Γεννήθηκε στο Clayton της Νέας Ιερσέης στις 29 Φεβρουαρίου 1924 και ήταν γιος του Γεωργίου και της Δέσποινας (Μόσχοβος) Στάργκου. Σύμφωνα με τον γιο του, Nick, το αρχικό του όνομα ήταν Στεργίου, αλλά οι αρχές στο Ellis Island το έγραψαν ως Stargu. Η καταγωγή του Γιώργου ήταν από το νησί της Μυκόνου, ενώ η Δέσποινα από το νησί Σάμου, και τα δύο στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου. Ο John αποφοίτησε από το Γυμνάσιο του Bloomfield και απασχολήθηκε στις εταιρείες Danaher Ford και M&E Ford. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κατατάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών (USAAF) και εκπαιδεύτηκε ως ιπτάμενος μηχανικός και πολυβολητής του κορυφαίου πυργίσκου στα B-24 Liberator. Γνώρισε το πλήρωμά του κατά τη διάρκεια της κοινής τους εκπαίδευσης στην αεροπορική βάση Pueblo στο Κολοράντο, τον Ιανουάριο του 1943, με κυβερνήτη τον Robert Blair. Μια ενδιαφέρουσα σημείωση είναι ότι ο ουραίος πολυβολητής του πληρώματος ονομαζόταν Βλάχος, σχεδόν σίγουρα ένας άλλος Ελληνοαμερικανός. Όταν τελείωσε η εκπαίδευσή τους, τοποθετήθηκαν για υπηρεσία στο θέατρο επιχειρήσεων της Μεσογείου (Mediterranean Theater of Operations - MTO) και συγκεκριμένα στην 451η Πτέρυγα Βομβαρδιστικών, με έδρα την Ιταλία. Όλο το πλήρωμα πήγε στο Herrington του Κάνσας προκειμένου να παραλάβει ένα νέο βομβαρδιστικό εξοπλισμένο με ραντάρ.

Σύμφωνα με τον Blair πριν από το ταξίδι τους στην Ευρώπη, ο βομβαρδιστής και οι τρεις πολυβολητές εστάλησαν με πλοίο ενώ το υπόλοιπο πλήρωμα πέταξε μαζί με δύο μηχανικούς ραντάρ και ανταλλακτικά, ωστόσο όταν έφτασαν στην Ιταλία, δεν ξανακούστηκε τίποτα γι' αυτούς και πήραν αντικαταστάτες. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Stargu βρισκόταν στο βομβαρδιστικό κατά τη διάρκεια της υπερατλαντικής πτήσης, δεδομένου ότι ήταν και ο μηχανικός πτήσης. Επίσης, ο Vlachos πιθανότατα μεταφέρθηκε σε άλλο πλήρωμα (η έρευνα γι' αυτόν βρίσκεται σε εξέλιξη). Ο Blair και ο Stargu μαζί με ό,τι είχε απομείνει από το αρχικό πλήρωμα ήταν πιθανότατα το πρώτο πλήρωμα αναπληρωτών για την 451η Πτέρυγα. Και ενώ προετοιμάζονταν για τις πρώτες τους αποστολές, "έχασαν" και τον πλοηγό τους. Ο John και ο Blair άρχισαν να πετούν με διάφορα μέλη της Μοίρας και όταν απέκτησαν το μόνιμο πλήρωμά τους, είχαν ήδη πολλές αποστολές στο ενεργητικό τους. Για την ακρίβεια, ο Blair είχε λίγες αποστολές ακόμα πριν γυρίσει στην πατρίδα του (είχε 30 αποστολές), ενώ ο Ελληνοαμερικανός μηχανικός και πολυβολητής του ραχιαίου πυργίσκου τελείωσε τον πόλεμο με 50 αποστολές πετώντας και με άλλα πληρώματα. Ο Blair και ο Stargu πέταξαν όποιο βομβαρδιστικό ήταν διαθέσιμο και συνήθως όποιο βομβαρδιστικό δεν ήθελαν άλλα πληρώματα, προσθέτοντας και το γεγονός ότι ήταν νέοι στην Πτέρυγα. Ωστόσο, ο κατάλογος αποστολών του Blair δείχνει ότι οι πρώτες οκτώ αποστολές πραγματοποιήθηκαν με το B-24H-1-FO 42-7687, G/48 "TΗΕ STORK" και με αυτό πέταξαν πολλές αξέχαστες αποστολές, ειδικά πάνω από τη Ρουμανία και την Ελλάδα. Ο Blair θυμόταν συγκεκριμένα μία αποστολή που είχε στόχο την Garana στην Ρουμανία στις 11 Ιουνίου 1944.

