F4U CORSAIR PILOT

US NAVY

FIGHTER BOMBER SQUADRON 83 (VBF-83)

 

Ο James Constantine Sakellariades γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον την 1η Ιανουαρίου 1924. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Σακελλαριάδη, με καταγωγή από το χωριό Ίσαρης του Νομού Αρκαδίας στην Πελοπόννησο και της Ασπασίας Στρατή Οικονόμου, από το χωριό Καστάμπολη της Ανατολικής Θράκης της Τουρκίας. Το ζευγάρι είχε επίσης μια κόρη, την Ελένη-Κλειώ και οι δύο τους ήταν πολύ ενεργοί στις διάφορες εκδηλώσεις της ομογένειας, βοηθώντας συχνά νεοφερμένους Έλληνες μετανάστες να εγκατασταθούν στην Ουάσιγκτον. Το ζευγάρι διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς με την Ελλάδα και τις οικογένειές τους και έκανε πολλά ταξίδια στην πατρίδα. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια, το 1932, ο νεαρός James ακολούθησε τους γονείς του σε μια αξέχαστη περιοδεία όπου εξερεύνησε τις ρίζες του. Ο νεαρός Ελληνοαμερικανός αποφοίτησε από το Eastern High School και αργότερα σπούδασε  στο Marshall College στο Huntington, της Δυτικής Βιρτζίνια. Εκεί εντάχθηκε στο πρόγραμμα CPTP και λαμβάνοντας ερασιτεχνικό πτυχίο πιλότου, μετατάχθηκε στο V-5 Naval Reserve Program. Αποφοιτώντας ως πιλότος του Αμερικανικού Ναυτικού τοποθετήθηκε στην 83η Μοίρα Βομβαρδισμού (VB-83) πετώντας με βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως SB2C Helldiver. Ωστόσο, σύντομα μετατέθηκε στη νεοϋδρυθείσα  Μοίρα Μαχητικών-Βομβαρδιστικών VBF-83, πετώντας με το περίφημο F4U Corsair και ανατέθηκε στο αεροπλανοφόρο USS Essex. Ο Sakellariades πέταξε την πρώτη του πολεμική αποστολή στις 18 Μαρτίου 1945. Το ξημέρωμα εκείνης της μέρας, τα Corsairs της VBF-83 απονηώθηκαν για να χτυπήσουν τα Ιαπωνικά αεροδρόμια της νήσου Kyushu, όπου σάρωσαν με βόμβες και πολυβόλα τις αεροπορικές βάσεις Karasahara, Nittagahara και Tomitaka. Αφού έριξαν επιτυχώς τις βόμβες τους, οι χειριστές διώξεως του US Navy, άρχισαν να αναζητούν εχθρικά μαχητικά για να εμπλακούν. Πάνω από την Tomitaka, οι Ιάπωνες είχαν ομάδες καταδιωκτικών που περιπολούσαν σε μεγάλο ύψος και σύντομα ενεπλάκησαν μαζί τους σε άγριες αερομαχίες. Οκτώ ιαπωνικά αεροσκάφη διεκδικήθηκαν ως καταρριφθέντα. Ο Ανθυποπλοίαρχος (Ι) James C. Sakellariades κατέρριψε επιβεβαιωμένα δύο Zekes και πιστώθηκε με έναν ακόμη ως πιθανό, στην πρώτη του πολεμική έξοδο! Όταν επέστρεψε από την αποστολή, ο Υποναύαρχος Frederick C. Sherman τον κάλεσε στη γέφυρα του αεροπλανοφόρου, για να του σφίξει το χέρι! Ο Sakellariades ήταν τόσο ενθουσιασμένος με τις καταρρίψεις που είχε πετύχει, ώστε πάνω στην χαρά του αγκάλιασε εγκάρδια τον σκληραγωγημένο από τις μάχες Ναύαρχο! Όταν αργότερα κατέβηκε στους χώρους ενδιαίτησης των κατώτερων αξιωματικών, οι συνάδελφοί του άρχισαν να τον πειράζουν επειδή αγκάλιασε τον ναύαρχο! Μάλλον δεν ήξεραν ότι οι Έλληνες ήταν συναισθηματικοί και εκδηλωτικοί άνθρωποι. Στις 7 Απριλίου, κατά τη διάρκεια μιας αποστολής CAP (Combat Air Patrol) πάνω από την Task Force, ο James πιστώθηκε με άλλες 3 επιβεβαιωμένες καταρρίψεις (οι δύο από αυτές μοιράστηκαν με άλλους δύο πιλότους της VBF-83). Επρόκειτο για μονοκινητήρια βομβαρδιστικά Kamikaze, τύπου Yokosuka D4Y “Judy”, ανεβάζοντας με αυτόν τον τρόπο το σκορ του, στις τέσσερις επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και μία πιθανή. Ωστόσο, λίγο μετά την λήξη της αερομαχίας, παρουσιάστηκε πρόβλημα στον κινητήρα του και αναγκάστηκε να προσνηωθεί εσπευσμένα στο USS Bataan (CVL-29). Εκεί γνώριζε πολλούς από τους αξιωματικούς με τους οποίους είχε εκπαιδευτεί μαζί στο παρελθόν και τον κάλεσαν για δείπνο, ως επίτιμο καλεσμένο του Κυβερνήτη, στο καρέ των αξιωματικών.

