Nick St20

USAAF

B-24D LIBERATOR PILOT

409th BOMBARDMENT SQUADRON
93rd BOMB GROUP

 

ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ

Η ιστορία του Υπολοχαγού (Ι) Nicholas Stampolis είναι μια θλιβερή ιστορία, ωστόσο μια ιστορία που μας θυμίζει τις θυσίες που έκαναν νεαροί άνδρες σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια του αγώνα κατά του Άξονα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι επίσης μια ιστορία που εξαρτάται απόλυτα από την ιστορία του καλύτερου φίλου του, επίσης Ελληνοαμερικανού πιλότου της USAAF, του Arthur (Athanasios) Sougas, ή Arty όπως ήταν γνωστός στους φίλους του. Δεν υπάρχει τρόπος να αναφερθούμε μόνο στον έναν από αυτούς, χωρίς να αναφέρουμε τον άλλο. Ο Nicholas ήταν το πρώτο παιδί του Πέτρου Σταμπολή και της Χρυσούλας Μητσάλα Σταμπολή, ακολουθούμενο από δύο αδελφές, την Corina και τη Stella και έναν ακόμη αδελφό, τον Anthony.  Οι περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα πρώτα τους χρόνια έγιναν γνωστές από το άρθρο του Gerard Pahl με τίτλο "The Fall of Hermes" που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Air Classics, στο τεύχος Ιουλίου του 2004.

«Ο Nicholas Stampolis και ο Arthur Sugas ήταν αχώριστοι. Τα δύο αγόρια ακολούθησαν την τυπική σχολική εκπαίδευση και φοίτησαν στο Δημοτικό Σχολείο McKinley Elementary όπου, ίσως, και οι δύο ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με την αεροπορία, διότι εκεί προβάλλονταν ταινίες στον εξωτερικό τοίχο του σχολείου τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια. Μερικές φορές ένα αεροπλάνο επισκεπτόταν το τότε αεροδρόμιο Lindbergh Field στο Kalamazoo και πρόσφερε πτησεις με 50 σεντς και σύμφωνα με την Ελληνοαμερικανίδα, την κυρία Georgiou, τα αγόρια εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός σε μία ή περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις. Τόσο ο Art όσο και ο Nick είχαν μοντέλα αεροπλάνων κατασκευασμένα από ξύλο μπάλσα και μακέτες από χαρτομάντιλα κρεμασμένα από τα ταβάνια τους και βοηθούσαν και τα υπόλοιπα παιδιά από την ελληνοαμερικανική κοινότητα να φτιάξουν τα δικά τους. Στον Arthur και τον Nick άρεσε επίσης να κυνηγούν. Η Myrsine Vangelakos Petrie, άλλη φίλη του Nick, θυμήθηκε ότι ο πατέρας του Nick ήταν δεινός κυνηγός. Τα δύο αγόρια ήταν πολύ δημοφιλή και συμμετείχαν στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία τους, ειδικά σε μια οργάνωση που ονομαζόταν "Sons of Pericles", η οποία ήταν μια οργάνωση νεολαίας αφιερωμένη στο να κρατά τους νέους Έλληνες μαζί, ώστε να μην χάσουν την επαφή με τον πολιτισμό τους ενώ παράλληλα εμπλεκόταν και σε άλλες κοινωνικές δραστηριότητες όπως το softball, μπόουλινγκ, κ.λπ.

Το 1939, οι δύο φίλοι παρακολούθησαν το Western Michigan College of Education (τώρα Western Michigan University), ενώ ο Nick σπούδασε μηχανικός. Κατά την φοίτησή τους εκει πέρασαν το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Πολιτών Πιλότων, γνωστό ως CPTP (Civilian Pilot Training Program). Γνώριζαν ότι οι ΗΠΑ θα έμπαιναν στον πόλεμο σύντομα - στην πραγματικότητα το Pearl Harbor ήταν προ των πυλών - και ότι σύντομα θα ερχόταν η ώρα τους να υπηρετήσουν. Ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να επηρέασε τις ενέργειές τους ήταν ότι η Ιταλία είχε εισβάλει στην Αλβανία στα τέλη Οκτωβρίου 1940, αλλά η κ. Georgiou αισθάνεται ότι ήταν ο αγνός πατριωτισμός που οδηγούσε τις ενέργειές τους. Τα μάτια της άστραψαν καθώς μιλούσε για το πώς η ελληνική κοινότητα αγκάλιασε όλα όσα υποστήριζαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και ότι οι νέοι της ήταν πρόθυμοι να υπερασπιστούν την υιοθετημένη χώρα τους όταν έλθει η ώρα. Ο Arthur πήγε στο Pine Bluff του Arkansas στις 29 Οκτωβρίου 1941 για την αρχική του εκπαίδευση και ο Nick σύντομα ακολούθησε την ένταξή του στην USAAF τον Φεβρουάριο του 1942. Πέρασε από τα σχολεία αρχικής, βασικής και προχωρημένης εκπαίδευσης και την αντίστοιχη σχολή πολυκινητήριων αεροπλάνων, λαμβάνοντας τα φτερά του στις 9 Οκτωβρίου 1942 στο Lubbock, του Texas, και προήχθη σε Ανθυπολοχαγό (Ι) στις 15 Μαρτίου 1943».


