WILDCAT FM-2 / HELLCAT PILOT

COMPOSITE SQUADRON 68 (VC-68) & FIGHTING TWELVE (VF-12)

US NAVY

 

 
Portrait
F6F-5_CV-15_USS_Randolph_1945
F6F-5_VF-12_on_cat_USS_Randolph_1945

Ο Sabe Legatos γεννήθηκε στις 8 Μαΐου 1922 από τους Gerasimos Legatos και Vera Marketos, των οποίων η κληρονομιά καταγόταν από το νησί της Κεφαλονιάς. Το ζευγάρι είχε έξι παιδιά—τρία γεννημένα στην Ελλάδα (Nick, Fred και Jessie) και τρία στις Ηνωμένες Πολιτείες (Teresha, Sabe και Georgia). Ως νέος, ο Sabe ήταν ιδιαίτερα αγαπητός μεταξύ των φίλων του, εξαιρετικός αθλητής και άπταιστος στην αγγλική γλώσσα, ενώ μιλούσε επίσης ελληνικά και ισπανικά επαρκώς. Με την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Πολιτικών Πιλότων (CPTP) ενώ παρακολουθούσε το Teachers College. Ωστόσο, το πάθος του για την πτήση τον οδήγησε να δηλώσει εθελοντής στην RAF ωστόσο η αίτησή του απορίφθηκε. Αποφασισμένος να πετάξει, υπέβαλε αίτηση στην USAAF με την ενθάρυνση του γαμπρού του, Clair Loren Taylor, ο οποίος είχε ήδη καταταγεί. Για άγνωστο λόγο, υπέβαλε επίσης αίτηση για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, το οποίο τελικά τον αποδέχτηκε για εκπαίδευση πιλότου. Λίγο αργότερα και μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της εκπαίδευσής του έφερε υπερήφανα στο στήθος του τα περίφημα Wings of Gold ή την πουλάδα του ελληνιστί. Ο Sabe τοποθετήθηκε στην Σύνθετη Μοίρα 68 (VC-68), όπου πέταξε το προηγμένο FM-2 Wildcat. Η Μοίρα του επιβιβάστηκε στο αεροπλανοφόρο USS Fanshaw Bay (CVE-70), παρέχοντας αεροπορική κάλυψη σε νηοπομπές μεταξύ του Pearl Harbor και των Νήσων Marshall από τον Απρίλιο έως τον Μάιο του 1944. Η επόμενη αποστολή του ήρθε κατά την Εκστρατεία των νήσων Marianas, όπου συμμετείχε σε έντονες μάχες. Η φήμη του ως εξαιρετικός πιλότος εδραιώθηκε κατά τη Μάχη του Κόλπου της Leyte τον Οκτώβριο του 1944, όπου κατέρριψε δύο εχθρικά αεροσκάφη και προκάλεσε ζημιές σε εχθρικά πλοία με τα όπλα του. Για την ανδρεία του στη μάχη, τιμήθηκε με το Distinguished Flying Cross (DFC). Η σφοδρή μάχη που δόθηκε από τα αεροπλανοφόρα της Task Force 74.3 χάρισε στο Fanshaw Bay και στην αεροπορική του ομάδα την Προεδρική Εύφημο Μνεία. Ωστόσο, το μαχητικό πνεύμα του Sabe παρέμεινε ανήσυχο. Ζητώντας περαιτέρω δράση, υπέβαλε αίτημα για μεταφορά σε μοίρα αεροπλανοφόρου. Η επιθυμία του έγινε δεκτή και σύντομα εντάχθηκε στην Μοίρα Μαχητικών 12 (VF-12), η οποία προετοιμαζόταν για αποστολή με το USS Randolph (CV-15) για επιθέσεις κατά της ιαπωνικής ηπειρωτικής χώρας. Ήταν ιδιαίτερα σεβαστός από τον διοικητή του και τους συναδέλφους του, και ήταν ένας από τους πιο έμπειρους πιλότους της μονάδας. Τώρα, θα πετούσε το F6F Hellcat, το κορυφαίο μαχητικό του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, γνωστό ως "Ace Maker". Ο Sabe φαίνονταν προορισμένος να γίνει άσος, αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Στις 16 Φεβρουαρίου 1945, κατά την πρώτη αποστολή της Carrier Air Wing 12, απογειώθηκε από το USS Randolph με το F6F-5 Hellcat BuNo. 71794, ηγούμενος μιας επίθεσης στα αεροδρόμια Mawatari και Mito South. Κατά την επίθεσή του, κατέστρεψε ένα αεροπλάνο στο έδαφος με ρουκέτες και προξένησε ζημιές σε άλλα δύο. Ωστόσο, καθώς έκανε ελιγμούς για να αποφύγει τα εχθρικά πυρά, δύο Ki-43 Oscars απογειώθηκαν για να αναχαιτίσουν τους Αμερικανούς επιδρομείς. Εμπλεκόμενος, ο Sabe πυροβόλησε τον Νο.2 του σχηματισμού, Kingi Yokojama, καταρρίπτοντάς τον με μια καλά στοχευμένη βολή. Ωστόσο, ο επικεφαλής, Yoshinori Matsunaga, γύρισε γρήγορα το ευέλικτο αεροσκάφος του και επιτέθηκε στον Sabe σε μία κατά μέτωπον επίθεση. Και οι δύο πιλότοι έβαλλαν με όλα τους τα όπλα. Σε μια τραγική στιγμή αμοιβαίας καταστροφής, και οι δύο τραυματίστηκαν θανάσιμα και τα αεροσκάφη τους έπεσαν στο έδαφος. Η πορεία του Sabe Legatos προς τον τίτλο του άσου έληξε με τέσσερις επιβεβαιωμένες αεροπορικές καταρρίψεις και μία νίκη στο έδαφος, σηματοδοτώντας την απώλεια ενός γενναίου και ικανού πιλότου. Για την ηρωική του τελευταία πτήση, τιμήθηκε μετά θάνατον με το Silver Star και το Purple Heart.

