Ο Jim Angelo Verinis γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1916 στο Stamford του Connecticut, γιος μεταναστών από τον Άγιο Πέτρο Αρκαδίας. Ο πατέρας του, Παντελής, πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους ως εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό, μια εμπειρία που έμελλε να περάσει σαν ηρωικό αφήγημα στην οικογένεια. Το 1914, επέστρεψαν οριστικά στις ΗΠΑ, εγκαταστάθηκαν στο New Haven και άνοιξαν οικογενειακή επιχείρηση παγωτών. Παρότι μεγαλωμένος στην Αμερική, ο Jim κράτησε ζωντανή τη σχέση του με τις ελληνικές του ρίζες, μιλώντας και γράφοντας ελληνικά στο σπίτι και επιλέγοντας να γιορτάζει κάθε χρόνο τον Άγιο Δημήτριο. Απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Connecticut, με πτυχίο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, διακρίθηκε ως αθλητής και ηγέτης. Συμμετείχε ενεργά στην μπασκετική ομάδα του πανεπιστημίου, αναλαμβάνοντας καθοριστικό ρόλο στην πιο επιτυχημένη σεζόν της ιστορίας της μέχρι τότε. Παράλληλα, συμμετείχε στο πρόγραμμα ROTC, δείχνοντας από νωρίς ενδιαφέρον για στρατιωτική σταδιοδρομία. Οι καθηγητές του τον περιέγραψαν ως εξαιρετικό φοιτητή, με οξύνοια, ευθύτητα και σεβασμό από τους συμφοιτητές του. Το 1941 κατατάχθηκε ως δόκιμος στην Αεροπορία Στρατού των ΗΠΑ (USAAF). Αφού πέρασε όλα τα στάδια εκπαίδευσης σε Stearman, BT-14 και AT-6, μετατέθηκε στην 77η Μοίρα Μαχητικών της 20ής Πτέρυγας στο Myrtle Beach. Εκεί, εν μέσω εκπαιδεύσεων σε P-40 Warhawk, υπέστη δύο σοβαρά ατυχήματα λόγω απώλειας κινητήρα, ένα εκ των οποίων οδήγησε σε άλμα με αλεξίπτωτο και το άλλο σε ανατροπή κατά την αναγκαστική προσγείωση. Αν και τραυματίστηκε ελαφρά, επέδειξε ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Μετά από αυτά τα περιστατικά, ο ίδιος αποφάσισε να αφήσει τα καταδιωκτικά και να μετατεθεί σε βομβαρδιστικά. Η απόφασή του αυτή αποδείχθηκε ιστορική. Τοποθετήθηκε στην 324η Μοίρα της 91ης Πτέρυγας Βομβαρδιστικών, όπου γνώρισε τον κυβερνήτη Bob Morgan. Οι δυο τους έγιναν αχώριστοι – και μαζί επάνδρωσαν το B-17 Flying Fortress "Memphis Belle". Ο Verinis έγινε συγκυβερνήτης του ιστορικού αυτού αεροσκάφους και έλαβε μέρος στις πρώτες του επιχειρησιακές αποστολές πάνω από την κατεχόμενη Ευρώπη. Σε μία από αυτές, λόγω ασθένειας του Morgan, ανέλαβε ο ίδιος τα καθήκοντα του κυβερνήτη. Αργότερα, του ανατέθηκε το δικό του Β-17, το "Connecticut Yankee", και υπήρξε ο πρώτος πιλότος βαρέος βομβαρδιστικού της 8ης Αεροπορικής Δύναμης  που ολοκλήρωσε επιτυχώς τη θητεία των 25 αποστολών μάχης (ταυτόχρονα με τον ομοσταυλό του Charles Cliburn). Για την δράση του τιμήθηκε με τον Διακεκριμένο Σταυρό του Ιπταμένου. Συμμετείχε και στην περίφημη περιοδεία του Memphis Belle στις ΗΠΑ για τη συλλογή πολεμικών ομολόγων, όπου έγινε σύμβολο ελπίδας και υπερηφάνειας για την πολεμική προσπάθεια των ΗΠΑ. Μετά τον πόλεμο, ο Verinis συνέχισε τη στρατιωτική του καριέρα, φθάνοντας μέχρι τον βαθμό του αντισμηνάρχου και υπηρετώντας και ως αξιωματικός εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας στην Πολεμική Αεροπορία. Αν και του προτάθηκε να υπηρετήσει ως Αεροπορικός Ακόλουθος στην Ελλάδα, τελικά δεν ανέλαβε τη θέση διότι όπως ο ίδιος αφοπλιστικά ανέφερε:

«Ήθελα να μείνω σπίτι, κοντά στη μητέρα μου και τη μαγειρική της. Λάτρευα τα φασολάκια της.»

Η συμβολή του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η παρουσία του στο Memphis Belle τον καθιστούν έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους Ελληνοαμερικανούς αεροπόρους της εποχής. Ο Jim Verinis τιμάται ως υπόδειγμα ανδρείας, επιμονής και υπερηφάνειας για την καταγωγή του. Ο γιος του, James, έχει δηλώσει ότι ο πατέρας του ένιωθε πάντοτε υπερήφανος για τις ρίζες του, και θεωρούσε τιμή να καταγραφεί η ιστορία του μεταξύ εκείνων των Ελλήνων που τίμησαν δύο πατρίδες – την Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες – από το πιλοτήριο ενός βομβαρδιστικού στον ουρανό της Ευρώπης.

Η πλήρης και τεκμηριωμένη βιογραφία του Jim Angelo Verinis παρουσιάζεται στον τρίτο τόμο της σειράς των βιβλίων ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΞΕΝΑ COCKPIT, εμπλουτισμένη με σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα και πληθώρα λεπτομερειών που προέρχονται απευθείας από τα προσωπικά του ημερολόγια και τα πολεμικά του αρχεία. Ένα μοναδικό αφιέρωμα σε έναν πραγματικό ήρωα της ελληνικής διασποράς.