93rd BOMBARDMENT GROUP

Ο Nick επιλέχθηκε για πιλότος βομβαρδιστικών ενώ ο Arty έγινε πιλότος μαχητικών και σύντομα άρχισε να πετάει αποστολές με την 63η Μοίρα Μαχητών της 56ης Πτέρυγας Μαχητικών, με το πανίσχυρο P-47 Thunderbolt. Αφού ο Nick ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του, μετατέθηκε στην 409η Μοίρα Βομβαρδιστικών, της 93ης Πτέρυγας Βομβαρδιστικων, τον Μάιο του 1943. Η 93η Πτέρυγα εκτέλεσε την πρώτη της αποστολή στις 9 Οκτωβρίου 1942 προσβάλλοντας εργοστάσια κοντά στη Lille της Γαλλίας. Πέρασε μεγάλο μέρος του φθινοπώρου του 1942 επιτιθέμενη σε γερμανικά αμπρί υποβρυχίων στον Βισκαϊκό Κόλπο στη γαλλική ακτή του Ατλαντικού. Τον Δεκέμβριο του 1942 ένα μεγάλο τμήμα της Πτέρυγας στάλθηκε στη Βόρεια Αφρική για να συμπληρώσει τη νεοσύστατη 12η Αεροπορική Δύναμη, η οποία είχε πρόσφατα ενεργοποιηθεί στη Βόρεια Αφρική. Από το Gambut Main, ένα αεροδρόμιο στη Λιβύη, η 93η Πτέρυγα πέταξε αποστολές εναντίον γερμανικών και ιταλικών στόχων και στις δύο πλευρές της Μεσογείου υποστηρίζοντας τις επιχειρησεις στην Βόρεια Αφρική σε συνεργασία με την 98η και την 376η Πτέρυγα. Παρέμεινε στην Αφρική μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου 1943, όταν έλαβε διαταγές να επιστρέψει στην Αγγλία. Εκει ξανάρχισε τις αποστολές βομβαρδισμού με την 8η Αεροπορική Δύναμη και μαζί με την 44η Πτέρυγα ήταν οι μόνες εξοπλισμένες με  B-24 στην Βρετανία. Στις αρχές Ιουνίου, οι δύο Πτέρυγες μαζί με τη νέο αφιχθείσα 389η Πτέρυγα Βομβαρδιστικών απομακρύνθηκαν από τις επιχειρήσεις για να ξεκινήσουν την εκπαίδευση σε πτήσεις σε πολύ χαμηλό υψόμετρο. 

Στις 27 Ιουνίου η ομάδα μετακινήθηκε ξανά, αυτή την φορά στην Terria, ένα αεροδρόμιο στην Λιβύη. Οι τρεις Πτέρυγες των Liberator της 8ης Αεροπορικής  Δύναμης εντάχθηκαν μαζί με τις 98η και 376η Πτέρυγες Βομβαρδισμού στην 9η Αεροπορική Δύναμη, με κάθε διαθέσιμο B-24 που επιχειρούσε πρωτύτερα στο Δυτικό Ευρωπαϊκό Θέατρο Επιχειρήσεων να ειναι συγκεντρωμένο στη Βόρεια Αφρική. Μετά την άφιξή της στη Λιβύη, η 93η πέταξε σε αποστολές στην Ιταλία και τη Σικελία υποστηρίζοντας την εισβολή στη Σικελία, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 9 Ιουλίου. Ωστόσο, ο Nick και το πλήρωμά του πέταξαν τις δύο πρώτες πολεμικές αποστολές στις 5 Ιουλίου και στις 7 Ιουλίου πετώντας με το B-24D-80-CO 42-40617, JOSE CARIOCA. Την επομένη της εισβολής πέταξε μια αποστολή εναντίον του Vibo Valentia, έναν στόχο τον οποίο επισκέφτηκε ξανά στις 13 Ιουλίου. Δύο μέρες αργότερα συμμετείχε σε μια αποστολή με στόχο τη Foggia και στις 17 Ιουλίου εναντίον της Νάπολης. Η τελευταία αποστολή ήταν η μόνη στην οποία ο Nick και το πλήρωμά του αντάλλαξαν τον αγαπημένο τους JOSE CARIOCA για το B-24D-80-CO 41-23754, U, Little Lady. Στις 19 Ιουλίου, o Stampolis πέταξε ξανά, αυτή τη φορά βομβαρδίζοντας τη Ρώμη. Λίγες μέρες αργότερα, αυτός και οι συνάδελφοί του θα πετούσαν την τελευταία τους αποστολή και τα ονόματά τους θα περνούσαν στην αιωνιότητα ως φόρος τιμής στη θυσία τους.

Nick St1
Ο Nick Stampolis ποζάρει υπερήφανα φορώντας τη στολή του με το διακριτικό ιπταμένου στο στήθος. Πίσω από την φωτογραφία έγραψε στην φίλη του, επίσης ελληνοαμερικανίδα Myrsine Petrie: Αυτό είναι κάτι για να με θυμάσαι κατά τη διάρκεια του αγώνα στο οποίο συνεισφέρει κανείς όπως μπορεί, με τον δικό του τρόπο. Αν και μπορεί να μας χωρίζουν πολλά μίλια γης και αργότερα ωκεανών, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να μας χωρίσει στις καρδιές μας. Η φιλία είναι παντοτινή. (Myrsine Petrie via Gerard Pahl)
Arthur Sugas, U.S. Army Air Force
Ο Arthur Sugas σκαρφαλώνει στο πιλοτήριο ενός P-47 σε μια επίσημη φωτογραφία της USAAF. Ο Arty ήταν ο καλύτερος φίλος του Nick Stampolis. Και οι δύο υπηρέτησαν στην USAAF και σκοτώθηκαν και οι δύο στη μάχη, με διαφορά λίγων ημερών. Περισσότερα για τον Sugas μπορείτε επίσης να διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο: https://www.greeks-in-foreign-cockpits.com/pilots-crews/fighter-pilots/arthur-sugas/ (www.56thfightegroup.com)
Nick St4
O Glen McCarty φωτογραφίζεται στην δεξιά θέση του πλάγιου πολυβολητή του 'JOSE CARIOCA'. (Dan Paxton)
Nick St19
Δύο φωτογραφίες που δείχνουν τον Stampolis κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του στις ΗΠΑ, η αριστερή στο πιλοτήριο ενός B-24 ενώ η άλλη μαζί με το πλήρωμά του μπροστά από το B-24, 42-63769. (Kerry Fox via Alex Kandel)

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ TIDAL WAVE

Η ανάγκη για την καταστροφή της γερμανικής πολεμικής μηχανής ήταν πάντα η ύψιστη προτεραιότητα για τους Συμμάχους. Η ιδέα για τον βομβαρδισμό του Ploesti της Ρουμανίας οριστικοποιήθηκε στη Διάσκεψη της Casablanca στις αρχές του 1942. Η Ρουμανία παρήγαγε περίπου το 35% των υγρών καυσίμων που χρησιμοποιούσαν οι δυνάμεις του Άξονα και ήταν επιτακτική ανάγκη να αδρανοποιηθεί. Η επιχείρηση Tidal Wave σχεδιάστηκε για την 1η Αυγούστου 1943 και αφορούσε στην προσβολή σε εννέα διυλιστήρια πετρελαίου στα περίχωρα της πόλης Ploesti. Αυτή η αποστολή δεν ήταν η πρώτη ούτε η τελευταία σε αυτήν την περιοχή – μια προηγούμενη επιδρομή είχε γίνει τον Ιούνιο του 1942 και οι Γερμανοί προετοιμάστηκαν ανάλογα για μελλοντικές επιθέσεις. Εκατοντάδες αντιαεροπορικά πυροβόλα τοποθετήθηκαν μέσα και γύρω από τα διυλιστήρια (πολλά καλά κρυμμένα σε σιδηροδρομικά βαγόνια και δήθεν κτίρια στόχους) και τρεις Μοίρες καταδιωκτικών της Luftwaffe τοποθετήθηκαν περιμετρικά του Ploesti. Αυτές οι οχυρώσεις ήταν ο λόγος για να γίνει η Επιχείρηση Tidal Wave η πιο θανατηφόρα αεροπορική αποστολή στην ιστορία της USAAF.

