Ο Λοχαγός (I) James C. Stopulos γεννήθηκε στο Davenport της Iowa στις 22 Μαΐου 1917, γιος Ελλήνων μεταναστών. Ο πατέρας του, Gus Stopulos, γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 28 Μαρτίου 1871 και το 1902 μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Η μητέρα του Ελένη Δημητρακοπούλου (Ελένη Δημητράκη) γεννήθηκε στο χωριό Αλωνίσταινα στις 21 Μαΐου 1887 και ήταν απόγονος της Ζαμπίας Κοτσάκη, μητέρας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ο James C. Stopulos, ανέκαθεν αναφερόταν με μεγάλη υπερηφάνεια στο γεγονός ότι οι ρίζες του διασταυρώνονταν με εκείνες του μεγαλύτερου πολέμαρχου της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Στην πρώτη αλληλογραφία που είχαμε μαζί του, πριν από πολλά χρόνια, ο βετεράνος αεροπόρος αναφέρθηκε με ενθουσιασμό στην οικογενειακή του σχέση με τον θρυλικό ήρωα του '21, αν και δεν ήταν άμεσος απόγονός του. Τον Ιανουάριο του 2007, έγραψε στον Γεώργιο Χαλκιαδόπουλο τα εξής:

«Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας για την ιστορία του 'Athenian Avenger'. Το όνομα προέκυψε όταν ένας Εβραίος φίλος μου πρότεινε να ονομάσω έτσι το αεροπλάνο μου προς τιμήν των Ελλήνων πατριωτών και για τους Εβραίους που υπέφεραν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η αποστολή μου ήταν να πάρω εκδίκηση για αυτές τις θηριωδίες. Γεννήθηκα στην Αμερική, αποφοίτησα από το κολέγιο και στη συνέχεια μπήκα στην Αεροπορία Στρατού. Ήμουν πιλότος ενός B-17 Flying Fortress. Πέταξα 30 αποστολές πάνω από τη Γαλλία και τη Γερμανία, περίπου 20 από αυτές ως επικεφαλής πιλότος ολόκληρης της Πτέρυγας. Δεν είχα συναρπαστικές εμπειρίες κατά τη διάρκεια της περιοδείας μου, η τύχη ήταν μαζί μου. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Τρίπολη και η μητέρα μου στην Αλωνίσταινα. Παρεμπιπτόντως, από την πλευρά της μητέρας μου μπορώ να εντοπίσω τις ρίζες μου στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο οποίος απ' ό,τι ξέρω ήταν Έλληνας ήρωας στην εξέγερση κατά των Τούρκων. Επισκέφθηκα την Ελλάδα το 1973 και έκτοτε δεν έχω επιστρέψει. Αυτά σε λίγες, σύντομες προτάσεις είναι όσα μπορώ να σας πω για τον εαυτό μου χωρίς να προχωρήσω σε μια μακρά διατριβή. Ασχολούμαι με το κτηματομεσιτικό επάγγελμα, ήμουν επίσης εκθέτης κινηματογραφικών ταινιών, παντρεύτηκα μια νεαρή Ιρλανδή, έχω τέσσερα παιδιά, 13 εγγόνια και ένα δισέγγονο στα σκαριά». 

Η μητέρα του Ελένη έφυγε από την Ελλάδα το 1915, ως υποψήφια νύφη, και έπρεπε να διασχίσει τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό για να συναντήσει στη Νέα Υόρκη τον μελλοντικό της σύζυγο, τον οποίο είχε δει μόνο μια φορά, σε μια φωτογραφία. Έτσι, ο Gus και η Helen Stopulos παντρεύτηκαν με σύμφωνο συμβίωσης το 1916 και εγκαταστάθηκαν στο Davenport, όπου άνοιξαν το δικό τους παντοπωλείο. Το πρώτο τους παιδί, ο James, γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1917. Δύο χρόνια αργότερα, στις 17 Αυγούστου 1919, το ζευγάρι απέκτησε και μια κόρη, την Eva Stopulos Kalikatsos. Τα μέλη της οικογένειας ζούσαν στο κέντρο της πόλης, στον πρώτο όροφο πάνω από το κατάστημά τους, το οποίο βρισκόταν στη γωνία 305 1/2 East Mond Street και Pershing Avenue. Πολλές φορές ο James κατέβαινε στο ισόγειο μόλις τελείωνε τα μαθήματά του για να βοηθήσει τον πατέρα του με το παντοπωλείο τους. Ως έφηβος, ήταν εξαιρετικά δραστήριος, συμμετέχοντας ενεργά σε διάφορες γιορτές και εκδηλώσεις του σχολείου του, αλλά και της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, ενώ αγαπούσε τον αθλητισμό, ασχολούμενος ιδιαίτερα με το μπάσκετ και το αμερικανικό ποδόσφαιρο. Το 1935 αποφοίτησε από το Λύκειο Davenport και κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο St. Ambrose, ονειρευόταν να γίνει δημοσιογράφος. Δυστυχώς, το 1940, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ήδη εξαπλωθεί σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Ο James κατάλαβε ότι πολύ σύντομα οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναγκάζονταν να εμπλακούν στον πόλεμο και ότι θα τον καλούσαν να συμμετάσχει. 

