Ο Myron P. Papadakis είναι γιος του Φίλιππου και της Ελένης Παπαδάκη. Ο πατέρας του o Φίλιππος γεννήθηκε στις Βούτες της Κρήτης (Νομός Ηρακλείου) και σε ηλικία 16 ετών μετανάστευσε μόνος στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1912, με το επιβατηγό πλοίο SS Invernia. Εκεί έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε δύσκολες συνθήκες, εργαζόμενος καθημερινά στο εργοστάσιο τσιμέντου της πόλης Mason, κοντά στην Ουάσιγκτον, ενώ παράλληλα φοιτούσε στο σχολείο. Μετά από σκληρή δουλειά και πολύ διάβασμα, ολοκλήρωσε το σχολείο και εισήλθε στο Πανεπιστήμιο του Cedar Rapids, σπουδάζοντας Χημεία. Στη μέση των σπουδών του, κατατάχθηκε στον Αμερικανικό Στρατό για να πολεμήσει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν και υπέβαλε αίτηση για να υπηρετήσει στην Αμερικανική Αεροπορία Στρατού, εντούτοις δεν έγινε δεκτός επειδή δεν ήταν ακόμη Αμερικανός πολίτης. Ωστόσο διορίστηκε ως εκπαιδευτής ασκήσεων και επιπλέον του ανατέθηκε η στρατολόγηση νέων ελληνικής καταγωγής, προκειμένου να συμμετάσχουν στον αγώνα. Ο Φίλιππος ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό στα νέα του καθήκοντα με αποτέλεσμα να του απονεμηθεί το βραβείο του καλύτερου στρατολόγου, αυτού του είδους, σε ολόκληρη την Αμερικανική επικράτεια.
Ο Myron P. Papadakis αποφοίτησε από το Λύκειο το 1958 κερδίζοντας υποτροφία του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών για να παρακολουθήσει το Πανεπιστήμιο μέσω του προγράμματος NROTC. Έτσι για τα επόμενα τρία χρόνια, κάθε καλοκαίρι, ακολουθούσε το πρόγραμμα υποχρεωτικής εκπαίδευσης του Ναυτικού. Η πρώτη καλοκαιρινή εκπαιδευτική περίοδος πέρασε πάνω στο αντιτορπιλικό USS Osborne DD-846. Κατά το δεύτερο καλοκαίρι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ήταν κατανεμημένο σε δύο φάσεις οι οποίες αφορούσαν αεροπορική εκπαίδευση στο Τέξας και εκπαίδευση πεζοναυτών την Καλιφόρνια, ενώ η τρίτη και τελευταία εκπαιδευτική περίοδος έλαβε χώρα επί του αεροπλανοφόρου USS Ranger CVA-61. Το 1963 ο Μύρων ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα και αποφοίτησε ως Μηχανολόγος Μηχανικός. Μετά την αποφοίτησή του, του απονεμήθηκε ο βαθμός του Σημαιοφόρου αναλαμβάνοντας υπηρεσία στις τάξεις του US Navy. Τον Σεπτέμβριο του 1963 ξεκίνησε την εκπαίδευσή του ως Δόκιμος Αεροπόρος του Ναυτικού στον Αεροναύσταθμο NAS Pensacola. Αρχικά έλαβε την Προ-Πτήσεως εκπαίδευση σε αεροσκάφη T-34 της VT-1 (Training Squadron 1) στο Saufley Field της Pensacola, Fla. Στη συνέχεια προχώρησε στα εκπαιδευτικά  T-28 Trojan τα οποία εξόπλιζαν τις Μοίρες VT-2 και VT-3 στο αεροδρόμιο του Whiting Field στο Milton της Florida. Το καλοκαίρι του 1964, ανέλαβε υπηρεσία στην VT-5 και πιστοποιήθηκε ως ικανός για πτήσεις από αεροπλανοφόρα με το T-28. Στη συνέχεια, μετατέθηκε στην VT-27 για Προκεχωρημένη Εκπαίδευση με το ελικοφόρο S-2 Tracker στον αεροναύσταθμο ΝΑS Corpus Christi, στο Texas. Τον Απρίλιο και τον Μάϊο του 1965, τοποθετήθηκε στην VS-30 Replacement Air Group για επιχειρησιακή εκπαίδευση με τα S-2. Στη συνέχεια ανέλαβε καθήκοντα με τη μοίρα VS-32 ως πιστοποιημένος πιλότος αεροπλανοφόρων, επιχειρώντας από τα καταστρώματα των USS Lake Champlain και USS Essex καθώς και από την παράκτια βάση του Αεροναύσταθμου NAS Quonset Point στο Rhode Island. Μετά την ολοκλήρωση της θητείας του στη VS-32, τοποθετήθηκε στο NADC (Naval Air Development Center) στο Johnsville της Pennsylvania ως πιλότος δοκιμών. Ακολούθησε η μετάθεση στην VA-44 όπου έλαβε χώρα η μετάπτωση και εκπαίδευση σε έναν νέο τύπο μονοθέσιου jet επιθετικού αεροσκάφους, του Α-4 Skyhawk. Κατά τη διάρκεια των πτήσεων του με Skyhawk, ο Myron μας έγραψε για ένα τρομακτικό περιστατικό που είχε τον τίτλο «Μια ματιά στην ουρά της κόλασης».