Αν και η 9η Αεροπορική Δύναμη ήταν επιφορτισμένη με τον σχεδιασμό της αποστολής, η 8η Αεροπορική Δύναμη συνεισέφερε τρεις επιπλέον Πτέρυγες Βομβαρδιστικών – την 44η, την 93η και την 389η – όλες αποτελούμενες από βαριά βομβαρδιστικά B-24. Σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί ο εντοπισμός τους  από τα  γερμανικά ραντάρ και να επιτευχθεί το κρίσιμο στοιχείο του αιφνιδιασμού, αποφασίστηκε ο βομβαρδισμός να γίνει σε πολύ χαμηλό ύψος, με αυστηρή σιγή ασυρμάτου και χωρίς την υποστήριξη καταδιωκτικών συνοδείας. Ο συγκεκριμένος τρόπος προσέγγισης προς τον στόχο θα ελαχιστοποιούσε τον χρόνο που τα βομβαρδιστικά θα βρίσκονταν στην εμβέλεια των αντιαεροπορικών όπλων. Η επιτιθέμενη δύναμη αποτελούνταν από 178 βαριά βομβαρδιστικά, τη μεγαλύτερη συμμετοχή αμερικανικών αεροπλάνων σε μια αποστολή μέχρι εκείνη την ημέρα. Αφού εξασκήθηκαν σε βομβαρδισμούς από χαμηλό ύψος πάνω από την αφρικανική έρημο, έφυγαν από τη Βεγγάζη της Λιβύης και πέταξαν στη Μεσόγειο και την Αδριατική Θάλασσα, πάνω από τα βουνά της Πίνδου στην Ελλάδα και τα όρη της Γιουγκοσλαβίας φτάνοντας τελικά στην Ρουμανία. Η αποστολή των 2.000 μιλίων ξεκίνησε χωρίς απρόοπτα με πέντε σχηματισμούς να απογειώνονται χωρίς επεισόδια, αλλά πάνω από την Αδριατική Θάλασσα, τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν. Ο επικεφαλής πιλότος ενός εκ των σχηματισμών άρχισε ξαφνικά να πετάει ακανόνιστα και έπεσε απότομα στην θάλασσα. (Σύμφωνα με τον Alex Kandel, ο Υπολοχαγός (Ι) Brian W. Flavelle που πετούσε με το 'WONGO WONGO' B-24D συγκρούστηκε στον αέρα με τον Νο.2, και συνετρίβει στο Ιόνιο ενώ ο Νο.2 κατάφερε να επιστρέψει πίσω στη βάση τους). Η πτήση των βομβαρδιστικών συνεχίστηκε, αλλά οι σχηματισμοί άνοιξαν την μεταξύ τους απόσταση  κατα την άνοδο τους πάνω από την οροσειρά της Πίνδου, γεγονός που ήταν καταλυτικό για την τήρηση του κρίσιμου χρονοδιαγράμματος. Μετά την διέλευση τους από το πρώτο σημείο ελέγχου, η 389η αποχώρησε ώστε να πάρουν μέρος στη συντονισμένη επίθεση αλλά από διαφορετική κατεύθυνση.  Καθ' οδόν προς το επόμενο σημείο ελέγχου, ο Συνταγματάρχης (Ι) Keith Compton και ο Στρατηγός (Ι) Uzal G. Ent έκαναν ένα σημαντικό λάθος. Αγνοώντας τη συμβουλή του πλοηγού τους, ο Συνταγματάρχης (Ι) Compton ακολούθησε λάθος σιδηροδρομική γραμμή και μαζι με την 376η και την 93η Πτέρυγα  Βομβαρδιστικών κατευθύνθηκαν προς το Βουκουρέστι (Σύμφωνα με τον Alex Kandel, ο Συνταγματάρχης (Ι), δεν αγνόησε την συμβουλή του πλοηγού του αλλά ήταν απορροφημένος σε μία συζήτηση με τον Στρατηγό (Ι) Ent. Παράλληλα ο πλοηγός τους, Λοχαγός (Ι) Wicklund το αμέλησε στη συνέχεια κατά τη διάρκεια μία συζήτησης που είχε με τον βομβαρδιστή Υπολοχαγό (Ι) Hester). Οι σχηματισμοί των άλλων Πτερύγων έσπασαν τη σιγή ασυρμάτου για να επισημάνουν το λάθος, αλλά οι δύο Πτέρυγες κατέληξαν να αντιμετωπίσουν την τεράστια αντιαεροπορική άμυνα γύρω από το Βουκουρέστι εκτός από την αντίστοιχη άμυνα γύρω από το Ploesti. Το χάος και η αποδιοργάνωση που ακολούθησε οδήγησαν τον Στρατηγό (Ι) Ent να διατάξει την 376η Πτέρυγα να βομβαρδίσει στόχους ευκαιρίας, ενώ η 93η Πτέρυγα κατόρθωσε να προσεγγίσει τα  διυλιστήρια που τους είχαν ανατεθεί να πλήξουν. Μερικά αεροπλάνα πέταξαν πάνω από τους στόχους τους σε ύψος μολις 50 ποδιών, με τουλάχιστον ένα αεροπλάνο που είχε διαρροή καυσίμου να αναφλέγεται από τις φλόγες που προκάλεσαν οι βόμβες των αμερικανικών βομβαρδιστικών.  Ο Steven J. Zaloga περιγράφει τη στιγμή κατά την οποία η 93η Πτέρυγα έφτασε στον στόχο της, στο νέο του βιβλίο, Ploesti 1943: The great raid on Hitler's Romanian oil refineries.