Τέσσερις ημέρες αργότερα κατά τη διάρκεια αποστολής TCAP (Target Combat Air Patrol) o κινητήρας του James C. Sakellariades παρουσίασε για μία ακόμη φορά πρόβλημα και αναγκάστηκε να προσνηωθεί και πάλι στο USS Bataan (CVL-29). Καθώς έβγαινε από το πιλοτήριο του σκεφτόταν τα πειράγματα που θα άκουγε, έχοντας βρεθεί για δεύτερη φορά ως απρόσκλητος επισκέπτης, στο ίδιο πλοίο, αλλά και το εθιμοτυπικό δείπνο φιλοξενίας που θα ακολουθούσε. Πράγματι, ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων που στεκόταν στην γέφυρα του αεροπλανοφόρου, χρησιμοποιώντας έναν τηλεβόα του φώναξε: «Καλώς ήλθες στο σπίτι μας Έλληνα. Την επόμενη φορά όμως, φέρε μαζί σου και εκείνο το αναθεματισμένο δελτίο σίτισης!» Στις 16 Απριλίου ο James έλαβε μέρος σε μία ακόμη αποστολή σάρωσης στο αεροδρόμιο Kanoya, στο νησί Kyushu,  μια από τις βάσεις των περίφημων Kamikaze. Με το Corsair του οπλισμένο με 6 πυραύλους HAVR, κατέστρεψε πολλούς επίγειους στόχους οι οποίοι ανεφλέγησαν, ενώ του αποδόθηκε επίσης και μια επιβεβαιωμένη νίκη εδάφους, εναντίον ενός αεροσκάφους αγνώστου τύπου. Στις 20 Μαΐου έλαβε μέρος στην πιο διάσημη αποστολή εγγύς υποστήριξης (μοναδική στο είδος της, στην ιστορία του Essex) ως μέλος μιας τετράδας Corsairs και οκτώ Avengers οπλισμένα το καθένα με μία βόμβα των 500 λιβρών. Τα αεροσκάφη του Πολεμικού Ναυτικού παρείχαν στενή αεροπορική υποστήριξη, σε μια καθηλωμένη μονάδα Πεζοναυτών στην Οκινάουα, χτυπώντας επιτυχώς Ιαπωνικές αμυντικές θέσεις μέσα σε σπήλαια, που απείχαν μόλις λίγα μέτρα από τους Αμερικανούς στρατιώτες. Για τις υπηρεσίες του, τού απονεμήθηκαν δύο Διακεκριμένοι Σταυροί Ιπταμένου και πέντε Μετάλλια Αεροπορίας ενώ συμμετείχε σε 25 αποστολές εν καιρώ πολέμου, εκ των οποίων οι δύο από αυτές ήταν πάνω από το Τόκιο. Μετά το τέλος του πολέμου, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Cornell λαμβάνοντας πτυχίο στη διοίκηση ξενοδοχείων. Έμεινε στην ενεργό υπηρεσία μέχρι το 1963 και στη συνέχεια μεταπήδησε στη Ναυτική Εφεδρεία για άλλα 20 χρόνια ενώ εργαζόταν ως ξενοδόχος. Ο Πλωτάρχης (Ι) James C Sakes, όπως έγινε γνωστός αργότερα, αφού άλλαξε το επώνυμό του για να προφέρεται πιο εύκολα, εργάστηκε για το Holiday Inn από το 1963 έως το 1983, ανοίγοντας και διαχειριζόμενος ξενοδοχεία της εταιρείας στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό. Διαχειριζόταν ξενοδοχεία στην Sarasota, της Florida, και στην Minneapolis της Minnesota,  και διετέλεσε περιφερειακός διευθυντής των ακινήτων του Holiday Inn στο Μαρόκο, πριν πάρει τον έλεγχο του Holiday Inn στο Gaithersburg Md. Ο James 'Greek' Sakellariades απεβίωσε στις 16 Δεκεμβρίου 2009. Ετάφη με πλήρεις στρατιωτικές τιμές στο Εθνικό Κοιμητήριο του Arlington στις 16 Φεβρουαρίου 2010.