Το 2018, μια κοινή προσπάθεια της ομάδας Greeks in Foreign Cockpits, του Ιάπωνα ερευνητή Kenji Sudo και της αμερικανικής κυβέρνησης ξεκίνησε για τον εντοπισμό και την επιστροφή των λειψάνων του γενναίου Ελληνοαμερικανού πιλότου. Το 2024, τα μετάλλια, το ημερολόγιο πτήσεων, η στολή πτήσης και άλλα προσωπικά αντικείμενα του Sabe παραδόθηκαν στην ομάδα από την ανιψιά του, Barbara Taylor. Είθε η μνήμη του Sabe Legatos και του γενναίου Ιάπωνα πιλότου που έπεσε μαζί του να παραμείνει αιώνια, υπηρετώντας ως μια διαρκής υπενθύμιση της θυσίας και της ελπίδας ότι τέτοιες σκοτεινές εποχές να μην επιστρέψουν ποτέ.

Για περαιτέρω λεπτομέρειες, ανατρέξτε στον Τόμο Γ' της σειράς βιβλίων ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΞΕΝΑ COCKPIT.

To αεροπλάνο του Sabe Legatos κατά την πρώτη και τελευταία του αποστολή με την FIGHTING 12 ήταν το διάσημο F6F-5 Hellcat. Ενώ βρισκόταν στον έλεγχο του, κατάφερε να καταρρίψει δύο μαχητικά αεροσκάφη της Ιαπωνικής Στρατιωτικής Αεροπορίας και να καταστρέψει άλλο ένα στο έδαφος και να προξενήσει ζημιές σε δύο ακόμα. Το μαχητικό φέρει έξι ρουκέτες HAVR 5’’ και μία εξωτερική δεξαμενή καυσίμου, αντιπροσωπεύοντας τον εξοπλισμό κατά την τελευταία αποστολή του Sabe. Παρά το γεγονός ότι ο αριθμός Bu.No. είναι σωστός, ο αριθμός αναγνώρισης του Hellcat (#31) είναι υποθετικός, καθώς δεν είναι γνωστός ακόμη λόγω της έλλειψης αρχείων. Το Grumman F6F Hellcat αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της αεροπορικής δύναμης των αεροπλανοφόρων της Αμερικής καθώς οι Σύμμαχοι προχωρούσαν τον πόλεμο προς την Ιαπωνία. Εξοπλισμένο με έναν υπερμεγέθη και αξιόπιστο κινητήρα Pratt & Whitney, το Hellcat σημείωσε μία εκπληκτική αναλογία καταρρίψεων 19:1 κατά των αντιπάλων του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και 305 αεροπόροι απέκτησαν τον τίτλο του άσου ενώ πετούσαν με το Hellcat. Τέτοιοι διάσημοι άσοι του αμερικανικού ναυτικού όπως οι David McCampbell, Cecil Harris, Eugene Valencia και Alex Vraciu πέταξαν όλοι με το Hellcat. Εκτός από τα πολυβόλα των 0.50'' που ήταν τοποθετημένα στα φτερά του, το F6F μπορούσε να φέρει και βόμβες, επιτρέποντας στους πιλότους να ρίχνουν έως 2.000 λίβρες βομβών σε επίγειους και ναυτικούς στόχους. Μέχρι την ολοκλήρωση της παραγωγής του Hellcat τον Νοέμβριο του 1945, 12.275 αεροπλάνα είχαν βγει από τη γραμμή παραγωγής της Grumman στο Bethpage στο Long Island. (Copyright Gaetan Marie, περαιτέρω πληροφορίες μέσω της Schiffer Publishing και David Doyle)