«Ο Συνταγματάρχης (Ι) Addison Baker πετώντας με το Hell’s Wench ηγήθηκε της 93ης Πτέρυγας. Τα αεροπλάνα της ακολουθούσαν λίγο πιο πίσω από τον σχηματισμό του Compton που ήταν επικεφαλής της επίθεσης, όταν αυτός έκανε τη λανθασμένη στροφή προς το Βουκουρέστι. Μόλις έγινε η στροφή, πλοηγοί σε πολλά αεροσκάφη έσπασαν τη σιωπή του ασυρμάτου και επισήμαναν το σφάλμα. Με τη στροφή ήδη σε εξέλιξη, ο Baker ένιωσε υποχρεωμένος να διατηρήσει την πορεία πίσω από τον Compton παρά τις αυξανόμενες αμφιβολίες. Μετά από έξι λεπτά και 20 μίλια, το Ploesti ήταν ορατό στα αριστερά των βομβαρδιστικών. Ο Baker αποφάσισε να διορθώσει τη λάθος πορεία και άρχισε να κάνει μια στροφή προς την περιοχή του στόχου. Χρειάστηκαν αρκετά λεπτά για να εκτελέσουν αυτόν τον ελιγμό τα 37 βομβαρδιστικά της Πτέρυγας. Εκτός από την απροσδόκητη αλλαγή πορείας, αυτό σήμαινε ότι ο σχηματισμός θα είχε ελάχιστες πιθανότητες να πλήξει τους στόχους του, τα διυλιστήρια Concordia Vega, Standard Petrol και Unirea Speranza (Στόχοι White II και White III). Αντίθετα, επιτέθηκαν στους πιο προφανείς στόχους, τα διυλιστήρια στη νοτιοδυτική γωνία του Ploesti. Το 'HELL'S WENCH' ως επικεφαλής του σχηματισμού πέταξε προς το πλησιέστερο διυλιστήριο, την Colombia Aquila. Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα αεροσκάφη της επιχείρησης Tidal Wave που αντιμετώπισε την ζώνη των αντιαεροπορικών γύρω από το Ploesti τα οποία δέχθηκαν ένα φρικτό σφυροκόπημα από τα εχθρικά πυρά κατά την προσέγγιση. Ένα χτύπημα στο ρύγχος τραυμάτισε τον βομβαρδιστή και τον πλοηγό και προκάλεσε πυρκαγιά. Ένα άλλο χτύπησε τη δεξιά πτέρυγα και διήτρησε μία δεξαμενή καυσίμου με αποτέλεσμα να προκληθεί φωτιά η οποία πυρπόλησε τον εσωτερικό κινητήρα. Ο Baker, στην προσπάθειά του να κατευθύνει την Πτέρυγά του πάνω από το διυλιστήριο έριψε πρόωρα τις βόμβες του.»

Το χτυπημένο αεροσκάφος εκτινάχθηκε προς τα πάνω, ίσως για να κερδίσει ύψος και να βοηθήσει το πλήρωμα να διαφύγει. Τουλάχιστον ένα μέλος του πληρώματος πήδηξε από τις ανθρωποθυρίδες στο ριναίο σκέλος, αλλά το φτερό που είχε υποστεί ζημιά από τη φωτιά κόπηκε. Τυλιγμένο στις φλόγες, το 'HELL'S WENCH' παραλίγο να συγκρουστεί με ένα άλλο B-24D του οποίου το πλήρωμα θυμόταν ότι "οι φλόγες έκρυβαν τα πάντα στο πιλοτήριο. Ο Baker έπεσε αφού πέταξε το βομβαρδιστικό του, κυριολεκτικά σε κομμάτια, για να μας περάσει πάνω από τον στόχο». Το αεροσκάφος συνετρίβη κοντά  στο εργοστάσιο Uzina de Creuzot χωρίς επιζώντες. Τόσο στον Baker όσο και στον συγκυβερνήτη, Ταγματάρχη (Ι) John Jerstad, απονεμήθηκε μετά θάνατον το Μετάλλιο της Τιμής για την αποφασιστική ηγεσία τους σε αυτή την αποστολή. Το αεροσκάφος στα αριστερά του Baker, το 'EUROCLYDON', με πιλότο τον Yπολοχαγό (I) Enoch Porter Jr, δέχτηκε ένα άμεσο χτύπημα στην αποθήκη βομβών, το οποίο προκάλεσε ανάφλεξη της δεξαμενής καυσίμου. Η άτρακτος του αεροσκάφους έσπασε στη μέση, πίσω από το φτερό, λόγω ζημιάς από πυρκαγιά, με αποτέλεσμα να συντριβεί κοντά στο χωριό Plopu στα βορειοανατολικά του Ploesti. Το αεροσκάφος που ακολουθούσε τον Baker επιτέθηκε σε στόχους στη νοτιοδυτική πλευρά του Ploesti. Ο Υπολοχαγός (Ι) Nicolas Stampolis, πιλότος του 'JOSE CARIOCA', χτυπήθηκε επίσης στην αποθήκη βομβών ενώ πλησίαζε το διυλιστήριο της Colombia Aquila. Μετά την ρίψη των βομβών του, το φλεγόμενο αεροσκάφος, ανεξέλεγκτο πλέον, συνετρίβη σε μια γυναικεία φυλακή στην πόλη, σκοτώνοντας 61 και τραυματίζοντας άλλους 60 στο έδαφος, σημειώνοντας τις μεγαλύτερες απώλειες αμάχων της ημέρας.

