Ο Συνταγματάρχης James A. Gianatsis γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1916. Γιος ενός σκληρά εργαζόμενου Έλληνα καθαριστή καπέλων και υποδηματοποιού, ο παππούς μου, ονόματι Αθανάσιος Δημήτριος Γιανάτσης, μετανάστευσε με τη σύζυγό του Γαρυφαλλιά, στη Νέα Υόρκη την 1η Νοεμβρίου 1907. Η καταγωγή του Αθανασίου ήταν από το χωριό Ριζοσπηλιά, στην Αρκαδία της Πελοποννήσου, κοντά στην περίφημη Δημητσάνα, ωστόσο ο τόπος γέννησης της γιαγιάς μου δεν είναι γνωστός. Το ζευγάρι παντρεύτηκε στην Ελλάδα και ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες με το πλοίο Reine D' Italia, επιβιβαζόμενο στον Πειραιά και μεγάλωσε 3 αξιόλογα παιδιά που έγιναν επίσης σπουδαίοι Αμερικανοί. Ο πατέρας μου σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και στο George Washington University με πτυχίο μηχανικού, και ως μέλος της Μεγαλύτερης Γενιάς, κατατάχθηκε στην Αεροπορία του Στρατού των ΗΠΑ το 1941 και εκπαιδεύτηκε ως πιλότος για να πολεμήσει στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή ιπταμένων στο Τέξας, τοποθετήθηκε ως Ανθυποσμηναγός στις 23 Ιουνίου 1942, εκπαιδεύτηκε με την Πτέρυγα Βομβαρδιστικών του στην MacDill AFB της Φλόριντα και στη Lake Charles της Λουιζιάνα και στάλθηκε στη Μεγάλη Βρετανία ως μέλος της 386ης Πτέρυγας Βομβαρδιστικών με την επωνυμία "The Crusaders". Προήχθη σε Υπολοχαγό στις 20 Νοεμβρίου 1942. Υπηρέτησε ως πιλότος ενός βομβαρδιστικού Martin B-26 Marauder με πλήρωμα 5-7 ατόμων και στάλθηκε σε επικίνδυνες αποστολές βομβαρδισμού ακριβείας από χαμηλό ύψος στο φως της ημέρας σε όλη την Ευρώπη. Ωστόσο, άρχισε να αντιμετωπίζει τους κινδύνους των πολεμικών πτήσεων πριν ακόμη φτάσει στην Αγγλία, όταν πραγματοποίησε αναγκαστική προσγείωση στη Γροιλανδία. Το περιστατικό αυτό καταγράφηκε από την εφημερίδα Pittsburg Press και τον δημοσιογράφο της Chicago Daily News Inc. στο Λονδίνο, Nat A. Barrows.
  
«Για λίγα λεπτά, εκεί έξω στο Βόρειο Ατλαντικό, το "Blazing Heat" φαινόταν βέβαιο ότι θα κατέληγε σε έναν άσημο τάφο αντί για την αγγλική βάση από την οποία θα πετούσε εναντίον ναζιστικών στόχων. Ο ένας από τους δύο κινητήρες του είχε πάθει βλάβη και το B-26 Marauder έπεφτε γρήγορα από το ύψος πλεύσης των 10.500 ποδών. Απεγνωσμένα ο Υπολοχαγός James A. Gianatsis από το Bronx της Νέας Υόρκης διέταξε να ελαφρύνει το αεροπλάνο και προσπάθησε να το κρατήσει από το να εισέλθει σε απώλεια στήριξης. Το βομβαρδιστικό κατέβηκε στα 5.000 πόδια και στη