεροπλανοφόρα, κυρίως στο USS Yorktown (CV-10) και αργότερα στο USS Franklin (CV-13). Η Μοίρα συμμετείχε ενεργά σε μερικές από τις πιο έντονες εκστρατείες στο θέατρο του Ειρηνικού, όπου η τακτική των βομβαρδισμών ακριβείας και το θάρρος της απέναντι σε σφοδρά αντιαεροπορικά πυρά είχαν καθοριστική σημασία. Το 1944, η VB-5 συμμετείχε στη Μάχη της Θάλασσας των Φιλιππίνων, εκτελώντας αποστολές που στόχευαν ιαπωνικά πλοία, αεροδρόμια και κρίσιμες εγκαταστάσεις, του εχθρού. Η VB-5 πέταξε επίσης στην επίθεση στο Guam και σε άλλα νησιά, υποστηρίζοντας την ευρύτερη συμμαχική στρατηγική των νησιωτικών πτήσεων. Μια από τις πιο δραματικές στιγμές για την VB-5 ήρθε τον Μάρτιο του 1945, κατά τη διάρκεια της μάχης της Okinawa, όταν το αεροπλανοφόρο τους, το USS Franklin, υπέστη επίθεση από ιαπωνικό βομβαρδιστικό, η οποία προκάλεσε τεράστιες εκρήξεις και πυρκαγιές στο πλοίο. Παρά τις καταστροφικές ζημιές, η VB-5 και τα πλήρωματά της επέδειξαν εξαιρετική γενναιότητα και αποφασιστικότητα, συνεχίζοντας τις επιχειρήσεις τους ακόμη και κάτω από αντίξοες συνθήκες. Συμβάλλοντας σημαντικά στην επιτυχία των ναυτικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ, εδραίωσε την κληρονομιά της ως μία από τις πιο αποτελεσματικές μοίρες βομβαρδιστικών καθέτου εφορμήσεως του Ναυτικού κατά τη διάρκεια του Β' ΠΠ. (National Naval Aviation Museum)
Το SBD-5 Dauntless ήταν το σημαντικότερο βομβαρδιστικό καθέτου εφορμήσεως που χρησιμοποιήθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αναπτυγμένο από την Douglas Aircraft, το SBD-5 («Scout Bomber Douglas») ήταν μέρος της σειράς Dauntless, φημισμένο για την στιβαρή σχεδίαση και την αξιοπιστία του στη μάχη. Το αεροσκάφος ήταν εξοπλισμένο με έναν ισχυρό κινητήρα Wright R-1820 ισχύος 1.200 ίππων, που του επέτρεπε να μεταφέρει σημαντικό φορτίο βομβών και να πραγματοποιεί ακριβείς επιθέσεις κατάδυσης με απότομη γωνία. Ο σχεδιασμός του περιλάμβανε διάτρητα φρένα βύθισης στις πτέρυγες του, επιτρέποντας ελεγχόμενες καθόδους χωρίς υπερβολική επιτάχυνση, κάτι που ήταν απαραίτητο για ακριβείς βομβαρδισμούς. Οπλισμένο με πολυβόλα διαμετρήματος .50 προς τα εμπρός και δίδυμα πυροβόλα διαμετρήματος .30 για την οπίσθια άμυνα, το SBD-5 προσέφερε σημαντική επιθετική και αμυντική ισχύ πυρός. Γενικά το Dauntless έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε σημαντικές μάχες, ιδίως στη μάχη του Midway, όπου συνέβαλε καθοριστικά στη βύθιση πολλών ιαπωνικών αεροπλανοφόρων, αλλάζοντας τη στρατηγική ισορροπία στο θέατρο του Ειρηνικού. Το SBD-5, το οποίο επαινέθηκε για τη σταθερότητα, την ακρίβεια βύθισης και την ανθεκτικότητά του, και έμεινε ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά και εμβληματικά βομβαρδιστικά βύθισης του πολέμου. (Profile by Bertrand Brown).