Nick St11
Επίσημη φωτογραφία του Nick Stampolis από το λεύκωμα των υποψήφιων αεροπόρων της τάξης του. Ο Ελληνοαμερικανός πιλότος δείχνει χαρούμενος, αν σκεφτεί κανείς ότι εκπλήρωσε ένα από τα όνειρά της παιδικής του ηλικίας. (Myrsine Petrie via Gerard Pahl)
Nick St3
Ορισμένοι από τους τεχνικούς των πληρωμάτων εδάφους του 409th Bomb Squadron, ποζάρουν μπροστά από τον καλλιτεχνικό διάκοσμο του ρύγχους τού Β-24D JOSE CARIOCA.
Nick St10
Ομαδική φωτογραφία του πληρώματος τού Stampolis. Στην πίσω σειρά διακρίνονται από αριστερά προς τα δεξιά: Ivan Canfield (συγκυβερνήτης), Bryon R. Michener (βομβαρδιστής), Nick Stampolis (κυβερνήτης), Max E. Dailey (ναυτίλος). Στην πρώτη σειρά διακρίνονται γονατιστοί από τα αριστερά προς τα δεξιά οι: Milo G. Nelson (ασυρματιστής), Raymond R. Roger (πολυβολητής), Glenn D. McCarty (πολυβολητής), Walter N. Newport (πολυβολητής ουράς), Elton L. Gomillion (Αερομηχανικός), Gene W. White (πολυβολητής). Το B-24 πίσω τους δεν είναι το προσωπικό τους Β-24D, #42-40617, “JOSE CARIOCA”, αλλά ένα άλλο Liberator με παλαιότερο αριθμό σειράς. Σύμφωνα με τον Chriss Gregg, σε μια από τις αναρτήσεις του στη σελίδα του 93rd Bombardment Group στο Facebook, πρέπει να είναι μοντέλο Block 15 και σειριακό αριθμό 41-23xx9, πιθανότατα 41-23999. (photo by Dan Paxton).
Nick St36
Σχηματισμός βομβαρδιστικών της 93ης Πτέρυγας πετά σε χαμηλό ύψος κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης τους στην Αγγλία, λίγο πριν την αποστολή στο Ploesti. (https://digitalarchive.2ndair.org.uk/)
Το προσωπικό αεροσκάφος του Nick Stampolis ήταν το B-24D-80-CO, με αριθμό σειράς 42-40617, N, και την επωνυμία "JOSE CARIOCA". Με το συγκεκριμένο Liberator ο Nick Stampolis πέταξε στις 7 από τις 8 αποστολές του, συμπεριλαμβανομένης της τελευταίας του πάνω από το Ploesti, την 1η Αυγούστου 1943. Η πρώτη έκδοση του μοντέλου που κατασκευάστηκε σε μεγάλη κλίμακα  από το 1940 έως το 1942, ήταν το B-24C. Η έκδοση "C" διέθετε καλύτερους υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες R-1830-43. Το μοντέλο D ήταν αρχικά εξοπλισμένο με έναν εξ' αποστάσεως τηλεχειριζόμενο κοιλιακό πύργο Bendix, και περισκοπικό σκοπευτικό που είχε επίσης χρησιμοποιηθεί και στο B-17E Flying Fortress και ορισμένα πρώιμα μοντέλα του μεσαίου βομβαρδιστικού B-25 Mitchell, όμως η χρήση του πυργίσκου σε υπηρεσία δεν ήταν ικανοποιητική σε απόδοση και η τοποθέτησή του διακόπηκε μετά το 287ο αεροσκάφος παραγωγής. Τα αεροσκάφη παραγωγής επανήλθαν στην προηγούμενη τοποθέτηση «σήραγγας» με ένα μόνο χειροκίνητο πολυβόλο διαμετρήματος 0,50-inch (12,7 mm). Το μονό πολυβόλο αντικαταστάθηκε τελικά από τον πυργίσκο “Sperry Ball”, ο οποίος διέθετε δίδυμα πολυβόλα των 0,50-inch και είχε επίσης υιοθετηθεί και στα μεταγενέστερα B-17E. Ο συγκεκριμένος πυργίσκος έγινε ανασυρόμενος για το Liberator για λόγους ασφαλείας, καθώς το τμήμα της κοιλιάς της ατράκτου ήταν πολύ κοντά στο έδαφος κατά την προσγείωση. Στα τελευταία B-24D, προστέθηκαν μονά πολυβόλα σε ειδικά διαμορφωμένα «εξογκώματα», τοποθετημένα αντίστοιχα και στις δύο πλευρές του ρύγχους, ακριβώς πίσω από τον θόλο του ρύγχους, ο οποίος ήταν κατασκευασμένος όχι από γυαλί αλλά από διάφανο plexiglass (Copyright Bertrand Brown - Gaetan Marie, περαιτέρω πληροφορίες από τη Wikipedia)

Μια πιο λεπτομερής εικόνα για τις τελευταίες στιγμές του 'JOSE CARIOCA' και του πληρώματος του γράφτηκε στο βιβλίο Operation Tidal Wave, του Vincent DePaul Lupiano.

«Πέντε μίλια από τον στόχο, ο José Carioca δέχεται ένα τεράστιο τράνταγμα στην εσωτερική δεξαμενή Τόκυο που βρίσκεται εντός της αποθήκης των βομβών. To Carioca τραντάζεται ολόκληρο. Οι φλόγες υποδηλώνουν την καταστροφή. Ο πιλότος Nicholas Stampolis και ο συγκυβερνήτης Ivan Stanfield αισθάνονται την θερμότητα από την έκρηξη και τα τύμπανα των αυτιών τους να κουδουνίζουν από το συγκλονιστικό ωστικό κύμα. Ο καπνός στο πιλοτήριο εμποδίζει την όρασή τους. Ένα δεύτερο βλήμα, πλήτει το Carioca και οι φλόγες εξαπλώνονται από το πιλοτήριο μέχρι τον πολυβολητή της ουράς. Πετάνε προς τον καθορισμένο στόχο τους, φλεγόμενοι για τα επόμενα τρία λεπτά, είναι αδύνατο να σβήσει η φωτιά. Αυτή είναι η πρώτη πολεμική αποστολή για τον Υπολοχαγό (Ι) Stampolis και τον Υπολοχαγό Stanfield. Είπαν σε έναν από τους μηχανικούς στη Βεγγάζη ότι ήθελαν να ολοκληρώσουν είκοσι πέντε αποστολές και να πάνε σπίτι τους. Αμέσως μετά την απογείωση από τη Βεγγάζη, είχαν διαρροή καυσίμου, επέστρεψαν και στη συνέχεια έσπευσαν να ενταχθούν και πάλι στον σχηματισμό τους. Φτάνουν πάνω από τον στόχο τώρα, ρίπτουν τις βόμβες τους και μετά πετούν προς την πόλη του Ploesti. Η φωτιά εξαπλώνεται σε όλο το αεροπλάνο τους, μέσω των καλωδίων ελέγχου, λιώνει τις υδραυλικές γραμμές και την άτρακτο αλουμινίου. Πλησιάζοντας το Ploesti, ο Stanfield και o Stampolis βλέπουν ένα ψηλό κτίριο που πρέπει να ξεπεράσουν και το κάνουν. Όμως οι προσπάθειές τους είναι μάταιες. Το José Carioca δεν πετάει πλέον σήμερα. Η λαμπερή κοιλιά του τσακίζεται και γλιστράει χτυπώντας τις καμινάδες της οροφής και τα στηθαία, του κτιρίου εκτινάσσοντας τούβλα, φλόγες και σπίθες με έντονα χρώματα. Κάτω από τις ταράτσες και ολίσθαίνοντας προς την οδό Redului, οι πτέρυγες ξεριζώνονται από την άτρακτο, διασκορπίζοντας τα flaps και τα ailerons . Φλόγες, μέρη αεροπλάνoυ, και καπνός, ακολουθούν το μονοπάτι του Carioca μέχρι να χτυπήσει με το ρύγχος του τη γυναικεία φυλακή του Ploesti με θανατηφόρο τέλος. Πολιτικοί κρατούμενοι και Αμερικανοί ιπτάμενοι καταλήγουν μέσα σε μία καταιγίδα φωτιάς. Το ρύγχος χτυπά και εκρήγνυται τόσο δυνατά, που οι άνθρωποι ένα μίλι μακριά ακούνε την τραγική στιγμή, κάποιοι κάνοντας το σταυρό τους.  Δέκα μέλη του πληρώματος σκοτώνονται, τα λείψανα πέντε μελών θα ανακτηθούν. Υπάρχουν εξήντα ένας νεκροί και ογδόντα τραυματίες. Η φωτιά καίει για το υπόλοιπο απόγευμα».