συνέχεια στα 4.000 πόδια. Ο Υπολοχαγός Raymond E. Merritt, από το Detroit, ο συγκυβερνήτης, και ο Υπολοχαγός Nathan E. Offenhiser, από το Clarksdale, Miss. ο πλοηγός, άρχισαν να πετούν κάθε πιθανό αντικείμενο από την αποθήκη βομβών. Το B-26 έπεσε στα 2000 πόδια και η ταχύτητά του έφθασε σχεδόν λίγο πριν το στολάρισμα. Ο ασυρματιστής Λοχίας William F. King, από τη Λεωφόρο Price 556, North Braddock, Pa., έριξε περισσότερο εξοπλισµό στον ωκεανό µέσω της αποθήκης βομβών.  Επιπλέον καύσιμο απορρίφθηκε. Ο οπίσθιος πυροβολητής, Λοχίας Fred B. Ellis, από το Sanger. Cal. και ο Λοχίας Meyer Levin, από τη Φιλαδέλφεια, μέλος του πληρώματος εδάφους που πετούσε ως επιβάτης, «επιτέθηκαν» στα ανταλλακτικά του αεροπλάνου. Στα 1800 πόδια ο Υπολοχαγός Gianatsis μπόρεσε να κρατήσει το αεροπλάνο σταθερό. Βρίσκονταν τότε περίπου στα μισά της απόστασης μεταξύ της Νέας Γης και της Γροιλανδίας. Ο Υπολοχαγός Gianatsis ήταν αποφασισμένος να επιχειρήσει προσγείωση σε άγνωστο αεροδρόμιο της Γροιλανδίας αντί να γυρίσει πίσω. Γνώριζε ότι το SOS του είχε ειδοποιήσει τα αεροσκάφη περιπολίας του Ατλαντικού και ότι υπήρχε μεγαλύτερος συντελεστής ασφάλειας αν συνέχιζε, με την προϋπόθεση ότι θα μπορούσε να πάρει αρκετό ύψος για να περάσει πάνω από τις παράκτιες οροσειρές. Δύο άλλα Marauder πετούσαν γύρω από το "Blazing Heat" για να ρίξουν σωσίβια σε περίπτωση που δεν τα κατάφερνε. Ο Υπολοχαγός Gianatsis ανέβασε την ταχύτητα στα 150 μίλια την ώρα και κατάφερε να ανέβει ξανά σε ύψος 4000 ποδιών. Ο Υπολοχαγός Gianatsis ξεπέρασε τα βουνά και πραγματοποίησε ασφαλή προσγείωση παρά τον νεκρό κινητήρα».

Στις 21 Αυγούστου 1943 προήχθη σε Λοχαγό και άρχισε να πετάει πολεμικές εξόδους πάνω από την Ευρώπη. Η Πτέρυγα βομβαρδιστικών του έπαιξε σημαντικό ρόλο στην D-Day - την εισβολή στην Ευρώπη, πετώντας πολλές αποστολές βομβαρδισμού που κατέστρεφαν τα γερμανικά παράκτια πυροβόλα, τις αποθήκες ανεφοδιασμού, τις γέφυρες, τα επιτελεία, τις συγκεντρώσεις στρατευμάτων και τις τοποθεσίες των ιπτάμενων βομβών V2 τις εβδομάδες πριν από την εισβολή. Και στη συνέχεια, παρείχαν εγγύς υποστήριξη στα συμμαχικά στρατεύματα στις παραλίες της Νορμανδίας το πρωί της D-day, καταστρέφοντας τις γερμανικές θέσεις που έβλεπαν στις παραλίες λίγα λεπτά πριν τα συμμαχικά στρατεύματα αποβιβαστούν στην ξηρά. Πιθανώς η καλύτερη περιγραφή αυτών των ωρών πριν από την εισβολή προέρχεται από το βιβλίο "The Story of the Crusaders, The 386th Bomb Group".