Ένα αντιαεροπορικό βλήμα είχε εκραγεί σε κοντινή απόσταση λίγο κάτω από την κοιλιά τού αεροπλάνου τους, με αποτέλεσμα δεκάδες θραύσματα να εισέλθουν στο πιλοτήριο, διατρυπώντας το δάπεδο. Ο Σημαιοφόρος (Ι) Gildea τραυματίστηκε σοβαρά στον μηρό τού δεξιού ποδιού και στον γοφό, όμως το θωρακισμένο κάθισμα πάνω στο οποίο καθόταν, κυριολεκτικά του έσωσε την ζωή, καθώς απορρόφησε το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης των πληγμάτων. Παρόλα αυτά ο Gildea αιμορραγούσε και άρχισε να χάνει τις αισθήσεις του βιώνοντας παράλληλα αφόρητους πόνους και ισχυρό σοκ. Καθώς συνέβαιναν όλα αυτά, το Dauntless είχε πέσει από τα 10.000 πόδια στα 3.000 πόδια ύψος, όμως σε εκείνο το σημείο, ο Gildea συνήλθε και κατάφερε να ανακτήσει τον έλεγχο του αεροσκάφους. Οι αγωνιώδεις φωνές του Kapotas στην ενδοσυνεννόηση, τον έκαναν να συνέλθει και να σκεφτεί καθαρά για το τι έπρεπε να πράξει.Ο πάτος του μεταλλικού καθίσματος είχε παραμορφωθεί σε τέτοιο βαθμό, καθώς στην επιφάνειά του δημιουργήθηκαν δεκάδες πυρακτωμένες, κοφτερές, οδοντωτές προεξοχές, με αποτέλεσμα ο πιλότος να μην μπορεί να καθίσει πάνω του. Προσπαθώντας να ανασηκωθεί μέσα στο στενό πιλοτήριο, στηρίχτηκε πάνω στο γερό του πόδι και καμπουριάζοντας προς τα εμπρός, κρατούσε με τα χέρια του το χειριστήριο (stick), προσπαθώντας να διατηρήσει τον έλεγχο τού αεροσκάφους. Σε αυτή την άβολη στάση όμως δεν μπορούσε να αγγίξει τα ποδωστήρια. Το ευτύχημα ήταν ότι το Dauntless διέθετε χειριστήρια (stick και ποδωστήρια) και στο πίσω μέρος του πιλοτηρίου, στο κάθισμα του ασυρματιστή/πολυβολητή, με αποτέλεσμα να μπορεί να κυβερνηθεί και από την πίσω θέση. Αν και τα πτητικά καθήκοντα του Kapotas αφορούσαν μόνο την σωστή χρήση του ασυρμάτου και των πολυβόλων, εντούτοις ο νεαρός ιπτάμενος είχε εκδηλώσει κατά καιρούς ενδιαφέρον για τον χειρισμό του αεροπλάνου, με αποτέλεσμα ο Gildea να του δείχνει συχνά πως να πετά ευθεία, κρατώντας σταθερές, σε οριζόντια θέση, τις πτέρυγες του αεροσκάφους ή πως να εκτελεί στροφές, με μικρή κλίση και αλλαγές πορείας. Ο Kapotas, όπως και ο κάθε πολυβολητής ενός Dauntless, στις αποστολές που εκτελούσε καθόταν στο πίσω μέρος του cockpit, με την πλάτη του στραμμένη προς τον πιλότο, έχοντας μέτωπο προς την ουρά του αεροσκάφους. Το κάθισμά του όμως μπορούσε να αντιστραφεί και να κάτσει με μέτωπο προς τα εμπρός, κοιτάζοντας προς το ρύγχος του αεροσκάφους. Έτσι λοιπόν ο 19άχρονος Ελληνοαμερικανός άλλαξε αμέσως θέση και αρπάζοντας το χειριστήριο στα χέρια του, τοποθέτησε τα πόδια του στα ποδωστήρια, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες που του έδινε ο Gildea στην ενδοσυνεννόηση, για την αποφυγή περιδίνησης. Ύστερα από μία αγωνιώδη πτήση διάρκειας 45 λεπτών, οι δύο αεροπόροι κατάφεραν να βρουν το USS YORKTOWN (CV-10), όμως ο Kapotas δεν διέθετε τις γνώσεις και την ικανότητα για μία ασφαλή προσνήωση στο αεροπλανοφόρο. Μπροστά στο κίνδυνο της συντριβής και ενώ είχαν μπει σε διαδικασία κατολισθήσεως, ο ημιλιπόθυμος Gildea χρησιμοποιώντας την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του, ανέλαβε τον έλεγχο την τελευταία στιγμή και κατάφερε να προσνηωθεί αναγκαστικά. Μόλις το αεροπλάνο άγγιξε το κατάστρωμα έκλεισε τον διακόπτη, σβήνοντας τον κινητήρα, λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις του. Την επόμενη στιγμή το άγκιστρο ανάσχεσης του αεροσκάφους πιάστηκε σε ένα από τα συρματόσχοινα και το Dauntless ακινητοποιήθηκε. Μία ακόμη περιπετειώδης αποστολή των δύο αεροπόρων είχε φτάσει πια στο τέλος της, έχοντας διαρκέσει πάνω από 3 ώρες. Για την γενναιότητα και την ικανότητα που επέδειξε σε αυτή την επικίνδυνη αποστολή ο George ErnestKapotas παρασημοφορήθηκε με το Distinguished Flying Cross (DFC) διότι:
"Kapotas' action, in this case, was decisive in saving the life of the pilot and the aircraft, as he showed admirable initiative, resourcefulness and courageous behavior."