USAAF & 94th BOMBARDMENT GROUP

Την 1η Οκτωβρίου 1943, αποφοίτησε ως πιλότος της Αεροπορίας Στρατού των ΗΠΑ, προήχθη σε Ανθυπολοχαγό (I) και έλαβε με υπερηφάνεια τα ασημένια φτερά του. Έχοντας επιλεγεί ως πιλότος πολυκινητήριου βομβαρδιστικού, του ανατέθηκε το δικό του πλήρωμα και στάλθηκε για εκπαίδευση στην αεροπορική βάση Roswell στο Νέο Μεξικό. Τους επόμενους 6 μήνες οι δέκα αεροπόροι εκπαιδεύτηκαν σε B-17 Flying Fortress και στις αρχές Μαΐου 1944 έφτασαν στην Αεροπορική Βάση Roughan στο Bury St. Edmunds, στην ανατολική Αγγλία, έχοντας τοποθετηθεί στην 94η Πτέρυγα Βομβαρδισμού. Το πλήρωμα τοποθετήθηκε στην 332η Μοίρα Βομβαρδισμού και μετά από μια σύντομη περίοδο προσαρμογής άρχισαν να συμμετέχουν στις επιχειρήσεις. Αρχικά ο Jim πέταξε σε δύο αποστολές στις 20 και 22 Μαΐου 1944, προσαρτημένος σε άλλο πλήρωμα ως συγκυβερνήτης, προκειμένου να αποκτήσει εμπειρία. Το βάπτισμα του πυρός για τον Stopulos και το πλήρωμά του ήρθε στις 23 του μήνα, πετώντας σε μία αποστολή εναντίον στόχων στο Chaumont της Γαλλίας με το προσωπικό του βομβαρδιστικό, το B-17G, #42-102694, XM-K, 'Athenian Avenger'. Ο Ελληνοαμερικανός πιλότος, γνωρίζοντας για την πείνα και τα βασανιστήρια που βίωναν οι συμπατριώτες του στην κατεχόμενη Ελλάδα, καθώς και για τις θηριωδίες που διέπρατταν οι Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ένιωθε ότι είχε την υποχρέωση να πάρει εκδίκηση για όλα αυτά που συνέβαιναν. Έτσι με προτροπή ενός Εβραίου φίλου του, όπως ανέφερε και παραπάνω, αποφάσισε να ονομάσει το βομβαρδιστικό του 'Athenian Avenger'. Η επόμενη αποστολή ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Στις 24 Μαΐου 1944, ο στόχος τους ήταν το Βερολίνο. Η πρωτεύουσα του Τρίτου Ράιχ ήταν μια από τις πιο προστατευμένες πόλεις της Γερμανίας και τα βαριά αντιαεροπορικά της όπλα, σε συνδυασμό με τις συνεχείς επιθέσεις των γερμανικών καταδιωκτικών, ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης για κάθε αεροπόρο της Συμμαχίας. Ωστόσο, το πλήρωμα επέστρεψε σώο και αβλαβές στη βάση του και πέταξε δύο ακόμη αποστολές βομβαρδισμού, στις 25 και 27 Μαΐου, εναντίον στόχων στις Βρυξέλλες και την Καρλσρούη. Οι αποστολές για τον νεαρό πιλότο και το πλήρωμά του συνεχίστηκαν απρόσκοπτα. Στις 28 Μαΐου πέταξαν εναντίον της πόλης Königsborn στη Γερμανία και στις 29 Μαΐου 1944 ο στόχος ήταν τα διυλιστήρια πετρελαίου στη Λειψία. Δυστυχώς, η αποστολή στη Λειψία δεν εξελίχθηκε καλά. Καθώς το B-17G, #8007 που επάνδρωναν εκείνη την ημέρα, πετούσε στα 20.000 πόδια, σε σχηματισμό με άλλα δεκαπέντε B-17G, χτυπήθηκε άσχημα από θραύσματα αντιαεροπορικών πυρών, με αποτέλεσμα την καταστροφική βλάβη του συστήματος οξυγόνου. Για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της υποξίας, ο Stopulos αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον σχηματισμό και να σπεύσει στα 10.000 πόδια, για να είναι πιο υποφερτή η κατάσταση. Τώρα όμως το μοναχικό αεροπλάνο ήταν εύκολη λεία για τα μαχητικά της Λουφτβάφε και αν ένα Fw-190 ή Me-109 τους επιτίθετο, αυτό θα σήμαινε βέβαιο θάνατο. Κάποιος φώναξε στην ενδοεπικοινωνία ότι θα ήταν καλύτερα να κατευθυνθούν προς την ουδέτερη Σουηδία και να προσγειωθούν εκεί, αλλά ο Stopulos διαφώνησε. Οι φωνές διαμαρτυρίας πύκνωσαν και τότε κάποιος πρότεινε να ψηφίσουν για το πώς θα έπρεπε να ενεργήσουν. Οι 9 άνδρες του πληρώματος ψήφισαν υπέρ της πρότασης, λέγοντας ότι προτιμούσαν να περάσουν τον πόλεμο ως αιχμάλωτοι των ουδέτερων Σουηδών, παρά να καταλήξουν νεκροί. Ωστόσο, ο Κυβερνήτης που διαφωνούσε έντονα μαζί τους δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Η συνείδηση του Stopulos δεν του επέτρεπε να παραμείνει στην ασφάλεια της αιχμαλωσίας, ενώ οι συνάδελφοί του στη Μοίρα, πιστοί στο καθήκον τους, θα συνέχιζαν να συμμετέχουν σε αποστολές και να σκοτώνονται πάνω από τους ουρανούς της Ευρώπης. Οργισμένος, διέκοψε τους άνδρες του στην ενδοεπικοινωνία και τους φώναξε με δυνατή φωνή:

«Δεν υπάρχει περίπτωση διάολε να το κάνουμε. Εγώ είμαι το αφεντικό, δεν πρόκειται να παραδώσω ένα αεροπλάνο 300.000 δολαρίων και να σας επιτρέψω να μείνετε έξω από τον πόλεμο».

Στην ενδοεπικοινωνία οι φωνές σώπασαν, αλλά ο James ένιωσε την ατμόσφαιρα να ηλεκτρίζεται. Ήταν πολύ άσχημο για έναν πιλότο να νιώθει ότι δεν τον συμπαθούσε το πλήρωμά του, επειδή οι αποφάσεις του δεν άρεσαν, αλλά η αίσθηση του καθήκοντος ήταν πάνω απ' όλα. Τελικά ο Stopulos, ακολουθώντας μια πορεία όσο το δυνατόν πιο μακριά από τις βάσεις των εχθρικών μαχητικών και μπαινοβγαίνοντας στα σύννεφα, κατάφερε να φτάσει στη Βόρεια Θάλασσα με το χτυπημένο αεροπλάνο του. Μετά από μια αγωνιώδη πτήση, προσγειώθηκε με ασφάλεια στην Αεροπορική Βάση Roughan στο Bury St. Edmunds, στην ανατολική Αγγλία. Ήταν το πρώτο πλήρωμα της 332ης Μοίρας Βομβαρδισμού που το κατάφερε. Μέχρι τότε, όσα αεροσκάφη είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν το σχηματισμό δεν είχαν επιστρέψει. Ο βετεράνος αεροπόρος θυμόταν: 
 
«Το πλήρωμά μου δεν μου μιλούσε για δύο εβδομάδες, αλλά τα ξαναβρήκαμε».