Περαιτέρω λεπτομέρειες και αφηγήσεις από πρώτο χέρι, για την ζωή και την δράση του,  μπορείτε να βρείτε σε ένα εκτενές κεφάλαιο, στο βιβλίο «Έλληνες Σε Ξένα Cockpits - Γ΄ Τόμος».

Sakes 2
Πορτραίτο του James Sakellariades σε μολύβι, όπως αυτό παρουσιάστηκε στην εφημερίδα της Washington DC σε ένα άρθρο για τα κατορθώματα του ελληνοαμερικανού πιλότου κατά την υπηρεσία του στον Ειρηνικό. (Greg Sakellariades Archive)
Sakes 1
Aναμνηστική φωτογραφία του Sakellariades κατά τη φάση της εκπαίδευσής του με τα SB2C Helldivers της VB-83 στον αεροναύσταθμο NAS Wildwood.  H συνύπαρξη του James με το βομβαρδιστικό δεν μακροημέρευσε αφού εντάχθηκε στην VBF-83 και πέταξε επιχειρησιακά με το F4U Corsair της Vought. Παρόλα αυτά ο ελληνοαμερικανός πιλότος ήταν ένα καθόλα αξιολογημένος χειριστής βομβαρδιστικού καθέτου εφορμήσεως. (NARA 80-G-348053)
Sakes 4
Στις 18 Μαρτίου 1944 ο James Sakellariades επέστρεφε πίσω στο USS Essex έχοντας ήδη στο ενεργητικό του για εκείνη την ημέρα μία επιβεβαιωμένη κατάρριψη και μία ακόμα πιθανή. Ωστόσο η ημέρα δεν είχε τελειώσει ακόμα αφού βρέθηκε πίσω από ένα ακόμα Zero και γρήγορα τοποθετήθηκε στην ώρα 6 του ιαπωνικού καταδιωκτικού. Σύμφωνα με τον 'Greek': 