Κάτι που λανθασμένα επαναλαμβάνεται σε όλα σχεδόν τα βιβλία και τα άρθρα σχετικά με την Επιχείρηση Tidal Wave είναι ότι ο Nick πέταξε την πρώτη του πολεμική αποστολή κάτι το οποίο δεν ισχύει όπως ήδη έχει γραφεί παραπάνω. Εκτός από τις αναφορές στα παραπάνω βιβλία, οι πιο ενδιαφέρουσες είναι οι επίσημες δηλώσεις στις 7 Ιουλίου 1944 σχετικά με την απώλεια του  B-24D 42-40617, την 1η Αυγούστου του 1943. Οι μάρτυρες ήταν ο John R. Colvin (συγκυβερνήτης στο πλήρωμα του Kendall που επάνδρωνε το 41-24215 'LUCKY' και ο Raymond C. Wierciszewski μηχανικός στο πλήρωμα του Desert στο 41-24105 'TUPELO LASS' που πετούσε κοντά στον Stampolis κατά τον βομβαρδισμό των διυληστηρίων.

Ο Colvin δήλωσε:

1. Στην αποστολή της 1ης Αυγούστου 1943, το αεροσκάφος #42-40617-N πετούσε στα δεξιά του σχηματισμού μπροστά μας. Κατά την είσοδό του στα περίχωρα της πόλης, περίπου στις 14:00, ενώ πετούσε σε ύψος 25-50 ποδιών, το 617-N φάνηκε να δέχεται ένα άμεσο χτύπημα στο μπροστινό τμήμα της αποθήκης βομβών από αντιαεροπορικά. Κατά πάσα πιθανότητα χτυπήθηκαν οι δεξαμενές καυσίμων που ήταν τοποθετημένες εκεί και έπιασε φωτιά.

2. Μέσα σε 15-30 δευτερόλεπτα ολόκληρος ο χώρος της αποθήκης βόμβών τυλίχτηκε στις φλόγες και το αεροσκάφος άρχισε να χάνει ύψος. Σε άλλα 30 δευτερόλεπτα, το αεροσκάφος συνετρίβη και εξερράγη στο κέντρο της πόλης προκαλώντας μία μεγάλη φωτιά.

3. Είναι πολύ απίθανο κάποιο από τα μέλη του πληρώματος να επέζησε από την έκρηξη. Κανένας δεν φάνηκε να εγκαταλείπει.

Ο Wierciszewski δήλωσε:

1. Πλησιάζοντας το στόχο, το αεροσκάφος #42-40617 πετούσε στα δεξιά του αεροπλάνου μας, 42-24105, και λίγο πιο μπροστά μας. Καθώς περάσαμε πάνω από τον στόχο, το 617 χτυπήθηκε προφανώς στην αποθήκη των βομβών, γιατί από εκείνο το σημείο και μετά μια λωρίδα φλόγας ξεχύθηκε από κάτω από την άτρακτο του αεροπλάνου, φαινόταν σαν να χτυπήθηκε από βλήματα η δεξαμενή καυσίμων στο χώρο αυτό. Καθώς το αεροσκάφος πετούσε προς το κέντρο του στόχου, φαινόταν να κατευθύνεται προς το έδαφος με μια πολύ σαφή ολίσθηση. Ξαφνικά ολόκληρη η περιοχή της αποθήκης των βομβών τυλίχθηκε στις φλόγες και όχι περισσότερο από 15 δευτερόλεπτα αργότερα είδα το 617 να πέφτει σε ένα επίπεδο, μεγάλο κτίριο σχεδόν στο κέντρο της πόλης. Μετά τη συντριβή, εξερράγη αμέσως.

2. Δεν παρατήρησα κανέναν από το πλήρωμα να προσπαθεί να εγκαταλείψει πριν από τη συντριβή και πιστεύω ότι ήταν πολύ χαμηλό για να τα καταφέρει κάποιος με αυτόν τον τρόπο. Μετά τη συντριβή του αεροπλάνου στο κτίριο θα ήταν αδύνατο για κανέναν να είχε βγει ζωντανός από αυτό.

3. Το αεροσκάφος πρέπει να έχει χτυπήσει το κτίριο με ταχύτητα αέρα 250 μιλίων ανά ώρα ή περισσότερο.

Μία ακόμα μαρτυρία απεστάλη στην ομάδα μας από τον Dan Paxton, του οποίου ο θείος, Λοχίας (Ι) Glenn D. Mccarty, ήταν πυροβολητής του πληρώματος Nicks. Ενώ ερευνούσε την θητεία αλλά και την απώλεια του θείου του, ήρθε σε επαφή με τον Mack Fitzgerald, ο οποίος πετούσε με το B-24D-45-CO 42-40265, 'HONKY TONK GAL'.