«Η εισβολή της D-Day στις 6 Ιουνίου έγινε με επικεφαλής την 386η Πτέρυγα Βομβαρδιστικών. Ο Διοικητής της Συνταγματάρχης Kelly έμαθε ότι η 386η με το υψηλό ρεκόρ της σε ακριβείς βομβαρδισμούς, είχε επιλεγεί από τον ίδιο τον Στρατηγό Omar Bradley να είναι η τελευταία Ομάδα που θα βομβάρδιζε τις παραλίες της Νορμανδίας πριν τα στρατεύματα αποβιβαστούν στην ξηρά. Αυτό ήταν ένα σήμα τιμής που δόθηκε από μια τόσο υψηλή προσωπικότητα στα επιτεύγματα της Πτέρυγας. Η επίσημη ενημέρωση διέφερε ελάχιστα από τις συνηθισμένες ενημερώσεις, εκτός από τα μηνύματα των Στρατηγών Eisenhower, Bradley, Brenton και Anderson που διαβάστηκαν στην Πτέρυγα. Η ίδια η αποστολή, εκτός από το γεγονός ότι είχε ώρα απογείωσης πριν από την αυγή, διέφερε ελάχιστα από οποιαδήποτε από τις 180 αποστολές που είχε εκτελέσει προηγουμένως. Η αποστολή τους ήταν να βομβαρδίσουν θέσεις πυροβόλων στις παραλίες μόλις 5 λεπτά πριν αρχίσει η πραγματική απόβαση. Πριν φύγουν ο συνταγματάρχης Kelly απευθύνθηκε στα πληρώματα: "Φίλε" ξεκίνησε απλά: "Σήμερα είναι η ημέρα D. Θα αποβιβαστούμε στη Γαλλία στις 6:30 το πρωί". Για μια στιγμή επικράτησε νεκρική σιωπή, στη συνέχεια, σαν κάποιος να είχε πατήσει διακόπτη, όλη η συνάθροιση ξέσπασε σε παρατεταμένους πανηγυρισμούς, για λίγο επικράτησε πανδαιμόνιο. Ο Συνταγματάρχης Kelly ζήτησε σιωπή. Στη συνέχεια συνέχισε: «Αυτή τη στιγμή οι αλεξιπτωτιστές έχουν προσγειωθεί στη βόρεια Γαλλία. Θα πετάξουμε για να υποστηρίξουμε τα αμερικανικά στρατεύματα που θα αποβιβαστούν στις παραλίες εδώ». Έδειξε μια λωρίδα παραλίας στον τεράστιο χάρτη στην αίθουσα ενημέρωσης. «Οι στόχοι μας θα είναι θέσεις στην παραλία στις οποίες τα στρατεύματά μας θα αποβιβαστούν σε ώρα μηδέν, και μας αποδόθηκε η τιμή του σήματος λόγω του ιστορικού μας, να είμαστε η τελευταία Πτέρυγα που θα βομβαρδίσει πριν αρχίσει η εισβολή. Πρέπει να βομβαρδίσουμε μεταξύ 6:23 και 6:25, δηλαδή πριν από την απόβαση που θα λάβει χώρα στις 6:30 π.μ.. Αν φτάσουμε πάνω από το στόχο μετά τις 6:25 δεν θα μπορέσουμε να βομβαρδίσουμε. Η δουλειά μας θα είναι να εμποδίσουμε τους Γερμανούς να επανδρώσουν τα όπλα τους μέχρι να αποβιβαστούν τα στρατεύματα μας. Δεν πρέπει και δεν μπορείτε να κάνετε κανένα λάθος. Οι ζωές χιλιάδων στρατιωτών εξαρτώνται από την ακρίβειά σας. Τα πληρώματα, έφτασαν στα αεροπλάνα τους και οι τεχνικοί τους υποδέχτηκαν με ασπρόμαυρες ρίγες τόσο στις πτέρυγες όσο και στις ατράκτους των B-26 Marauder τους. Κάτω από μεγάλη μυστικότητα και την κάλυψη του σκοταδιού, τα πληρώματα εδάφους είχαν ζωγραφίσει τις «ρίγες της Ημέρας της Νορμανδίας» στα αεροπλάνα. Οι σχεδιαστές ήλπιζαν ότι με τη σήμανση όλων των συμμαχικών αεροσκαφών που επρόκειτο να βρεθούν στην περιοχή του προγεφυρώματος με τις