«Είναι μερικές φορές στην ζωή σου, που κάνεις εντελώς αδέξια και ακατάλληλα πράγματα. Εγώ λοιπόν βρισκόμουν στην δεύτερη θητεία μου ως αεροπόρος του Ναυτικού. Αυτή η δεύτερη θητεία μού είχε δώσει την ευκαιρία να κάνω μια δοκιμαστική πτήση με το νέο αεριωθούμενο αεροσκάφος, το A-4C Skyhawk. Έως εκείνη την στιγμή είχα στο ενεργητικό μου 2.000 ώρες πτήσεων με ελικοφόρα αεροσκάφη αλλά δεν είχα βάλει ούτε ένα λεπτό πτήσης σε jet. Η Μοίρα που εκτελούσε προκεχωρημένη εκπαίδευση με αυτό τον τύπο ήταν η VA-44, που έδρευε στο αεροδρόμιο του Cecil Field στο Jacksonville της Florida. Μέχρι τότε μπορούσα να πετάξω σε σχηματισμό με το άχαρο και αργό δικινητήριο S-2E Tracker, αλλά με jet? Κατά τη διάρκεια λοιπόν της εκπαίδευσής μου με A-4C, είχα περισσότερες ώρες πτήσης ακόμη και από τον εκπαιδευτή μου. Ο εκπαιδευτής μου νόμισε ότι επειδή είχα εμπειρία ως πιλότος δοκιμών του Nαυτικού (Navy Test Flying), υπέθεσε ότι θα είχα ιδέα για όλες τις παραμέτρους και τους κανόνες ασφαλείας που διέπουν την πτήση σε έναν σχηματισμό αεριωθούμενων αεροσκαφών. Οι συνθήκες πτήσης όμως σε έναν σχηματισμό που αποτελείται από jet αεροσκάφη, είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που υπάρχουν σε έναν σχηματισμό ελικοφόρων αεροσκαφών. Εγώ πάλι, ήμουν πολύ περήφανος και ποτέ δεν θα έλεγα στον εκπαιδευτή μου ότι ήμουν ανίδεος. Αυτός υπολόγισε ότι, αφού ήμουν δοκιμαστής πτήσεων, θα ήμουν ικανός να τους ακολουθήσω στην ημερήσια έξοδο χωρίς πρόβλημα. Η πτήση ήταν μια εισαγωγή στο λεγόμενο «κυνήγι της ουράς» (tail chase) σε σχηματισμό τετράδας, όπου τα αεροπλάνα πετούν το ένα πίσω από το άλλο. Το «κυνήγι της ουράς» είναι ένας εξειδικευμένος σχηματισμός, πολύ διαφορετικός από τον συνηθισμένο όπου η διάταξη των τεσσάρων αεροσκαφών είναι ο Νο.1 στην κορυφή, ο Νο.2 πίσω από τον αρχηγό διαγωνίως αριστερά, και οι Νο.3 και Νο.4 ακολουθούν όπισθεν του αρχηγού, διαγωνίως δεξιά, πετώντας σε right echelon (δεξιά κλίμακα). Στα S-2Fs ποτέ δεν πετούσαμε tail chase όπου κάθε αεροσκάφος πετά πίσω και κάτω από τον αρχηγό σε ευθεία γραμμή. Βασικά, κάθε χειριστής που ακολουθεί πίσω από τον αρχηγό, κοιτάζει ψηλά και πάνω, στην εξαγωγή καυσαερίων του αεροσκάφους που προπορεύεται μπροστά του. Για εμένα όμως, τον Pappy, όλα αυτά ήταν λεπτομέρειες, και πίστευα ότι με την εμπειρία που είχα θα μπορούσα να ανταπεξέλθω σε όλα αυτά. Στην πραγματικότητα όμως δεν είχα ιδέα για τον πραγματικό κόσμο της πτήσης με αεριωθουμενο. Για να κάνω τα πράγματα χειρότερα, ήμουν ο Νο.2 της τετράδας, που σημαίνει ότι  πίσω