«Dan. Μόλις διάβασα την ερώτησή σας σχετικά με τον Glenn. Λυπάμαι που λέω ότι δεν τον ήξερα. Ωστόσο, παρακολούθησα το αεροπλάνο του καθώς χτυπούσε και συντρίβονταν στη γυναικεία φυλακή. Αυτό θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου. Ήμουν μηχανικός στο 'HONKY TONK GAL'. Ως μηχανικός, επάνδρωνα το ραχιαίο πυργίσκο πολυβόλων. Αυτό μου έδωσε μια ξεκάθαρη άποψη για όλα όσα συνέβαιναν. Ήμασταν ακριβώς πίσω και στα αριστερά του αεροπλάνου του. Παρατηρούσα ότι έχαναν ύψος και κατευθύνονταν προς ένα τριώροφο ή τετραώροφο κτίριο. Κατά την συντριβή άνοιξε μία μεγάλη τρύπα και αμέσως βγήκε πυκνός καπνός. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν υπέφερε. Όντας στο παράθυρο στο πίσω μέρος, πιθανότατα δεν ήξερε ποτέ τι συνέβη. Ωστόσο, ξέρω ότι οι πέντε μπροστά ήξεραν ποια θα ήταν η μοίρα τους. Λίγο μετά, χτυπηθήκαμε πολλές φορές και χάσαμε την ισχύ μας. Αφού απομακρυνθήκαμε από τον στόχο πέσαμε σε ένα χωράφι με σιτάρι. Ο πλοηγός μας σκοτώθηκε ενώ ο πιλότος έχασε το πόδι του στη συντριβή. Ξέρω ότι αυτές οι πληροφορίες δεν είναι αυτό που ψάχνετε. Ωστόσο, ήθελα να ξέρετε ότι ήμουν εκεί και έβλεπα καθώς αυτός και το πλήρωμά του, μας άφηναν».

Τα τελευταία χρόνια προέκυψε μια διαμάχη σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο καταρρίφθηκε το 'JOSE CARIOCA'. Από αυτόπτες μάρτυρες στα διπλανά βομβαρδιστικά προκύπτει ότι χτυπήθηκε από αντιαεροπορικά πυρά. Ωστόσο, ο Ρουμάνος πιλότος Anastasescu ισχυρίστηκε ότι κατέστρεψε δύο βομβαρδιστικά, ένα από τα οποία ήταν το αεροπλάνο Nick, το οποίο και εμβόλισε. Αν και ορισμένα μέλη από τις αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες υποστήριξαν τους ισχυρισμούς του, είναι σχεδόν αδύνατο κανένα από τα πληρώματα των βομβαρδιστικών που πετούσαν δίπλα στο αεροπλάνο του Stampolis να μην είδε το εχθρικό μαχητικό, ειδικά όταν το μαχητικό συγκρούστηκε με το βομβαρδιστικό σύμφωνα με ορισμένες ρουμανικές πηγές. Πιθανότατα το IAR-80 του Anastasescu να χτυπήθηκε από τα ίδια πυρά που κατέστρεψαν το 'JOCE CARIOCA'. Πρόσφατα άλλοι Ρουμάνοι ερευνητές της ιστορίας της αεροπορίας αναφέρουν ότι το περιστατικό ήταν απλά μία ιστορία προπαγάνδας και ότι ο Anastasescu  συνέχιζε να ισχυρίζεται την εκδοχή αυτή μέχρι και το τέλος του. Στην πραγματικότητα, η αφήγηση του για την περιβόητη επιδρομή του Ploesti και τις καταρρίψεις του αναπαράχθηκε από πολλά βιβλία στη Δύση. Η είδηση ​​του θανάτου του Nick Stampolis στην 7η αποστολή του ήταν καταστροφική για την οικογένειά του και την ελληνοαμερικανική κοινότητα του Kalamazoo. Για την θυσία του ο ελληνοαμερικανός πιλότος τιμήθηκε με το Distinguished Flying Cross, το Air Medal, και το Purple Heart. Δεν είναι γνωστό αν ο καλύτερός του φίλος, o Arthur, έμαθε για τον θάνατό του. Λίγες μέρες αργότερα, στις 17 Αυγούστου 1943, ο Sougas σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της περιβόητης δεύτερης επιδρομής στο Schweinfurt από τον Γερμανό άσο Johannes Naummann, ενώ εκτελούσε την τελευταία του αποστολή, πριν επιστρέψει πίσω στις ΗΠΑ. Ήταν ένα τραγικό τέλος και για τους δύο φίλους. Έζησαν μαζί και πέθαναν μαζί στη γραμμή του καθήκοντος, υπερασπίζοντας την ελευθερία και τιμώντας τόσο τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και την Ελλάδα.