«Η δράση του Kapotas σε αυτή την περίπτωση ήταν καθοριστική, για τη διάσωση της ζωής του πιλότου, αλλά και τού αεροσκάφους, καθώς επέδειξε αξιοθαύμαστη πρωτοβουλία, επινοητικότητα και θαρραλέα συμπεριφορά».
Μετά από αυτό το περιστατικό ο Ανθυποπλοίαρχος (Ι) John T Gildea νοσηλεύτηκε επί μακρόν σε κάποιο νοσοκομείο. Όταν επέστρεψε στην ενεργό δράση ζήτησε να μετεκπαιδευτεί στα καταδιωκτικά με αποτέλεσμα, τον Απρίλιο του 1945, να υπηρετεί στο αεροπλανοφόρο USS BUNKER HILL (CV-17), πετώντας σε πολεμικές αποστολές με τα F4U-Corsair της VF-84. Κατά την διάρκεια των αερομαχιών, οι οποίες έλαβαν χώρα, πάνω από τους ουρανούς της Okinawa, o Υποπλοίαρχος (Ι) John T Gildea κέρδισε τον τίτλο του άσσου, καταρρίπτοντας 7 Ιαπωνικά αεροσκάφη. Δυστυχώς στις 11 Μαΐου 1945, δύο Ιάπωνες καμικάζι συνετρίβησαν πάνω στο αεροπλανοφόρο USS BUNKER HILL (CV-17). Συνολικά 22 χειριστές της VF-84, οι οποίοι εκείνη την ώρα ετοιμάζονταν για αποστολή, παγιδεύτηκαν και πέθαναν από ασφυξία στην αίθουσα ενημέρωσης, ανάμεσά τους και ο Υποπλοίαρχος (Ι) Gildea. Ο George Ernest Kapotas μετά από αυτό το περιστατικό πιθανότατα συνέχισε να πετά με άλλον πιλότο, καθώς σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία ξεπέρασε τις 15 πολεμικές αποστολές. Παρέμεινε στις τάξεις του US Navyμέχρι το 1947 συμπληρώνοντας έξι χρόνια υπηρεσίας. Ανάμεσα στις διάφορες ηθικές αμοιβές που έλαβε εκτός από το DFC, ξεχωρίζουν επίσης το Air Medal με δύο Gold Stars, το Bronze Star και η Προεδρική Εύφημος Μνεία Μονάδος (Presidential Unit Citation). Σύμφωνα με την μαρτυρία ενός δημοσιογράφου είχε στο ενεργητικό του τουλάχιστον 62 πολεμικές αποστολές (62nd combat assignments), όμως πιθανότατα πρόκειται για τις συνολικές πτήσεις (εκπαιδευτικές και πολεμικές) που είχε στο ενεργητικό του. Σε ότι αφορά τον πολιτικό του βίο μετά τον πόλεμο, από ένα άρθρο της εφημερίδας “Star Tribune”, στις 4 Ιουλίου 1964 (Εθνική Εορτή των ΗΠΑ), ο δημοσιογράφος George Grim αναφέρει τα εξής:
«Τα δύο μικρότερα αδέλφια τού George Kapotas, o John και η Elaine, μου έλεγαν ότι ποτέ δεν μιλούσε για τις εμπειρίες του στον πόλεμο. Δεν το έκανε επειδή ήταν αγενής. Απλώς τους έλεγε ότι δεν θα έπρεπε να τον θεωρούν ως τον ήρωα μεγαλύτερο αδελφό τους. Μετά την αποστρατεία του έπιασε δουλειά ως μηχανικός στα λεωφορεία της εταιρείας “Greyhound” και παντρεύτηκε ένα όμορφο κορίτσι που το λέγανε Faye. Τελικά έγινε τμηματάρχης στο τμήμα εφοδιασμού ανταλλακτικών της εταιρείας. Δυστυχώς ο George Ε Kapotas απεβίωσε νεότατος, στις 27 Ιουνίου 1964, σε ηλικία μόλις 40 ετών. Σήμερα βρίσκεται θαμμένος στο νεκροταφείο Lakewood στη Μινεάπολη της Minnesota. Με την σύζυγό του δεν είχαν αποκτήσει παιδιά. Κατά την διάρκεια της κηδείας του ένας έφεδρος αξιωματικός από το τιμητικό άγημα του Ναυτικού, μου έδωσε να διαβάσω το ημερολόγιο πτήσεων του βετεράνου αεροπόρου. Με ξεχωριστή συγκίνηση διέκρινα ένα μικροσκοπικό «Χ», με το οποίο είχε σημαδέψει την ημερομηνία (4 Δεκεμβρίου 1943), κατά την οποία ήταν η μοναδική φορά στη ζωή του, που πέταξε ένα αεροπλάνο, σώζοντας τη ζωή ενός άλλου άνδρα. Σε αυτή την επέτειο λοιπόν, όταν υψώσω έξω από το σπίτι μου την Αμερικανική Σημαία, με αφορμή την Εθνική Εορτή της 4ης Ιουλίου, θα το κάνω για τιμήσω και την μνήμη του George E Kapotas».