«Είχαμε χάσει έναν κινητήρα και δύο υπερσυμπιεστές και ξέραμε ότι δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε το σχηματισμό ή να φτάσουμε στο καθορισμένο ύψος. Καθώς γυρίζαμε πίσω στα σύνορα στη Ρουμανία, έπρεπε να απαλλαγούμε από τις βόμβες πριν περάσουμε πίσω στη Γιουγκοσλαβία. Ο βομβαρδιστής έριξε γρήγορα τις βόμβες σε κάποιες φορτηγίδες στο Δούναβη και μόλις τις αφήσαμε να φύγουν, χτυπηθήκαμε από αντιαεροπορικά. Στην αρχή νόμιζα ότι είχαμε πάρει φωτιά, αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν απλώς σκόνη, καθώς είχαμε βρεθεί μέσα στη λάσπη στη Νότια Ιταλία πριν μετακινηθούμε κοντά στη Foggia. Ήταν τόσο λασπώδης που τα αεροπλάνα δεν κάθονταν στον μπροστινό τροχό αλλά στην ουρά. Τέλος πάντων, μόλις μας χτύπησαν, κάναμε ελιγμούς διαφυγής και κατεβήκαμε στο επίπεδο του εδάφους παίρνοντας το δρόμο για το σπίτι. Χαιρετούσαμε όλους τους αγρότες και αυτοί μας χαιρετούσαν. Παρεμπιπτόντως ο βομβαρδιστής έριξε τις βόμβες με ασφάλεια, καθώς ξέχασε να τις οπλίσει. Όταν ήρθαμε για προσγείωση, δεν μπορούσα να σηκώσω τη μύτη και έπρεπε να με βοηθήσει ο συγκυβερνήτης. Αργότερα ανακαλύψαμε ότι πολλά από τα καλώδια ελέγχου είχαν κοπεί και είχαμε πολλές τρύπες εκτός από τη μεγάλη στο πηδάλιο ύψους βάθους».

Σε μια άλλη αποστολή πάνω από την Ελλάδα ο Stargu θυμόταν.

«Πέταξα πάνω από την Ελλάδα που ήταν υπό γερμανική κατοχή. Υπήρχαν όλα αυτά τα αντιαεροπορικά πυροβόλα που έριχναν και τους λέω. Ει, είμαι Έλληνας. Ήμασταν πολύ τυχεροί. Κανείς στο αεροπλάνο μας δεν τραυματίστηκε».

Μετά τον πόλεμο ο John παντρεύτηκε την αγαπημένη του Mary Covras, επίσης Ελληνοαμερικανίδα και απόκτησαν μια κόρη και δύο γιους, τη Despina, τον Takis και τον Nick. Εργαζόταν στις εταιρείες Danaher Ford και M&E Ford και ήταν μέλος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στη New Britain. Ήταν επίσης μέλος της χορωδίας και πρώην πρόεδρος της Meriden AHEPA. Τέλος, ήταν ενεργό μέλος μιας ομάδας που αποτελούνταν από την 451η Πτέρυγα και η οποία διατηρούσε την ιστορία της θητείας τους. Ο John Stargu έφυγε από κοντά μας το Σάββατο 7 Απριλίου 2018 στο Masonicare μετά από σύντομη ασθένεια.