λωρίδες υψηλής ορατότητας, τα εχθρικά αεροσκάφη θα δυσκολεύονταν περισσότερο να διεισδύσουν στην περιοχή. Από πολλές απόψεις, η αποστολή ήταν μια εύκολη υπόθεση για την Πτέρυγα. Δεν παρατηρήθηκαν βαριά αντιαεροπορικά πυρά, αν και αντιμετωπίστηκαν σημαντικά ελαφρά αντιαεροπορικά πυρά, μόνο δύο αεροσκάφη υπέστησαν ελαφρές ζημιές και όλα επέστρεψαν με ασφάλεια στη βάση. Η εκτέλεση της αποστολής ήταν το κάτι άλλο. Η ενημέρωση προέβλεπε βομβαρδισμούς στα 12.000 πόδια, το κανονικό ύψος για το Marauder. Είχαν επίσης ενημερωθεί ότι αν ο καιρός ήταν κακός, θα μπορούσαν να βομβαρδίσουν σε χαμηλό ύψος έως και 1.500 πόδια. Οι σχηματισμοί βομβάρδιζαν μεταξύ 2.000 και 6.000 ποδιών, ανάλογα με το ύψος των νεφών της βάσης. Οι στόχοι που τους είχαν ανατεθεί χτυπήθηκαν όλοι με επιτυχία, γεγονός που ήταν ένας φόρος τιμής στην αριστεία των πληρωμάτων μάχης και των πληροφοριών για τους στόχους που τους είχαν ανατεθεί».

Το αεροπλάνο ή τα αεροπλάνα του πατέρα μου χτυπήθηκαν τρεις φορές, αλλά κάθε φορά κατάφερναν να περάσουν τη Μάγχη για να προσγειωθούν στην Αγγλία και να επιστρέψουν στον πόλεμο με ένα επισκευασμένο ή νέο αεροπλάνο. Το προσδόκιμο ζωής για τα πληρώματα των αμερικανικών βομβαρδιστικών B-17 και B-24 ήταν μόλις 25 αποστολές, οπότε τα επιζώντα πληρώματα στέλνονταν πίσω στην Αμερική. Παράλληλα, τα βομβαρδιστικά B-26 είχαν πολύ υψηλότερο ποσοστό επιβίωσιμότητας και παρέμειναν στην Ευρώπη μέχρι το τέλος του πολέμου. Μπορείτε να δείτε σε μία φωτογραφία του αεροπλάνου του "Blazing Heat" με το όνομά του ζωγραφισμένο κάτω από το παράθυρο, ότι το αεροπλάνο και τα πλήρωματά του είχαν ολοκληρώσει 105 βομβαρδισμούς κατά τη λήψη αυτής της φωτογραφίας. Αυτός και το πλήρωμά του επέζησαν του πολέμου και βοήθησαν στην απελευθέρωση της Ευρώπης ο πατέρας μου πραγματοποίησε 76 πολεμικές αποστολές και στις 23 Ιουνίου 1945 προήχθη σε Ταγματάρχη. Στα παράσημα του περιλαμβάνεται ο Διακεκριμένος Σταυρός του Ιπταμένου, τον οποίο κρατώ ακόμη για εκείνον, καθώς και το Αεροπορικό Μετάλλιο με 12 Φύλλα Δρυός και το γαλλικό Croix de Guerre (1939-1945). Το τελευταίο απονεμήθηκε σε τελετή στην Ουάσιγκτον από τον υποδιοικητή της γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας, στρατηγό Andre Hartemann.  Ως παιδί, ρωτούσα συχνά τον πατέρα μου πώς ήταν στον πόλεμο, αλλά δεν έλεγε πολλά γι' αυτόν. Πρέπει να ήταν δύσκολο να χάσει τόσα άλλα αεροπλάνα και φίλους από τη Μοίρα του και να πρέπει να βομβαρδίσει τόσους πολλούς στόχους με αμάχους. Μετά τον πόλεμο παρέμεινε στο Αεροπορικό Σώμα, το οποίο έγινε η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, και παντρεύτηκε τη μητέρα μου Gloria Moss από το Detroit το 1947, και απέκτησαν δύο γιους, τον αδελφό μου Kim και εμένα.