Ήταν πράγματι ένας από τους σπουδαιότερους της γενιάς του, ένας άνθρωπος που πολέμησε για την ελευθερία και τίμησε τόσο τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και την Ελλάδα με την υπηρεσία του.
Βομβαρδιστικό κάθετης εφορμήσεως Douglas SBD-5 Dauntless της 5ης Μοίρας Βομβαρδισμού (VB-5) του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ από το αεροπλανοφόρο USS Yorktown (CV-10) πάνω από τη νήσο Wake, 5 ή 6 Οκτωβρίου 1943. (US Navy)
SBD-5 Dauntless της VB-5 πραγματοποιεί αναγκαστική προσνήωση στο κατάστρωμα πτήσης του αεροπλανοφόρου USS Yorktown (CV-10) μετά από επίθεση εναντίον της ατόλης Truk στις 22 Φεβρουαρίου 1944. (US Navy)
Μετά την ανάρρωσή του ο Gildea έγινε πιλότος καταδιωκτικών και μετατέθηκε στην VF-84 που ήταν εξοπλισμένη με F4U Corsair και επιχειρούσε από το USS BUNKER HILL. Κατά την υπηρεσία του με την Μοίρα κατέστη άσος με 7 καταρρίψεις. Το πρωί της 11ης Μαΐου 1945, το USS BUNKER HILL βρισκόταν περίπου 70 μίλια από τις ακτές της Οκινάουα. Οι πιλότοι της VF-84 είχαν συγκεντρωθεί στο δωμάτιο ενημέρωσης περιμένοντας τις διαταγές τους για την ημέρα. Στις 9:58 π.μ. ο πιλότος ενός ιαπωνικού αεροσκάφους καμικάζι κάλεσε μέσω ασυρμάτου τη βάση του: «Βρήκα τα εχθρικά σκάφη». Στις 10:02 π.μ., καθώς αιωρούνταν πάνω από το αεροπλανοφόρο κρυμμένο μέσα σε μια μάζα σύννεφων, είπε τα τελευταία του λόγια: «Τώρα, κάνω βουτιά με τη μύτη στο πλοίο». Η βόμβα του διαπέρασε το κατάστρωμα πτήσης και εξήλθε από την πλευρά του πλοίου στο επίπεδο του καταστρώματος στοών πριν εκραγεί στον ωκεανό. Σχεδόν αμέσως, ένα δεύτερο αεροπλάνο καμικάζι βυθίστηκε στη δική του βουτιά αυτοκτονίας. Πετώντας μέσα από τα αντιαεροπορικά πυρά, έριξε μια βόμβα και συνετρίβη στο κατάστρωμα πτήσης κοντά στην γέφυρα. Η βόμβα διαπέρασε το κατάστρωμα πτήσης και εξερράγη στο δωμάτιο ενημέρωσης των χειριστών. Συνολικά 346 ναύτες και αεροπόροι που επέβαιναν στο USS BUNKER HILL σκοτώθηκαν, μεταξύ των οποίων δυστυχώς και ο υποπλοίαρχος John Turner Gildea. (https://navylog.navymemorial.org)
SOURCES
1. National Archives Photo Archives
2. Nebraska City News Press, Wednesday 26 April 1944, page 1.
3. Star Tribune, Sunday 14 May 1944, page 21.
4. The Colombus Telegram, Friday 14 July, page 1
5. Star Tribune, Saturday, July 4, 1964.
7. https://navylog.navymemorial.org/gildea-john-2