Nick St34
Το «JOSE CARIOCA» ίπταται χαμηλά, πάνω από την Αγγλία, κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης στις πτήσεις σε εξαιρετικά μικρό ύψος. Σημειώστε ότι η ουρά έχει το έμβλημα της Πτέρυγας που αποτελείται από το γράμμα Β, μέσα σε έναν λευκό κύκλο. (Kerry Fox via Alex Kandel)
Nick St17
Ένας χάρτης της πόλης του Ploesti, στον οποίο σημειώνεται η γυναικεία φυλακή στην οποία έπεσε το βομβαρδιστικό του  Nick Stampolis.(Alex Kandel)
Nick St26
Φωτογραφία τραβηγμένη από ένα B-24 του 389th Bomb Group, κατά τη διάρκεια αποστολής βομβαρδισμού από χαμηλό ύψος, στα διυλιστήρια πετρελαίου στο Ploesti της Ρουμανίας, την 1η Αυγούστου 1943. (MC371/188,USF3/1 - (MC371/188,USF3/1 https://digitalarchive.2ndair.org.uk)
Nick St28
Το καταδιωκτικό IAR80 B no222 χρησιμοποιήθηκε από τον Υπολοχαγό (Ι) Anastasescu Carol κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Tidal Wave την 1η Αυγούστου 1943. Καθώς επιτέθηκε σε δύο B-24 πάνω από το Ploesti, χτυπήθηκε από εχθρικά πυρά και υποτίθεται ότι κατάφερε να πλήξει ένα από τα βομβαρδιστικά. Ως αποτέλεσμα, προσγειώθηκε σε ένα ανοιχτό πεδίο κοντά στο διυλιστήριο Vega. Ο βαριά τραυματισμένος πιλότος που επέζησε από το περιστατικό βρέθηκε κοντά στο αεροπλάνο του έχοντας εκτοξευθεί έξω από το πιλοτήριο. Αν και αυτή η ιστορία παρουσιάστηκε σε πολλά αγγλικά βιβλία σχετικά με το θέμα, από αυτόπτες μάρτυρες καθώς και από ρουμανικές πηγές, τελικά αποδείχθηκε λάθος. Μετά από μακρά έρευνα, διαπιστώθηκε ότι ο Αναστασέσκου δεν κατέρριψε κανένα βομβαρδιστικό. Στην πραγματικότητα, η ιστορία του ήταν φτιαγμένη για λόγους προπαγάνδας εκείνη την εποχή, μια ιστορία που αγκάλιασαν με χαρά τα μέσα ενημέρωσης και ειδικά ο έντυπος τύπος όχι μόνο τότε, αλλά και τα επόμενα χρόνια. Το αεροπλάνο του πέταξε μέσα στο ρεύμα των βομβαρδιστικών του 93th Bomb Group, χωρίς να είναι σίγουρο αν αυτό ήταν επίσης εσκεμμένο, και πιθανότατα χτυπήθηκε από φίλια αντιαεροπορικά κατά το πέρασμά του πάνω από το Ploesti. Ο πιλότος τραυματισμένος κατάφερε να προσγειώσει αναγκαστικά το αεροπλάνο αλλά τελικά λιποθύμησε. Ξύπνησε λίγες μέρες αργότερα σε ένα νοσοκομείο με την ηρωική του ιστορία ήδη στα μέσα ενημέρωσης του άξονα εν καιρώ πολέμου.
Nick St37
Μία από τις πιο γνωστές φωτογραφίες των Β-24 της USAAF κατά την επιχείρηση TIDAL WAVE, εναντίον των διυληστηρίων στο Ploesti της Ρουμανίας, την 1η Αυγούστου 1943. (USAAF)
Nick St35a
Aριστερά: Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Robert Sparks, πολυβολητή ουράς, στο Β-24D 'BOMERANG', την στιγμή που αλλάζουν πορεία στρίβοντας βόρεια προς το Ploesti, αφού ο αρχηγός του σχηματισμού Addison Baker, έχοντας πάρει λάθος στροφή, έχει ήδη αποκοπεί από τον σχηματισμό της 376ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού, με την οποία επιχειρούσαν από κοινού σε αυτή την αποστολή. Το B-24 πίσω από το 'BOMERANG' είναι το 'JOSE CARIOCA' 42-40617 που στρέφεται επίσης βόρεια. Λίγες στιγμές αργότερα, το «JOSE CARIOCA» χτυπήθηκε από αντιαεροπορικά πυρά και τυλίχθηκε στις φλόγες. Παρόλα αυτά ο Stampolis και ο Canfield συνέχισαν να πετούν με το χτυπημένο αεροσκάφος τους, μέχρι που βομβάρδισαν το διυλιστήριο Columbia Aquila και τελικά συνετρίβησαν πάνω στη γυναικεία φυλακή. (Roy Martin μέσω Joe Gonzales μέσω Alex Kandel)
Δεξιά: Τέσσερις φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του Alex Kandel, που δείχνουν τα συντρίμμια στη γυναικεία φυλακή στο Ploesti, μετά τη συντριβή πάνω τους, τού αεροσκάφους τού Nick Stampolis με την επωνυμία 'JOSE CARIOCA'. (Alex Kandel)

THE CREW

"The guns of August were a blazing Juggernaut in the sky,
That caused our brave heroic Eagles to fall and die,
Bright silver wings, lying broken, on a far foreign soil,
Rueful award, for a loving dear, mother's long toil,
Life with it hardships and travesties leaves many hurts and scars,
Death is only a brief incident to those who travel among the stars,
Tho our thoughts may sometimes wax and wane in a dream resemblance,
Their heroic deeds bring to mind God's dearest gift, remembrance."

Aristos Sugios
Poem written in remembrance of Nick Stampolis and his best friend Arthur Sugas
Nick St11
Nicholas P. Stampolis
Nick St16
Max E. Dailey
Nick St5
Byron R. Michener
Nick St25
Ivan Canfield
Nick St23b
Milo G. Nelson
Nick St29
Gene W. White
Nick St22
Walter N. Newport
Nick St14
Glenn D. McCarty
Military soldier saluting in front of a US flag
Elton L. Gomillion
Nick St24
Raymond R. Rogers

NICHOLAS P. STAMPOLIS COMBAT MISSIONS

MISSION
NUMBER
MISSION
DATE
GROUP MISSION
NUMBER
BOMBER
SERIAL & NOSEART
TARGET
105 - 07 -1943?B-24D-80-CO, #42-40617, 'Jose Carioca'Messina,Italy
207 - 07 -1943?B-24D-80-CO, #42-40617, 'Jose Carioca'??
310 - 07 -1943?B-24D-80-CO, #42-40617, 'Jose Carioca'Vibo Valentia, Italy
413 - 07 -1943?B-24D-80-CO, #42-40617, 'Jose Carioca'Vibo Valentia, Italy
515 - 07 -1943?B-24D-80-CO, #42-40617, 'Jose Carioca'Foggia, Italy
617 - 07 -1943?B-24D-5-CO, #41-23754, L, 'Teggie Ann'Naples, Italy
719 - 07 -1943?B-24D-80-CO, #42-40617, 'Jose Carioca'Rome, Italy
801 - 08 -1943?B-24D-80-CO, #42-40617, 'Jose Carioca'Ploesti, Romania

Special thanks to Alex Kandel (Ploesti Low Level and High-Level Campaigns Historian) for his invaluable help, Dan Morison (93rd Bomb Group Historian), and Dan Paxton (nephew of Glenn McCarty) for their assistance.

 

Sources

1. Missing Air Crew Report MACR 06464

2. Operation Tidal Wave Vincent DePaul Lupiano

3. Ploesti 1943: The great raid on Hitler's Romanian oil refineries

4. https://www.mightyeighth.org/

5. https://www.low-level-ploesti.org/Ploesti_B-24D_Aircraft.htm

6. https://www.93bg.com/

7. https://www.honorstates.org/

8. https://digitalarchive.2ndair.org.uk/

9. Romanian WW2 Aircraft Archeology @rww2aa 

10. Air Classics Magazine, issue, July 2004, "The Fall of Hermes" by Gerard Pahl