«Κατά την επιστροφή μου από τη μάχη ήμουν πια πολύ χαμηλότερα από το κύριοσχηματισμό της Μοίρας μου και δεν μπορούσα να πιάσω σχηματισμό μαζί τους.Επέστρεφα μόνος μου στο αεροπλανοφόρο. Υπήρχε ένα Ιαπωνικό Zero που εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου. Δεν ξέρω πως έγινε και βρέθηκα πίσω του. ‘Αρχισα να τον χτυπώ με τα «πενηντάρια μου». Ξαφνικά ανατινάχτηκε και πέρασα μέσα από τα συντρίμμια! Τα χείλη προσβολής των πτερύγων του αεροσκάφους μου είχαν γεμίσει με τρύπες».  (Copyright Kostas Kavvadias)
H VBF-83 πετούσε επιχειρησιακά τόσο με F4U-1D Corsair όσο και με τα Goodyear FG-1D. Τα σήματα που χρησιμοποιούνταν για την αναγνώριση των Corsair της Μοίρας ποίκιλαν μεταξύ του Μαρτίου και του Σεπτεμβρίου του 1945 όπως άλλωστε φαίνεται και από τα προφίλ της σελίδας αυτής. Το F4U-1D Corsair #185 έφερε τον τυπικό διάκοσμο κατά το ξεκίνημα της επιχειρησιακής ανάπτυξης του Essex ανοικτά των ιαπωνικών ακτών. Το αεροπλάνο φέρει στο κάθετο σταθερό του δύο άσπρους ρόμβους, γεωμετρικά σύμβολα που βοηθούσαν στην αναγνώριση των καταδιωκτικών ως αεροπλάνα της CVG-83. Τα σύμβολα αυτά ήταν γνωστά ως 'G symbols' και κάθε Αεροπορική Πτέρυγα αεροπλανοφόρου είχε τα δικά της. Το Corsair #185 είχε μία πετυχημένη υπηρεσία όπως άλλωστε φαίνεται από τα έξι σύμβολα καταρρίψεων που είναι ζωγραφισμένα κάτω από την καλύπτρα του. Η ακριβής ταυτότητα του αεροπλάνου είναι άγνωστη και στις φωτογραφίες διακρίνεται ο αριθμός Χ77Χ7. Πιθανότατα να είναι το F4U-1D BuNo 57727 ωστόσο όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά. Αν όντως πρόκειται για το BuNo 57727, τότε δύο ή και τρεις από τις ιαπωνικές σημαίες που συμβολίζουν τις καταρρίψεις να ανήκουν στον Sakellariades ο οποίος στις 18 Μαρτίου πιστώθηκε με δύο επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και μία ακόμα πιθανή. Πολλά δημοσιευμένα προφίλ από Corsair της VBF-83 δείχνουν τα 'G symbols' να επαναλαμβάνονται κάτω από την αριστερή πτέρυγα ενώ στην πραγματικότητα αυτό όντως συνέβαινε στην άνω πλευρά της δεξιάς πτέρυγας. Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής κάποια φωτογραφία ή βιντεοσκόπηση που να το δείχνει στην αριστερή. Η χρήση των 'G symbols' δεν διήρκεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα παρά μόνο από τις 27 Ιανουαρίου 1945 μέχρι τις 27 Ιουλίου 1945 ενώ στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν από κωδικούς στο κάθετο σταθερό, προκειμένου να είναι εύκολη η αναγνώριση της κάθε Αεροπορικής Πτέρυγας. Για την CVG-83 ο κωδικός αυτός ήταν το κεφαλάιο γράμμα 'F' . Αν και ο στόχος ήταν η απλοποίηση της αναγνώρισης οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η κατάργηση των 'G symbols' είχε ως αποτέλεσμα τα Corsair της VBF-83 να δείχνουν κοινά. Παράλληλα με την αλλαγή αυτή άλλαξε και η αρίθμηση των καταδιωκτικών της Μοίρας, τα οποία έλαβαν αριθμούς από την δεύτερη εκατοντάδα (2ΧΧ) ενώ πρωτύτερα έφεραν αριθμούς από το 150 έως το 199. (Copyright Gaetan Marie)