από μένα ακολουθούσαν άλλοι δύο, οι οποίοι πετούσαν ακριβώς από κάτω και πίσω μου. Καμιά δυσκολία και κανένα εμπόδιο για κάποιον σαν εμένα. Κράτησα τη θέση μου και πλησίασα πιο κοντά στον αρχηγό. Συνέχισα να κινούμαι ανοδικά προς το μέρος του καθώς πετούσαμε με ταχύτητα 300 κόμβων. Σκεφτόμουν πως ήταν μια ήρεμη μέρα καθώς πλησίαζα όλο και πιο κοντά. Ξαφνικά ένιωσα κάποιες αναταράξεις, καθώς το τμήμα από το κάθετο σταθερό και το πηδάλιο διεύθυνσης της ουράς μου, χτυπήθηκε από το ρεύμα της εξαγωγής καυσαερίων του αεροσκάφους τού αρχηγού σχηματισμού! Σιωπή στην ενδοσυνεννόηση, δεν θα ζητούσα βοήθεια από αυτόν τον βλάκα. Ανέβηκα ακόμη πιο ψηλά και πλησίασα πιο κοντά. Πολύ σύντομα, μπορούσα να δω απευθείας μέσα στο στόμιο της εξαγωγής τού κινητήρα τού Αρχηγού. Είδα την πορτοκαλί, κίτρινη και λευκή θερμότητα, το τέλειο θέαμα του πίσω άκρου ενός κινητήρα τζετ, που παρήγαγε αυτή την φωτιά της κόλασης. Ήταν τρομακτικό και μαγευτικό την ίδια στιγμή. Κοίταζα θερμοκρασίες οι οποίες ήταν ισοδύναμες με την κόλαση. Ακόμη χειρότερα ξαφνικά το ρύγχος μου άγγιξε / χτύπησε το αρχηγό αεροσκάφος. Η μύτη μου άγγιζε το αεροσκάφος του No.1 χωρίς απόσταση μεταξύ μας. Οι κόρες των ματιών μου είχαν διασταλεί κοιτάζοντας απευθείας στο κέντρο της κόλασης. Το αεροσκάφος μου χτυπούσε, ρυθμικά, επαναλαμβανόμενα, πάνω στο άλλο, παρά την εκπαίδευση και τα όσα είχα μάθει ως τότε, για να αποφεύγω τέτοιες καταστάσεις. Έμεινα παγωμένος στη θέση μου λόγω του φόβου και δεν γνώριζα πώς να ξεφύγω. Φοβήθηκα πολύ, αυτή είναι η σωστή λέξη. Ανησυχούσα ότι θα πεθάνω και ότι δεν θα λερώσω απλώς τα εσώρουχά μου από φόβο. Ήλπιζα ότι κάποιος θα με σώσει από την καταστροφή που δημιουργούσα εκείνη την στιγμή. Πώς έζησα από αυτό, δεν έχω ιδέα. Ήθελα ο εκπαιδευτής μου να αναλάβει τον έλεγχο του αεροπλάνου. Δεν συνέβη ποτέ… Ωστόσο ζήσαμε και οι δύο. Στο έδαφος, η απενημέρωση του εκπαιδευτή πτήσεως ήταν σκέτη ειρωνία. "Υποπλοίαρχε (Ι) Papadakis... Ξέρω ότι είστε δοκιμαστής πιλότος και ξέρω ότι θέλατε να αποδείξετε ότι θα μπορούσατε να πετάξετε σε κλειστό σχηματισμό. Δεν είστε όμως χειριστής των 'Blue Angels'. Ακόμα χειρότερα, ως εκπαιδευτής σας είμαι υπεύθυνος για εσάς, που στρεβλώσατε τον σωλήνα pitot στο ρύγχος του αεροσκάφους σας. Αυτό θα είναι λίγο δύσκολο να εξηγηθεί, πάντως το αεροσκάφος του Αρχηγού είναι εντάξει. Μην ξαναπετάξετε ποτέ τόσο κοντά". Κι όμως αυτός ο τύπος είχε πολύ λάθος. Αυτό που ήθελα ήταν να βρεθεί απλώς ένας εκπαιδευτής να μου δείξει πώς να πετάξω σε έναν χαλαρό, ασφαλή σχηματισμό".